Papierhandel Westlandia sluit op 1 juli na 64 jaar de deuren

We geven het u op een blaadje: vanaf 1 juli zal de Beerstraat in Torhout nooit meer dezelfde zijn. Dat blaadje had verkocht kunnen worden in de papierhandel en drukkerij Westlandia, die er op de genoemde datum haar activiteiten stopt. Na 64 jaar zet zaakvoerder Marina Jaques er definitief een punt achter.

Al die jaren, en nu nog een poosje, bepaalde de bekende handelszaak het uitzicht van het smalle, maar druk bereden Beerstraatje. Dikke kans dat de gebouwen na de sluiting verkocht zullen worden en onder de sloophamer verdwijnen. Al is daar nog niets over beslist. “Alleen de stopzetting is een zekerheid”, zegt Marina. “Het is welletjes geweest. Er is mijn leeftijd, straks 63, en bovendien is de concurrentie van de grote ketens en de webwinkels veel te zwaar geworden in onze branche. Veel mensen zijn niet meer uit op de kwaliteit die wij verkopen. Ze verkiezen de goedkope spullen.”

Drie generaties drukker van vader op zoon

In 1957 zijn Guido Jaques en wijlen zijn vrouw Marianne Vancoillie in de Beerstraat met Drukkerij Westlandia van start gegaan. Guido verzorgde in zijn kleine atelier het drukwerk, Marianne verkocht met haar aanstekelijk enthousiasme het kantoor- en schoolgerei plus de schilder- en tekenartikelen. De winkel bevond zich aanvankelijk in een oud huisje, amper een kabouterzakdoek groot.

“Er woedt veel te zware concurrentie in onze branche. Velen zijn niet meer uit op kwaliteit”

Guido (intussen bijna 90) en Marianne (vier maanden geleden gestorven) leerden elkaar als rasechte Torhoutenaren begin jaren vijftig kennen tijdens de Franse lessen die ze toen in het stadhuis volgden bij wijlen Roger Windels, de latere burgemeester van Torhout. Guido’s vader Michel Jaques was drukker, waarvan vele jaren in de drukkerij Becelaere. Niet alleen zijn zoon trad in zijn voetsporen, maar later ook zijn kleinzoon Danny, de derde generatie. Die doet tot op vandaag het drukwerk voor Westlandia, weliswaar in combinatie met een fulltime lesopdracht grafische technieken aan het Brugse VTI.

“Mijn grootvader kon zo’n beetje van alles”, lacht Marina. “Michel was ook boekbinder, koster, leraar aan de muziekschool en cabaretier. Hij vormde samen met Michel Tanghe het razend populaire komische duo De twee Michels . In 1957 is hij gestorven.”

Guido studeerde in 1948 als drukker-letterzetter af aan de Vrije Beroepsschool in Brugge en volgde nadien ook de opleiding boekbinden. In 1949 vestigde hij zich in de ‘s Gravenwinkelstraat. Enkel een klein atelier, geen winkel. Zijn specialiteit was familiedrukwerk. Het papier of karton legde hij toen nog per stuk met de hand op de machine, die aangedreven werd door een voetpedaal.

De drie kinderen allen in de zaak

Na hun huwelijk in 1956 startten Guido en Marianne in 1957 de Westlandia in de Beerstraat. Een drukkerij met een winkel in alle benodigdheden voor bureau-, school- en creatief werk. Marianne, die voordien in een kledingzaak in Brugge en het Torhoutse grootwarenhuis Lana had gewerkt, stond achter de toonbank en werd het uithangbord van de zaak. Met haar ongebreidelde enthousiasme riep ze de mensen die aan het uitstalraam stonden te kijken, soms binnen om haar assortiment te tonen. En ze leerde de boerinnen een perforator te gebruiken in plaats van met een breinaald gaatjes in de facturen voor de ringmappen te maken.”

Oudste dochter Marina was maar 15, toen ze in 1973 als verkoopster in de winkel begon mee te helpen. Zoon Danny (60) startte in 1981 als drukker in de Westlandia en jongste dochter Inge (54) werd er vanaf 1989 eveneens verkoopster en is dat vandaag nog altijd. Halftijds in dienst van Marina, die in 1995 zaakvoerder werd. Hun ouders gingen toen met pensioen en verhuisden naar Oostende.

In 1966 een rouwbrief om te… lachen

In 1964 hadden Guido en Marianne twee aangrenzende huisjes in de toenmalige, nabije Schutterijstraat gekocht. In 1966 lieten ze de oude panden slopen om een nieuwe Westlandia te bouwen. Ze verspreidden een grappige rouwbrief met de melding dat hun zaak onder de sloophamer ging en kregen zowaar een hele stapel kaartjes met innige deelneming terug. In 1971 voegden ze er langs de Beerstraat nóg een aanpalend huisje bij, waardoor de winkeloppervlakte bijna verdubbelde.

Het rouwbericht van toen wordt nu werkelijkheid: na 64 jaar gaan de deuren definitief dicht. Maar Marina voelt het niet als een drama aan. “Na 48 jaar in de winkel is het voor mij welletjes geweest. Ik verkoop nu nog uit tot 1 juli en dan is het voorbij. Ik kan dan eindelijk nog meer genieten van mijn tuin bij mij thuis in de Zwevezelestraat. En nog meer reizen, mijn grote hobby. Ik wil alle trouwe klanten van harte bedanken, ook in naam van mijn broer en zus.”