Annemieke Brion (34) uit Oostende werd geconfronteerd met het verlies van haar dochtertje na 39 weken en 2 dagen zwangerschap. Na de geboorte kreeg ze geen geboorteakte, maar een zogenaamde akte van levenloos kind. Annemieke doet nu haar verhaal in de hoop iets te veranderen. “Ik wil dat Loua officieel erkend wordt, want ze heeft wel degelijk 39 weken in mijn buik geleefd”, zegt de vrouw.
Het zal je maar overkomen: ruim 39 weken verloopt alles zoals het hoort tijdens de zwangerschap… maar dan stort plots je wereld in. Het overkwam Annemieke op 20 november. “Loua was niet gepland, maar ik was er wel heel blij mee”, steekt Annemieke van wal. “Mijn toenmalige vriend zag dat niet zitten en vertrok. Dus besloot ik maar om haar helemaal alleen op te voeden. Ik hoorde niets meer van hem, tot op vandaag.”
Veel bloed verloren
De hele zwangerschap door heeft de Oostendse haar dochtertje voelen schoppen, bewegen, haar hartslag gevoeld. Tot die dag in november. “Ik dacht dat mijn water gebroken was”, blikt Annemieke terug. “In het toilet merkte ik dat ik veel bloed verloor. Ik ben mijn wagen ingesprongen en ik ben naar de spoed gereden. Daar werd ik onmiddellijk naar het verloskwartier gebracht en in slaap gebracht. Toen ik wakker werd, stond de gynaecoloog aan mijn bed om me te vertellen dat Loua het niet gehaald had. Mijn wereld stortte in.”
“Ik kreeg te horen dat een bloedvat in de placenta was gescheurd en dat dat fataal was voor mijn dochtertje”
Annemieke krijgt het erg moeilijk als ze terugdenkt aan het moment waarop haar verteld werd dat Loua niet zou opgroeien: nooit haar eerste tandje zou krijgen, nooit voor het eerst naar school zou gaan, nooit zou trouwen of nooit kinderen zou krijgen. “Loua was er niet meer. Levenloos geboren”, duidt de vrouw. “Ik kreeg te horen dat een bloedvat in de placenta was gescheurd en dat dat fataal was voor mijn dochtertje.”
“Wél geleefd”
Dit verlies alleen al was enorm moeilijk om te verwerken, maar de echte confrontatie kwam pas daarna. “Ik kreeg geen geboorteakte, maar een akte van levenloos kind”, vertelt Annemieke. “Verschrikkelijk is dat, want Loua heeft bijna een volledige zwangerschap geleefd. Ok, ze werd levenloos geboren, maar ze heeft geleefd. Als je bij je burgerprofiel gaat kijken zie je daar je ouders staan, jezelf en je kinderen. Bij mij staat er onder mijn naam niets. Ze heeft nooit bestaan, althans volgens de wet.”
“Wat de mensen van Boven De Wolken gedaan hebben, is onvoorstelbaar. Zij bieden meer steun dan de overheid”
De vzw Boven De Wolken bezorgde Annemieke een blijvende herinnering aan haar dochtertje. “Wat die mensen gedaan hebben, is onvoorstelbaar. Die zijn voor mij een grote steun geweest. Steun die ik van de overheid niet gevoeld heb. Weet je: je bent vanaf 26 weken zwangerschap verplicht om je overleden kind aan te geven en een normale begrafenis te bezorgen, maar ze wordt wel niet als je kind erkend. De stad Oostende heeft een sterrenregister, maar dat is symbolisch. Ik ben daar dankbaar voor, begrijp me niet verkeerd. Maar ik wil dat Loua officieel erkend wordt als mijn dochter.”
“Het is zo erg om te horen dat je kind niet bestaat” – Anneleen Franssen, stichter Boven de Wolken
“Het verhaal van Annemieke is het perfecte voorbeeld van hoe schrijnend het is dat kinderen die levenloos geboren worden, niet erkend worden”, zegt Anneleen Franssen, stichter van Boven de Wolken. De organisatie bestaat sinds acht jaar en geeft ouders van overleden baby’s een herinnering aan de hand van een fotoshoot. “We ijveren er al jaren voor. We hebben handtekeningen verzameld, gemaild, gesproken, enzovoort. Maar er verandert niets. Leg mij eens uit hoe een kind kan sterven als het zogezegd nooit geboren is? Het kindje wordt ingeschreven in de overlijdensregisters, maar er is geen officiële registratie in het rijksregister. Het is al zo erg om je kind te verliezen en dan moet je nog horen dat je kind niet bestaat. Dat is echt nog een stamp bij, bovenop het verdriet die ouders op dat moment al hebben. De wet staat in dienst van het volk. Je wilt toch goed doen? Nu bezorgen ze mensen vooral extra verdriet.”
Boven de Wolken startte in mei van dit jaar nog met een symbolisch sterrenregister in Oostende. “Sindsdien zijn vijftig steden en gemeenten daarmee gestart”, duidt Anneleen. “Dat zegt toch genoeg? Heel veel mensen vinden dat een kindje die overlijdt, ongeacht wanneer, de erkenning moet krijgen die het verdient. Ik word er moedeloos van. Ook ‘Met Lege Handen’ kaart het probleem al twintig jaar aan. Er is niets gebeurd sindsdien. Ik heb het gevoel dat niemand het wil horen. Elk kind heeft recht op bestaan.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
