Een harde werker, een man met een aparte vorm van humor, belezen en vooral een muzikaal talent. Wanneer zowel ouders als vrienden spreken over ‘hun’ Joachim Joye, wordt het duidelijk dat de Lauwenaar een grote, niet in te vullen leegte zal achterlaten. De man werd het slachtoffer van een tragisch ongeval met een lijnbus en werd zo uit het leven weggerukt. Voor zijn ouders is het verlies als een wonde die opnieuw wordt opengetrokken. Vorig jaar verloren ze ook al hun andere zoon.
“We hebben geen suiker voor in de koffie, is honing ook goed?” Bernard Joye, de vader van Joachim, probeert het verlies te verwerken op zijn eigen manier. Vorige week donderdag werd de man geconfronteerd met nieuws dat zijn leven -voor de tweede keer in amper een jaar tijd- overhoop zou halen. De politie kwam hem informeren over een aanrijding tussen een bus en een fiets, waarbij de fietser het leven liet. Met een genadeloze klap kwam Joachim aan zijn einde, een klap die mentaal even genadeloos was voor zijn achtergebleven ouders.
“Het absurde aan dit alles is dat Joachim een fervent en vooral erg ervaren fietser is”, zucht zijn vader. “17 kilometer heen en 17 kilometer terug. Iedere dag, keer op keer en vaak zelfs op tijdstippen wanneer het donker was. Hij stond erop om met de fiets naar het werk te rijden en kende de streek hier als zijn broekzak. Het is dan ook bijna niet te geloven dat net hij op dat noodlottige moment daar overstak. Toen we de foto’s van de bus voor het eerst zagen hadden we meteen begrepen dat de slag enorm moet zijn geweest. Misschien kunnen we hier wat troost uit putten, uit het feit dat onze zoon niet heeft moeten lijden.”
Chauffeur ging vol in de remmen, ik neem hem niets kwalijk
Een aanrijding tussen een een bus en een fiets is zelden een gelijke strijd. Toch klinkt er geen sprankel wrok in de stem van Bernard wanneer hij over de buschauffeur spreekt. “We hebben ondertussen al contact gehad met elkaar”, gaat hij verder. “Die man was op het moment van de feiten compleet in shock maar verzamelde nadien toch de moed om met ons te spreken. Hij zag Joachim helemaal niet en is vol in de remmen gegaan toen hij zelf de slag hoorde. Wat wil je dat ik die mens kwalijk neem? Wat kan hij me mogelijks nog meer gaan zeggen? Trouwens, met hem iets kwalijk nemen krijgen we onze zoon niet terug. Neen, dit hier was een tragisch ongeluk met een al even tragische afloop.”
Vuurwerk
Met het verlies komen ook de herinneringen naar boven. Een vaak emotionele terugkeer naar de momenten die van Joachim de aparte mens maakten die zowat iedere Lauwenaar kende. “Als ik hem moet samenvatten in één zin, dan zou het toch wel die van werk en muziek zijn”, blikt Bernard terug. “Joachim was aan de slag als onderhoudstechnicus en werkte erg nauwgezet. Hij was altijd erg kritisch over zowat alles, dus ook zichzelf en kon het absoluut niet hebben dat hij zijn werk niet naar behoren deed. Wat hij deed moest altijd perfect zijn en hij aarzelde ook niet om zichzelf permanent bij te lezen in alles. Bij zijn collega’s was hij een graag geziene kerel, maar met zijn bazen kletterde het wel eens. Hij kon vaak erg abstract uit de hoek komen en als er dan plots iemand van de directie naar hem kwam om hem te zeggen hoe hij zijn werk moest doen, dan mocht je je aan vuurwerk verwachten.”
Omdat Joachim een zeer creatieve man was, was het vooral de muziek die hem compleet kon veroveren. “Hij kreeg het dan ook met de paplepel ingegeven natuurlijk!” Bernard, zelf fervent muzikant en met de regelmaat van de klok met een gitaar in de hand op het podium te vinden, nam ooit met zijn drie zonen deel aan de rock rally van het lokale jeugdhuis. “Joachim was ook vaak te zien tijdens de optredens van de Jazzstoria band, waar ik deel van uitmaak. Percussie was zijn ding, of het nu ging om drums, een piano of zelfs een accordeon? Keer op keer kon hij zich aanpassen naar het moment. Muziek was zijn leven en dat was van kleins af aan al duidelijk. Ik heb zelden iemand geweten die zich zo flexibel kon opstellen als Joachim. Voluit jazz spelen en dan plots overschakelen op een meer Russisch-getinte stijl? Met een vingerknip was het gebeurd. In zijn jonge jaren wilde hij ook professioneel muzikant worden en volgde hij school in Brussel, Leuven en zelfs Gent. Hij sloot er zijn opleiding af zonder diploma en ik kan eigenlijk niet zeggen dat ik er rouwig om was. Ik had hem steeds proberen duidelijk te maken dat het leven als muzikant niet echt een evidente zaak was, maar onze zoon kon soms zo koppig zijn. Het feit dat hij geen diploma haalde duwde hem in de richting van een andere job, terwijl hij muziek verder als passie kon blijven uitbouwen.”
Shock-effect
Wie Joachim niet kende of enkel via sociale media met hem sprak, fronste al eens de wenkbrauwen. “Maar dat was ook een deel van zijn persoonlijkheid”, gaat Bernard verder. “Hij was vaak erg sarcastisch, zelfs ironisch, maar had een goede inborst. Het leven boeide hem en hij wilde over zoveel mogelijk zaken kunnen meespreken. Of het nu ging om godsdienst of techniek, Joachim was erg belezen, maar zijn karakter was er natuurlijk ook. Soms botste dat wel eens en in de muziekwereld was dat niet anders. Ik herinner me nog dat ene moment bij de harmonie. Toen was dat minder amusant maar achteraf hebben we er hartelijk mee gelachen. Hij speelde er toen ook als percussionist en had een dispuut met de trombonist. Vandaag de dag hebben we geen flauw idee waarom, maar toen was er die befaamde discussie. Joachim wilde dat absoluut uitklaren op zijn geheel aparte stijl en te midden een optreden ging hij dus verhaal halen. Iedereen keek natuurlijk op tijdens het voorval maar zo kennen we hem. Hij schuwde het shock-effect nooit, maar bleef altijd aangenaam in omgang. Hij wilde de mensen iets bijbrengen, maar wilde niemand kwaad doen.”
Voor de ouders van Joachim kwam het gruwelijke nieuws van het plots overlijden bijzonder hard aan. Vorig jaar verloren ze hun oudste zoon Peter, de broer van Joachim, nadat hij had besloten uit het leven te stappen. “Voor Joachim was dat toen ook een zware mentale opdoffer”, sluit Bernard af. “Hij probeerde de situatie te plaatsen en moest heel wat emoties verwerken. Voor Manuel, onze derde zoon, is de klap even hard. Ook hij verloor zijn twee broers. Maar we moeten vooruit in het leven.”
Afscheid
“Als lichaam kapot, zo besliste het noodlot. Mens, zoon, broer, Joachim was een mooie kei. Een Rolling Stone, je viel onverwachts uit een keiboom. Je blijft voor eeuwig nazinderen in ons leven.” Met een beklijvende zin werd donderdag afscheid genomen van Joachim. Een muzikaal en creatief tot ziens aan een man die op zijn eigen manier een stempel heeft weten te drukken op de maatschappij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
