Molenaar Hubert Goethals (87) uit Wakken overleden: “Wist op eigen houtje de molen te beschermen”

Dinsdag is Hubert Goethals overleden. De 87-jarige Wakkenaar was eigenaar van de Goethalsmolen en gekend en geliefd bij verschillende verenigingen. “Hij wist een grote subsidie binnen te halen bij de minister om de molen te beschermen”, vertelt burgemeester Koenraad Degroote.

De Goethalsmolen in de Wakkense Molenstraat is een belangrijk stuk Dentergems erfgoed. De molen dateert uit 1787 en werd een goed decennium geleden grondig gerestaureerd. Dat is de verdienste van Hubert Goethals, die van de molen zijn levenswerk maakte. “Hij sprak er al jaren over”, vertelt Ludwig Vankeirsbilck, voorzitter van de Cultuurraad en persoonlijke vriend. “Met subsidies maar ook met veel eigen geld, wist Hubert de molen in eer te herstellen en opnieuw maalvaardig te maken. Hij deed het uit liefde voor zijn Goethalsmolen en zijn woonplaats Wakken.”

Ook burgemeester Koenraad Degroote kende Hubert goed. “Hij had een eigen weverij en maakte grote naam in de textielsector. Hij heeft zich ook nog politiek geëngageerd bij de PVV, de voorloper van Open VLD. Hij zetelde bovendien in het bestuur van de Koninklijke Harmonie Kunst en Deugd.”

“Hij wist eigenhandig een grote subsidie binnen te halen bij de minister en zorgde er zo voor dat de Goethalsmolen beschermd werd. Dat gaf een boost aan het molenverhaal in de streek en is volledig Hubert zijn verdienste.”

Familie molenaars

Hubert ging enkele jaren geleden op zoek naar nieuwe molenaars. Ludwig Vankeirsbilck behaalde uiteindelijk zijn diploma, samen met onder meer Hubert zijn zoon Christ en diens dochter Ann-Sophie. “Sindsdien houden we met een gans team de molen en het landbouwmuseum in leven”, zegt Ludwig. “Hij stond ons steeds met raad en daad bij. ‘Als je iets nodig hebt, dan moet je het vragen’, zei hij altijd. En dat klopte. Maar het moest verantwoord zijn. Je moest niet met foefkes afkomen, Hubert had je snel door.”

Mooie herinneringen

“Het is erg spijtig dat hij overleden is. We gaan hem hard missen. Hubert was niet ziek, maar zijn hart en longen werkten niet meer zo goed. Hij heeft gans zijn leven hard gewerkt, op een bepaald moment ben je op, dat is inherent aan het leven.”

“De laatste twee jaar werkte hij niet vaak meer in de molen. Maar hij was er graag bij als we de molen openden, dan genoot hij met een tas koffie in het zonnetje. We koesteren veel mooie herinneringen en goede tijden. Nu is het aan ons om zijn levenswerk voort te zetten.”