De eerste schooldag, dat moet altijd een feest zijn. Ook bij de Levensboom in Wevelgem hadden ze zich erop voorbereid. Tot dinsdag het nieuws kwam dat een van de ouders van een leerlinge plots overleed. Plezier werd rouw, een eerste schooldag in mineur voor directeur Yf Tanghe, die aan zijn laatste schooljaar toe is.
Toeters en bellen, vlaggen en ballonnen. Luide muziek, dansjes, verkleedpartijtjes. Het kan niet gek genoeg zijn op die eerste schooldag. Hoe uitbundiger, hoe beter. Dat was ook de bedoeling in de Levensboom in Wevelgem. Het raam was al kleurrijk beschilderd met een bonte beestenboel, het dansje om zowel ouders als kinderen te ontvangen was al ingestudeerd.
En dan slaat het noodlot toe. Dinsdag was de door de ouders georganiseerde opvang er aan de gang toen plots een papa toekwam met dochter Margo (7). Zij had haar mama Carmen dood gevonden in de keuken. Een feestelijke eerste schooldag? Neen, dat was uit den boze. “Het nieuws sloeg in als een bom”, zegt directeur Yf Tanghe. “We zijn een coöperatieve school met zo’n 100 leerlingen, wat maakt dat we een echte gemeenschap zijn waar we een nauwe band hebben met de ouders.”
Natuurlijk moest de eerste schooldag wel plaatsvinden. Maar hoe los je dat dan op? “Voor Margo is dat moeilijk te bevatten, zij wilde vooral spelen met haar vriendinnetjes. “We besloten dan maar om in samenspraak het geplande gezamenlijke ontbijt te laten doorgaan en ook dat iedereen verkleed zou komen, meer niet. Het is een moeilijk evenwicht, je wil geen begrafenisstemming, maar ook geen wilde fuif.”
Een gulden middenweg, waarbij de aanwezige ouders Margo’s papa de nodige troost boden. In elke klas bespraken we het overlijden in de klasronde. “Vaak gaat dat om banale dingen, maar eigenlijk kan alles daar aan bod komen, ook de dood. In het kader van cultuurbeschouwing – godsdienst geven we hier niet – spreken we dan over wat er bijvoorbeeld na de dood gebeurt”, legt Yf uit.
Een dag één in mineur, maar daar stopt het uiteraard niet. Het is pas het begin van een heel rouwproces. “Omgaan met emoties en verdriet komt hier ook intens aan bod. We willen ruimte laten om dat te bespreken, maar ook duidelijk maken dat daar met de vriendjes kan over gepraat worden. Ook hebben we een rouwkoffer die daarbij helpt.”
Voor Yf wordt het in negatieve zin een eerste schooldag die hij nooit zal vergeten. Het was bovendien na 42 jaar ook zijn laatste eerste schooldag. “Toch ben ik ergens blij om te zien hoe we hier een gemeenschap hebben kunnen creëren. Dat de papa zo snel naar hier kwam om het te melden toont dat ook. De school is ook een soort vangnet om te rouwen.” (JD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
