Voor het laatst werden er baantjes getrokken in het zwembad in Wevelgem, dat in 1974 de deuren opende. Voor vele Wevelgemnaars roept het bad heel wat herinneringen op. Leraar Marc, redder Willy, directeur Marc en Dolfijn Erik blikken terug op 46 jaar zwembad. “Zwemmen was in de jaren zestig nog iets exotisch”
Slechts enkele dagen voor de officiële opening van de nieuwe Zwemkom sluit het oude bad de deuren. Woensdag 20 januari was de laatste dag waarop er nog kon gezwommen worden. Enkele pioniers van het eerste uur zwaaiden het zwembad uit. Marc Masselis, de eerste directeur van het zwembad, Willy Devos die zijn hele loopbaan lang redder was, Marc Hoornaert die L. O. leerkracht was in de jongensschool en Erik Dekeyzer, fervent zwemmer en medeoprichter van de zwemclub.
Bang van water
De eerste zwemervaringen deden de Wevelgemnaars in de jaren 60 op in het kleine zwembad, 12 bij 6 meter en 1 meter diep. Daar leerde Marc Hoornaert (82) overdag de jongens van de lagere school zwemmen, ‘s avonds kreeg hij de volwassenen op bezoek. “Ik gaf in eerste instantie watergewenning”, vertelt Marc. “De mensen waren bang van water. Zo’n massa water was dan ook een grote uitdaging. Zwemmen was in de jaren 60 iets exotisch. Ik herinner me twee broers die tussen twee lessen door de zwembroek doorgaven omdat ze er maar eentje in huis hadden!”
Het moet dan ook iets geweest zijn, die 13de mei 1974. Die vrijdag zwaaiden voor het eerst de deuren open van het nieuwe zwembad. De honderden bezoekers zullen met open mond en grote ogen de kleedkamers uitgestapt zijn. Een echt zwembad tot drie meter diep! “In de jaren 70 schoten die zwembaden als paddenstoelen uit de grond”, vertelt Marc Masselis (68), de eerste directeur.. “Een zwembeurt kostte 20 frank, een halve euro. Voor 10 frank kon je een douche nemen, veel gezinnen hadden in die tijd geen bad of douche. Er waren acht personeelsleden die poetsten, de kassa en de vestiaire bemanden. En natuurlijk waren er de redders.”
Spelen en gek doen
Jozef Vanhauwaert en Willy Devos (67) waren als redder het gezicht van het zwembad. “Zeker in het begin moesten we heel hard opletten”, getuigt Willy. “Soms waren er tussen de 150 en 200 zwemmers, die eerder speelden en gek deden in het water. De bezoekers konden vaak ook niet zwemmen. Menig bezoeker ging kopje onder.”
“Veertig jaar lang was ik hier redder, en ik durf te zeggen dat het elke dag opnieuw weer een plezier was om naar het werk te gaan.” Willy was ook aanwezig als hij niet hoefde te werken. Als verdienstelijk zwemmer trainde hij vaak. Hij gaf ook zelf veel zwemtrainingen. “Wie er kon zwemmen in de jaren 70? Niet veel mensen”, getuigt Erik Dekeyzer (78). “Het was Josué Seys die me tijdens het biljarten in de Middenstand aansprak. Of we eens dat nieuwe zwembad zouden uitproberen? Een aantal onder ons zag dit wel zitten en met Hendrik Remmerie hadden we een prima leraar. Na twaalf weken hadden we de schoolslag onder de knie en waren we meesters in de Leieslag. Dat was een breedte zwemmen zonder stoppen (lacht).”
Biljart moest wijken voor zwemmen en aan de toog van de cafetaria werd een geschikte naam gevonden voor de eerste Wevelgemse zwemclub: De Dolfijnen.
“Het zwembad was dé plek om in ’t geniep af te spreken met je lief”
“In 1977 kwam de jeugdafdeling erbij en even later sloten we aan bij de Kortrijkse zwemclub. De mooiste herinneringen hebben we aan de jaarlijkse zwemmarathon. Gedurende 24 uur losten twee teams van 12 zwemmers elkaar af, daarnaast waren er tal van nevenactiviteiten zoals een triatlon, modeshow of jogging. En bovenop het instructiebad werd een bar geïnstalleerd. Die bracht in twintig jaar 97.000 euro op voor een goed doel.”
Het zwembad was een ontmoetingsplek in Wevelgem. Ook dé plaats bij uitstek om in het geniep af te spreken met je lief, of giechelend – dan wel stoer – langs het zwembad te rennen, of de ultieme sprong van de duikplank te wagen. Met het zwembad verdwijnt ook de cafetaria. Ook die was al die jaren de plaats waar afspraken werden gemaakt.
Afscheid van het zwembad is sowieso een emotioneel moment voor deze vier mannen, voor wie het zwembad een tweede thuis was. “Als ik hier voorbijrijd kan ik niet laten om even binnen te piepen”, getuigt Willy. “Maar het nieuwe zwembad is ook niet mis”, maakt schepen van Sport Geert Breughe wat publiciteit. “En jullie zijn van harte welkom bij de opening.” Een opening waarbij de bezoekers wellicht met grote ogen en open mond het nieuwe zwembad zullen verwelkomen. (SL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
