Gilbert Bailliu overleden: “scoremachine voor Cercle en Club”

In het woonzorgcentrum ‘t Ponton in Oostende is op zondag 2 april gewezen voetballer Gilbert Bailliu overleden. Hij is 86 jaar geworden. “Gilbert was iemand met wie ik graag voetbalde”, vertelt zijn gewezen ploegmaat en goede vriend Raoul Lambert. “Onze verstandhouding was formidabel.”

Het ouderlijk huis van Bailliu stond in de Betferkerklaan, de huidige Olympialaan, en het Kloosterveld was voor de voetbalhongerige jeugd uit de omgeving de redding. Daar ging Gilbert als bij groen-zwart aan de slag: bij de kadetten, als keeper, maar vlak voor de match vond Edmond Van Iseghem dat hij te klein was om in het doel te staan en werd hij op de rechterflank geposteerd.

Bij de scholieren kreeg Bailliu gestalte en werd hij perfect tweevoetig als centrale spits. Hij was zeventien toen hij in de eerste ploeg van Cercle soms mocht invallen. Vijf jaar later was hij een vaste waarde. Tien seizoenen lang voorzag hij Groen-Zwart van doelpunten. Zo maakte hij als vijfvoudige topschutter in 1961 met Cercle de promotie naar eerste klasse mee.

Bittere pil

Vijf jaar later, na de schandelijke degradatie van Cercle naar derde klasse, zorgde Bailliu voor een ophefmakende transfer door voor Club te kiezen. Niet alleen zijn sportieve prestaties, ook zijn imago als grapjas en zijn volkse relatie met de supporters droegen bij tot zijn populariteit. Dat zo’n man uitgerekend naar de buren van Club trok, was voor de Cerclefans een bittere pil om te slikken.

Bij Blauw-Zwart ging Bailliu op zijn elan als doelpuntenmachine verder en vond hij iemand als Raoul Lambert blindelings. “We speelden alle twee in de punt. Als Club op De Klokke een aanval opzette, ging ik diep en bleef Gilbert achter, of omgekeerd. We losten elkaar af. Gilbert was ook zeer sterk met zijn hoofd”, zegt Lotte.

In een korte periode behaalde Bailliu bij Club enkele mooie successen: vijf Europese wedstrijden, waaronder de debuutmatch tegen Sporting Lissabon. Zijn mooiste herinnering was de bekerwinst in 1968 tegen Beerschot, na liefst negentien strafschoppen.

Verstandige gast

“We hadden een mooie kameraadschap”, zegt Lambert. “Gilbert zat niet om een grap verlegen. Ook in het buitenland, op hotel, maakten we veel plezier. Hij was een verstandige gast. Met Gilbert kon je geen ruzie maken. Hij werkte in de Generale Bank en kwam eens bij mij thuis. Aan de muur hing een kalender van de BBL, waar ik werkte: hij trok die van de muur en wierp hem buiten. Ach, Gilbert was een speelvogel. Hij plaagde, maar nooit met een kwalijke bedoeling.”

Na zijn periode bij Club voetbalde Bailliu nog voor Zwevegem Sport en Hoger Op Wingene, waar hij als speler-trainer actief was. In 1974 hing hij de schoenen aan de haak. Zijn weekends hadden altijd in het teken van het voetbal gestaan, en hij werd daarin gesteund door zijn vrouw Christiane Serry en hun kinderen Marleen, Ann, Johan en Peter. De zoons gingen later zelf voetballen, onder andere bij Cercle, waar nadien Jens en Lars, de zoons van Peter, als een derde generatie Bailliu actief waren.

(ACR)