Voor dag en dauw vertrok een 30-tal supporters van Chris Seynaeve (44) vanop het Frunpark richting Brussels Airport. Daar landde omstreeks 8 uur Chris Seynaeve. De Izegemnaar is de eerste mens ter wereld die zowel de Arctic Ultra over 450 km (in 2024) en nu de Horror Stage (611 km) van diezelfde ultramarathon in weersomstandigheden tot tientallen graden Celsius onder nul afwerkte “Opgeven was geen optie, ik deed dit voor Tejo”, waren zijn eerste woorden.
Het was donderdagmorgen een emotioneel weerzien voor Chris Seynaeve met zijn familie en vrienden. Drie weken eerder was hij met drie opeenvolgden vluchten in het noorden van Canada geland waar de Horror Stage van de Arctic Ultra plaatsvond. 611 km in het poolgebied bij tientallen graden onder nul. Vorige week vrijdag finishte hij en intussen staat hij alweer op Izegemse bodem.
“De grond kraakt hier iets minder onder de voeten dan op de Canadese sneeuwvlaktes”, lachte hij toen hij van de bus stapte. Een bus met een dertigtal fans was hem gaan verwelkomen op de luchthaven in Zaventem. Samen brachten ze hun held terug naar Izegem.
“Het was een emotioneel moment toen Chris de aankomstzone op de luchthaven binnenstapte”, vertelt fan van het eerste uur Bram Coene. Hij zwaaide met een bord waarop ‘Chris, wat een kracht, de Arctic Ultra is volbracht, proficiat’ prijkte. “Ik ken Chris al van vroeger in het uitgaansleven. Zijn karakter en volharding zijn na al die jaren nog niet veranderd. Ik heb hem bij zijn vorige tocht ook al op de voet gevolgd. Toen we konden inschrijven om met de bus naar de luchthaven te gaan heb ik dat onmiddellijk gedaan. Ik wou dat moment niet missen.”
“Het was spannend en tegelijk heel emotioneel”, reageren Tinne Seys, die zijn PR verzorgde en echtgenote Claudia. “Op een bepaald moment zie je dat hij het moeilijk krijgt, maar je kan er niet bij en het lukt ook niet om hem moed in te spreken.” Toch kreeg Chris de honderden berichtjes onder ogen die vanuit Izegem en omstreken gestuurd werden. “Dit gaf me een boost”, verzekert Chris, die in Canada de bijnaam The Terminator kreeg.
“Ik zou ook zo opnieuw kunnen starten. Hoewel ik mijn lichaam eigenlijk als mijn ergste vijand zag, valt dit nu heel goed mee. Wellicht komt mijn klop net als vorig jaar wat later. Maar ik beloof nu dat ik dergelijke tocht niet meer zal doen. Ik ben blij dit meegemaakt te hebben. Sportief lukt het wel om die tochten tot een goed einde te brengen, maar er kruipt ook heel veel tijd in. Tijd die ik niet met mijn naasten kan doorbrengen en die ik nu wel goed wil maken.”
Uiteindelijk liep Chris als vierde over de finish. “Winnen zat er eigenlijk wel in, maar als je alles op alles zet kan er zoveel mis lopen. Ik wou absoluut de finish bereiken. Opgeven was geen optie. Ik deed de tocht ten voordele van het Tejo-huis in Izegem. Ik moest dus de eindstreep wel bereiken, want de kinderen en jongeren die een beroep doen op de gratis psychologische bijstand die het Tejo-huis biedt mogen ook niet opgeven”, besluit Chris die op zaterdag 22 maart om 11.30 uur in het stadhuis wordt gehuldigd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
