Oorlogsveteraan en ereburger van Poperinge Georges Sutherland (100) is overleden: “Zijn vastberadenheid, vriendschap en trots typeren hem het meest”

WO II-veteraan en ereburger van Poperinge Georges Sutherland is overleden. Op 21 december zou hij 101 jaar worden. In mei 2020 haalde hij het wereldnieuws toen hij met zijn #WalkwithGeorges het Talbot House, zijn tweede thuis, redde van de ondergang tijdens de coronacrisis. Stad Poperinge kende hem daarom het ereburgerschap toe en ook bij koning Filip werd hij met open armen ontvangen voor zijn inzet tijdens de coronacrisis. De vlaggen in het Talbot House hangen halfstok voor de Poperingse Schot Georges Sutherland. “Vandaag zijn we een Huis in rouw. We zullen hem enorm missen. Zijn vastberadenheid, zijn vriendschap en zijn trots typeren hem nog het meest van al als een echte Talbotousian”, zegt Simon Louagie, manager Talbot House.

Georges Sutherland werd geboren in Poperinge op 21 december 1921 uit het huwelijk tussen een Belgische vrouw, die aan de overkant van de veldhospitalen in Lijssenthoek woonde, en een Schot, die daar tijdens de Grote Oorlog diende. Hij groeide op nabij Lijssenthoek, waar zijn Schotse vader hospitaalsoldaat en later tuinier was. Geïnspireerd door zijn vader begon Georges op 17-jarige leeftijd ook te werken voor de Commonwealth War Graves Commission, meer bepaald op Lijssenthoek Military Cemetery.

In hun vrije tijd bezochten vader en zoon regelmatig de plaatselijke Britse Every Man’s Club, oftewel Talbot House. Georges ging bij de Britse luchtmacht RAF in Edinburgh werken en volgde een opleiding tot vliegtuigmonteur voor Mosquito-vliegtuigen. Eind 1944 kon hij een konvooi langs de Frans-Belgische grens omleiden, zodat ze door zijn geliefde Poperinge zouden passeren. Zodra de Duitsers waren gevlucht, ging Talbot House weer open en keerde ook Georges terug, deze keer als soldaat.

(Lees verder onder de foto.)

Ereburger

In mei 2020 deed Georges Sutherland zijn #WalkwithGeorges als steun voor het Poperingse Talbot House, dat zwaar te lijden had onder de coronacrisis. Van zijn oude werkplaats Lijssenthoek Military Cemetery wandelde de Poperingse Schot naar het Talbot House. Zo zamelde hij geld in om het voortbestaan van de ‘Every Man’s Club’ te verzekeren. Via een crowfundingsactie werd meer dan 130.000 euro ingezameld.

In de gemeenteraad van 31 augustus 2020 werd Georges benoemd tot ereburger van Poperinge. Op de dag van de toekenning van het ereburgerschap en ondertekening van het Gulden boek werd Georges door burgemeester Christof Dejaegher, en onder muzikale begeleiding van The Flanders Memorial Pipe Band, feestelijk opgehaald bij hem thuis in een Peugeot 604. Georges werd de negende ereburger van de Hoppestad en volgt hiermee onder andere de eerste Belgische astronaut Dirk Frimout en de Poolse generaal en bevrijder van Poperinge na WO II Stanislas Maczek op. “Niettegenstaande zijn gezegende leeftijd, komt het nieuws toch nog altijd aan als een verrassing”, reageert burgemeester Christof Dejaegher (CD&V). “Poperinge verliest niet alleen een ere-burger, maar ook een echte Poperingenaar, een Keikop, die op oude leeftijd zich nog inzette voor Talbot House en hiermee de wereldpers haalde. Georges stond met zijn ere-burgerschap symbool voor enkele generaties Britten – zijn roots zijn Schots – die in de streek gebleven zijn na beide Wereldoorlogen. We vergeten hem niet en bieden aan de familie onze deelneming aan!”

(Lees verder onder de foto.)

In 1936 speelde Georges al bij de eerste ploeg van KFC Poperinge. Tot 1946 speelde hij voor KFC, met uitzondering van de oorlogsjaren. “Ook zijn zoon Alex voetbalde bij Studax. We hadden veel respect voor zijn actie voor het Talbot House en we hebben dan ook met veel plezier die actie gesteund”, zegt Klaas Verbeke, Poperingse schepen en bestuurslid van Studax. “Ik ben blij dat Georges geëerd werd voor zijn inspanningen en dat we als stad hem de titel van ereburger konden geven.”

Sponsorwandeling

Voor zijn inzet tijdens de coronacrisis werd Georges, samen met zijn zoon Alex en manager van het Talbot House Simon Louagie uitgenodigd op audiëntie in het koninklijk paleis. Koning Filip ontving er toen de zes laureaten van de #HoopDoetLeven challenge. Die challenge zocht coronahelden die zich op een uitzonderlijke manier hebben ingezet voor de samenleving tijdens de coronacrisis. Koning Filip bedankte Georges expliciet en oprecht voor zijn inzet tijdens de coronacrisis. “Een heel interessante dag en een grote eer”, zei Georges over zijn bezoek bij koning Filip. Het was manager Simon Louagie die zijn coronaheld Georges Sutherland toen had voorgedragen.

(Lees verder onder de foto.)

Georges Sutherland overleed in Huize Proventier op 6 december. “Talbot House is een Huis in rouw. Het was Gerald onze warden die mij belde. Gerald en Georges kennen elkaar ook al jaren. Georges had zelfs familie van hem die hij leerde kennen toen ze als Talbot House Wardens de oversteek maakten. Hij was thuis bij ons”, zegt Simon Louagie, manager Talbot House. “Georges, als trouwe gast, plantte de meest recente boom in de tuin van Talbot House bij de laatste hernieuwing. Samen met zijn zoon ontmoette hij hier niet veel later de Duke of Kent. Een meer down-to-earth persoonlijkheid kan je je niet voorstellen. Hij was er heel graag bij, daarom dat we hem ook vroegen om de sponsorwandeling te doen. Zijn familie twijfelde over de afstand, maar hijzelf geen enkel moment. Toen VTM-nieuws hem vroeg hoe hij nadien thuis zou raken, zei hij doodserieus dat hij wel terug zou wandelen, nog eens drie kilometer.”

Koning Filip

“Hij vond het fantastisch om betrokken te zijn en zijn steentje te kunnen bijdragen. Hij stond in de New York Times en de Washington Post met zijn wandeling. Georges had heel veel liefde voor het Talbot House en heeft ook veel gedaan voor het Huis. De sluiting voor Talbot House was bijzonder uniek, slechts de derde keer in 100 jaar tijd. Wat hij toen deed, with a big smile, was ook voor mij bijzonder emotioneel. Ik herinner me nog het moment toen hij de sleutel in de deur stak, tijdens onze livestream, dat ik geen woord meer door mijn keel kreeg. Even later mochten we samen naar het Koninklijk Paleis, een uitstap zoals een ander voor hem”, vertelt Simon.

(Lees verder onder de foto.)

“Helaas vierden we zijn 100ste verjaardag – enkel met zijn zoon, schoonzus en mezelf – in het ziekenhuis. De fles whisky die we binnensmokkelden smaakte hem zeer. Ook later nog in het woonzorgcentrum haalde hij graag herinneringen op aan Talbot House. Hij zei dat ze in het woonzorgcentrum geen Engels ontbijt serveerden en hij vroeg of hij in het Huis eens kon komen ontbijten. Zijn laatste bezoek aan de club dateert van de zomer tijdens onze Garden Party. Ook vanuit de Britse Ambassade horen we steunbetuigingen, want daar had Georges ook veel vrienden”, zegt Simon.

Rouwregister

“We zullen hem enorm missen. Zijn vastberadenheid, zijn vriendschap en zijn trots typeren hem nog het meest van al als een echte Talbotousian. Vandaag zijn we een Huis in rouw. De vlaggen hangen halfstok en vanaf donderdag 8 december zal er een rouwregister liggen in de hal voor al zijn vrienden om een boodschap na te laten. Hij was ten slotte ook ereburger van Poperinge én Talbot House. Aanstaande zondagavond 11 december om 20 uur vieren we de 107de verjaardag van Talbot House met de traditionele World Chain of Light in de kapel. De Talbot House Piper, Ben, zal dan ook een lament spelen voor Georges. Want zijn Schotse afkomst, daar was hij nog meest van al trots op”, vertelt Simon. “Bedankt Georges voor je vriendschap en steun.”