“Ik heb aan onze twee kinderen gezegd: als je half zo sterk bent als je papa, zul je er zeker geraken in het leven”, zegt de Brugse Sofie Drubbel. Maandag stond zij in het AZ Sint-Jan aan het sterfbed van haar man Staf Vrielynck (43), een psychiatrisch verpleegkundige die leed aan de spierziekte ALS en via zijn stemcomputer aangaf dat hij waardig wou heengaan.
Hoe ik mijn man zal herinneren? Sofie Drubbel uit Assebroek moet niet lang nadenken: “Ondanks zijn ongeneeslijke spierziekte is Staf waardig en optimistisch gebleven. Hij vertoefde al zes weken in het AZ Sint-Jan, kon zijn armen en benen niet meer bewegen en niet meer spreken. Gelukkig kon hij nog via een stemcomputer communiceren, door het knipperen met zijn oogleden.”
Vredig ingeslapen
“In het weekend werd ik door de dokter opgebeld, het ging slecht met hem. Zijn longen konden de slijmen niet meer ophoesten. Maandag stond ik aan zijn ziekenbed, Staf gaf aan dat hij er klaar voor was. Hij wou dat de artsen hem vredig lieten inslapen. Hij bleef zeer alert en nam die beslissing op een waardige en rustige manier.”
“We hebben toen een zeer ernstig en diepgaand gesprek met de dokters gehad. Het was erg vermoeiend voor Staf, hij typte met zijn ogen. Midden in het gesprek ‘zei’ hij plots het volgende, ook al kreeg hij verdoving: Alles heeft een einde, uitgenomen een worst. Die heeft er twee. Die humor typeerde Staf ten volle. Zelf op het einde van zijn leven vertelde hij nog een mop. Hij had er vrede mee dat het gedaan was. Er wachtte hem enkel nog een zware, intensieve verzorging, die zijn leven nog met enkele dagen zou rekken.”
Sterk
“Kort na het overlijden van Staf heb ik aan onze twee zonen – Gust (11) en Jef (9) – gezegd: vroeger was ik een beetje jaloers, omdat jullie qua karakter zoveel op jullie papa gelijken en zo weinig op mij. Nu ben ik blij dat het zo is. Want als jullie half zo sterk zijn als je papa, zul je er zeker geraken in het leven”, aldus Sofie Drubbel.
Het leven van Bruggeling Staf Vrielynck verliep geenszins op rozen. “Maar door zijn moed en doorzettingsvermogen is hij er geraakt”, vervolgt Sofie Drubbel. “Zijn schoolcarrière vlotte aanvankelijk niet, omdat hij last had van dyslexie en ADHD. Hij studeerde eerst bij de Frères, maar moest twee keer van school veranderen. Uiteindelijk met succes aan de afdeling Woordkunst en Drama van de Stedelijke Academie.”
Wereldreis
“Nadien deed hij allerlei jobs, hij werkte een tijdlang in de horeca, onder meer in De Republiek en Den Estaminet. Vervolgens trok hij op wereldreis en zwom hij tussen de dolfijnen in het Brugs Dolfinarium. Op zijn dertigste, toen ik zwanger was van Jef, behaalde hij het diploma van psychiatrisch verpleegkundige. Tien jaar lang heeft hij in het Brugse AZ Sint-Jan gewerkt, op een eenheid voor psychiatrische spoedgevalleninterventie (EPSI), tot hij de spierziekte ALS kreeg.”
“In augustus 2020 kreeg Staf de eerste symptomen van ALS, kleine trillingen in de spieren. We wisten toen nog niet waaraan hij leed. We dachten aan stress of iets neurologisch, er werd onderzoek verricht. Op hetzelfde moment werd Camiel, Stafs vader, ook ziek. Camiel kreeg in oktober 2020 de diagnose dat hij ALS had. We hebben toen Stafs bloed naar het UZ van Leuven gestuurd, waar op 2 december 2020 het verdict gesteld werd: beiden leden aan de erfelijke variant van deze ongeneeslijke spierziekte.”
“Daarna is Staf langzamerhand achteruit gegaan: eerst vielen de spieren aan zijn rechterkant uit. Vorig jaar in juni zijn we nog samen naar Kreta geweest, maar Staf had toen een rollator nodig om zich voort te bewegen. Kort nadien volgde een rolstoel. Sedert februari 2022 kon hij niks meer: heel zijn lichaam was aangetast, hij kon niet meer bewegen noch praten.”
Crowd funding
“Zijn collega’s in het AZ Sint-Jan hebben toen een crowd-funding opgezet, om onze woning aan te passen aan Stafs handicap. En eind augustus wilden de Brugse Avondrijders de opbrengst van een oldtimerrit aan ons schenken. We zijn in snelheid gegrepen, ons huis moet niet meer aangepast worden. Maar met het geschonken geld van de collega’s zal ik eindelijk kunnen slaapkamers inrichten voor onze twee zonen. Door de ziekte van mijn man hebben we die verbouwing jaren uitgesteld. Nu krijgen Jef en Gust elk hun eigen kamer.”
“Met Pinksteren ging het niet goed met Staf, we hebben hem in spoed moeten opnemen met een longontsteking. Ik vrees dat de melding dat hij niet meer in aanmerking kwam voor een experimentele behandeling in Leuven hem wat minder ‘courage’ gaf. Maar op 17 juni heeft schepen voor Burgerzaken Jasper Pillen ons gehuwd op de spoedafdeling van het AZ Sint-Jan. Een mooi moment, waarvan Staf genoten heeft, ondanks de klinische omgeving. Dat moment blijf ik koesteren.”
Uitvaart
“De uitvaart zal pas op vrijdag 5 augustus zijn in de aula van de Blauwe Toren. We willen er een mooie afscheidsdienst van maken, veel herinneringen ophalen en zoveel mogelijk vrienden de kans te geven om de uitvaart bij te wonen”, besluit Sofie Drubbel, die zich sterkt aan haar twee flinke zonen én aan hun twee hondjes Sue en de puppy Jacky. Laatstgenoemde moest in feite Johhny genoemd worden – uit muzikale passie voor Johnny Cash en muziek met een ‘ziel’ – maar omdat hun buurman diezelfde voornaam draagt, werd wijselijk gekozen voor Jackie…
Aan het diepbedroefde gezin biedt onze redactie haar oprechte blijken van deelneming aan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
