PADI over Will Tura : “37 jaar herinneringen aan een muzikale vakman én goede vriend”

Op zondag 2 augustus blaast Will Tura 80 kaarsjes uit. Zonder corona zou dat weer gevierd worden met een groots optreden in ‘zijn Veurne’. Stad Veurne dacht eerst nog aan een feest in beperkte kring met ook de inhuldiging van het standbeeld van Will Tura, gemaakt door kunstenaar Georges Schelstraete uit Oostrozebeke. Maar ook dit feest werd geannuleerd, omdat de coronacijfers de hoogte in schieten en men ook in Veurne geen risico wil nemen. Nu zondag hoor je Will Tura wél op de nationale radiozenders én er kwamen ook al meerdere artiesten samen om een nummer op te nemen ter ere van de jarige zanger. Normaal waren we er zondag terug bij in zijn geboortestad Veurne. Nu moeten we ons beperken tot herinneringen. Tot het even opsommen van mooie momenten, want we kennen Will Tura al 37 jaar en namen al tientallen interviews van hem af op zelfs heel mooie locaties. We beleefden onvergetelijke privé-momenten, die we altijd blijven koesteren. Ook momenten zonder ons fototoestel, omdat dit werd gevraagd maar wel momenten die àltijd bijblijven.

Voor Krant van West-Vlaanderen maakten we maar liefst 37 van zijn muzikale jaren mee. We herinneren ons nog heel goed ‘Tura in Symfonie’ in 1992 in Vorst-Nationaal. Eén jaar later liet Will Vorst Nationaal opnieuw drie dagen lang vollopen voor een nieuwe editie van ‘Tura in Symfonie’. We hadden het geluk altijd heel dichtbij te zitten in de zaal en de voorbereidingen ook telkens vooraf van nabij te kunnen volgen. Onvergetelijke herinneringen beleefden we ook privé met Will in de Sea Grill in Brussel en De Bijgaarden in Groot-Bijgaarden. Twee van de vele eetgelegenheden waar we door zijn management Kluger met een select kransje van nationale journalisten werden uitgenodigd voor een heerlijke maaltijd en glaasje wijn als dank voor onze inzet in de loop van het voorbije jaar. Hotels én restaurants waar we ook anno 2020 nog naartoe trekken en waar we dan altijd denken aan het eerste moment toen we er waren met Will. Want dat vergat Will niet : dankbaar zijn ! Wanneer een druk muzikaal jaar voorbij was en de verkoopresultaten heel positief waren, dan mochten een tiental nationale journalisten eens culinair genieten. Als West-Vlaming leerden we door Will restaurants kennen in vooral de hoofdstad, waarvan we nog nooit hadden gehoord. Dit blijft een herinnering aan toen, aan de Tura-tijden. Het zijn ook herinneringen zonder foto’s, want dat was verboden. Vooraf werden we altijd opgebeld door het Kluger-management dat zowel het fototoestel als de pen verboden waren. Op zo’n momenten kregen we ook eens een andere Tura te zien, die dan zelfs vaak zijn echtgenote meebracht, die eens een ‘kluchtje’ vertelde en op een andere manier omging met de nationale en West-Vlaamse media.

Ook mooi is onze herinnering aan zijn thuisbezoek. Inderdaad, Will kwam ook eens bij mij op thuisbezoek. Ik bewaar ook een onvergetelijke herinnering aan zijn boekvoorstelling op 13 oktober 2009 in Kontich. Will mocht zijn boek, geschreven door dochter Sandy voorstellen. Uniek is de foto die we daar met het voltallig gezin Tura namen en dus zelfs met zoon David erbij die zelden in de media opduikt. Toen we tussen de nationale fotografen ons werk aan het doen waren voor Krant van West-Vlaanderen, was het Will zelf die op ‘t einde van deze fotosessie riep : ‘Allez PADI, kom vlug, voor je nieuwjaarskaart…”. Het moest zo vlug gaan, ik had zelfs de tijd niet om mijn fototoestel te geven aan een collega. Uiteindelijk was het mijn sympathieke nationale college Kristof Ghyselinck die dit wondermooie kiekje nam. Deze foto hangt nog altijd ingekaderd in mijn bureau. Het is een uniek document, want zelfs maar weinig échte fans hebben een foto van de voltallige familie Blanckaert in hun bezit.

Will leerden we kennen als een perfectionist. Niet enkel aan ons, maar ook aan de nationale dagbladen en tijdschriften, vroeg hij altijd om voor publicatie de tekst te mogen nalezen. Maar geen enkele keer kregen we te maken met een Will Tura die hele passages tekst voor ons weekblad liet schrappen. Will wilde gewoon als geruststelling de teksten eens nalezen, zonder meestal er iets aan te wijzigen. Hij wilde dat zijn woorden juist werden weergegeven. Zo typeren we Tura : een perfectionist. Niet enkel als zanger, ook naar de media toe.

“Moa vent toh, oe ist ?”, vroeg hij vaak wanneer we hem in Brussel, in Knokke of in Gent zagen. Will mocht bij de PADI nog eens écht West-Vlaams praten en dat deed hij graag. Op zondag 2 augustus blaast hij 80 kaarsjes uit. De Keizer van het Vlaamse Lied is jarig, maar door corona zal die verjaardag nu wat meer in stilte worden gevierd. De jarige kan zelf niet zingen in ‘zijn Veurne’. We wensen Will een heel mooie 80ste verjaardag toe én wat het allerbelangrijkste is naar de toekomst toe : NOG HEEL VEEL GEZONDE JAREN TOEGEWENST ! (PADI)