Ouders nemen afscheid van Jente (18) die uit het leven stapte: “Pesterijen op school hebben mee de dood veroorzaakt van onze dochter”

Daan (14) uit Beveren-Leie, die uit het leven stapte na pesterijen, is helaas geen alleenstaand geval. Woensdag werd in een bomvolle aula in De Blauwe Toren in Brugge afscheid genomen van Jente De Keyser (18) uit Brugge. De moeder van Jente gaf in haar emotionele afscheidstoespraak aan dat de dood van haar dochter ook het gevolg is van eerder pestgedrag op school.

Jente De Keyser zag het levenslicht op 10 juni 2004 en overleed op woensdag 11 januari. Ze is de dochter van Ilse Storme en Kristof De Keyser, en zus van Jarne, Jutta en Jorun uit Sint-Michiels. Haar lichaam werd vorige week in Veldegem aangetroffen, toen ze met de fiets op weg was naar Houtland Atletiekclub, waar ze ook regelmatig ging trainen.

Uitgesloten

Na de uitvaart woensdag postte een lid van Olympic Brugge, de club waar ze al jarenlang lid was en haar papa Kristof De Keyser ook trainer is, de volgende boodschap op Facebook: “Mijn gedachten zijn bij jou en je familie… Ik vernam dat pesterijen aan de basis liggen van jouw heengaan. Ik vind dit verschrikkelijk. Je hebt het recht om te zijn wie je bent. De anderen hebben absoluut niet het recht om jou uit te sluiten en jou pijn aan te doen. Er anders uitzien, ‘raar’ zijn… wat is ‘normaal’ zijn? Wie beslist over de norm?”

“Klasgenoten sloten Jente op in de klas, of gooiden een blikje cola in haar haren”

“Er bestaat geen geldige reden om een ander zo te (k)raken. Pesten wordt nog te weinig au sérieux genomen, het is moeilijk te bewijzen. Maar het wordt maar al te vaak geklasseerd met een zin als: ’t is wat plagen, je moet er niet zo zwaar aan tillen. Kinderen durven het haast niet te melden uit angst dat het erger wordt.”

Opgesloten in klas

Ilse Storme, de mama van Jente, bevestigt het bericht: “Mijn dochter is de eerste twee jaren van het middelbaar zwaar gepest op school in Brugge. Sommige leerlingen waren echt gortig: klasgenoten sloten Jente op in de klas, gooiden een blikje cola in haar haren. Of ze duwden haar van de bank, toen ze op de speelplaats aan het lezen was. Of ze pakten haar muts af en gooiden die van de ene naar de andere. Wegens die pesterijen is Jente toen zelfs van school veranderd. In de zomervakantie is zij twee maanden lang in het ziekenhuis opgenomen om alles te kunnen verwerken. Achteraf is een leraar vol schuldbesef naar ons gekomen en heeft hij zijn spijt betuigd dat hij zelf niet meer had kunnen doen voor haar.”

Donkere wolken

“Jente was helaas een makkelijk slachtoffer: in het tweede middelbaar is de diagnose gesteld dat ze aan autisme lijdt”, vervolgt Ilse. “De pesterijen, in combinatie met dat autisme, hebben ervoor gezorgd dat er bij Jente een zaadje is gerijpt dat uiteindelijk geleid heeft tot haar zelfdoding vorige week. Zij heeft die pesterijen op school nooit volledig verwerkt. In haar hoofd is ze onzeker geworden, die donkere wolken zijn gebleven. Ze heeft hulp gezocht, maar de juiste niet gevonden. Voor tieners met autisme bestaat er weinig doeltreffende hulp.”

Onbegrip

“Jente was een slimme meid, die besefte dat ze ‘anders’ was en op sommige feiten ‘anders’ reageerde dan haar leeftijdsgenoten. Sociaal zijn, dat was voor haar een hele opgave. Ze werd ook misbegrepen. Een voorbeeld: toen een fietsende klasgenoot omver gereden werd door een auto en hij toegaf dat hij de voorrang van rechts niet nageleefd had, zei Jente: als je wil dat dit niet gebeurt, moet je de voorrangsregels respecteren. Zo’n direct, eerlijk antwoord typisch voor mensen met autisme, zorgde voor onbegrip in de klas.”