Oude dorpsschool van Houtave herbergt vluchtelingen

Jenny en Wim. (foto gf)
Stefan Vankerkhoven

Kunstenares Jenny Verplanke en predikant Wim Engels hebben de voorbije jaren al kroostrijke Eritrese en Afghaanse families geherbergd in hun grote woning in Houtave. Midden volgende week verwachten ze een Oekraïens gezin.

Er zijn al 1,3 miljoen mensen uit Oekraïne gevlucht. Tot nu toe hebben, op twee dagen tijd, 386 Oekraïners zich in Brussel als vluchteling laten registreren. Amper 159 onder hen hadden opvang nodig. Maar dat cijfer zal de komende dagen ongetwijfeld sterk aangroeien.

Tot nu toe hebben de Belgische gemeenten en particulieren 22.507 opvangplaatsen aangeboden. De vluchtelingen kunnen onder meer terecht in de oude dorpsschool van Houtave, bij ‘ervaringsdeskundigen’ Jenny Verplanke en Wim Engels, die uit christelijke naastenliefde eerder al vluchtelingen onderdak geboden hebben..

Atelier

“We hebben indertijd de oude dorpsschool van Houtave gekocht en omgevormd tot atelier, galerie en b&b”, vertelt Wim Engels (70), een gewezen verpleegkundige en predikant. “Zes jaar geleden vroeg het OCMW van Blankenberge ons of we tijdelijk een Eritrees gezin konden opvangen. Een Afrikaanse man was erkend als vluchteling en had zijn vrouw en vier kinderen laten overkomen. Ze waren in de winter op straat gezet, toen de politie ontdekte dat ze met hun zessen in en piepkleine flat in Blankenberge woonden.”

“We gingen akkoord, we hadden toch ruimte genoeg. Ze kregen een plek boven ons atelier. Maar die paar weken zijn uiteindelijk acht maanden geworden. Vluchtelingen uit Eritrea hebben natuurlijk totaal andere gewoonten dan wij. Het ging er vaak zeer luidruchtig aan toe, we moesten regels opstellen. Wat mij minder zinde, was dat de vrouw er een minderwaardige positie bekleedt. Toen bleek dat die man zijn echtgenote af en toe sloeg, heb ik hem apart genomen en duidelijk gemaakt dat ik dat niet tolereerde.”

Papa

“Voor het overige bewaar ik uitstekende herinneringen aan hun verblijf. We hebben er veel tijd moeten in steken om alles administratief geregeld te krijgen, maar we hebben die kinderen ook leren fietsen. Ze wonen nu al vier jaar in een sociale woning in Kortrijk, we hebben nog geregeld contact.”

“Ik ben vorige week nog eens bij hen langs geweest. Die vier kinderen noemen mij nog altijd ‘papa’. Toen het Afrikaans gezin onze zolderverdieping verliet, hebben wij wel veel poetswerk gehad. Water is voor hen een kostbaar goed, bijgevolg gebruikten ze amper een halve emmer leidingater om hun hele verdieping te poetsen…”

Familiehereniging

“In 2020 heeft een Afghaans gezin bij ons verbleven. Ik was voordien al de voogd van een niet-begeleide minderjarige vluchteling. Toen die jongen 18 werd en erkend was als politiek vluchteling, heb ik hem bijgestaan in de procedure voor familiehereniging.”

Het Afghaans gezin dat bij Jenny en Wim acht maanden logeerde en nu onderdak vond in de pastorie van Ver-Assebroek. (foto gf)
Het Afghaans gezin dat bij Jenny en Wim acht maanden logeerde en nu onderdak vond in de pastorie van Ver-Assebroek. (foto gf)

“Nadien was het een vergeefse zoektocht om een goedkope huurwoning voor een gezin met vijf kinderen te zoeken. De strenge Vlaamse wooncode eist hiervoor een huis met vijf slapkamers. Ik heb ze dan maar bij ons laten komen, ook voor acht maanden. Nu hebben ze een vaste stek gevonden boven de pastorie van Ver-Assebroek.”

Halal

“Afghanen, dat was weer een andere cultuur. ’t Zijn moslims, met andere eetgewoonten. Ze eten geen varkensvlees, daar moesten we rekening mee houden. Ik heb hen de weg getoond naar een halal slager. Ze waren zeer vrome moslims, de meisjes ploeterden met lange gewaden in onze zwemvijver. Jenny is met hen badpakken gaan kopen en heeft een dag bepaald, waarin alleen de meisjes mochten zwemmen.”

“Vaak hebben we samen met hen gegeten, op Oudejaarsavond kookten zij voor ons, als we familieleden en vrienden uitnodigden. Met hen heb ik nog maandelijks contact.”

Geen domicilie

“Het Oekraïens gezin, dat volgende week bij ons arriveert via contacten met de Pinkstergemeenschap, zal opnieuw iets totaal anders zijn. Het grote voordeel is dat zij ook Europanen én Christenen zijn. De cultuurshock is kleiner. Bovendien zal het voor een kortere periode zijn, want ze wensen, eens de oorlog gedan is, terug te keren naar hun land.”

“Mijn tip voor al wie een kamer ter beschikking stelt aan Oekraïense vluchtelingen: laat hen nooit hun domicilie op jouw adres zetten, anders krijg je problemen! De administratieve rompslomp is minder dan bij andere vluchtelingen, maar onderschat het papierwerk niet. Ze moeten in orde zijn met de ziekenbond!”