Bij het opruimen van het strand in Oostende vond Proper Strand Loper Kristien Degraeve (42) een heel oud confituurpotje. Ze wou weten waar het vandaag kwam en stootte op de kleinzoon van confituurfabrikant Lamby uit Luik, voor wie aan het potje heel wat emoties verbonden zijn.
Kristien is heel actief bij de Proper Strand Lopers, de actiegroep die plastic en ander afval opruimt op de stranden. Op het strand van de Oosteroever in Oostende vond ze heel kort na storm Odette, eind september of begin oktober, een oud confituurpotje. Samen met Christel Patfoort uit Nieuwpoort maakt Kristien kunstwerkjes van strandafval voor het project Noordzee Trash Art, waarvan de opbrengst naar de Proper Strand Lopers gaat.
“Maar het bleef toch kietelen om er iets anders mee te doen”, vertelt Kristien, die in Gistel woont en onderwijzeres is in een Brugse school. “Het bleef op een plank in de keuken staan. Ik wou weten waar het potje vandaan kwam, maar ik vond niet meteen een link op het internet. Iemand zette me op weg naar een website met curiosa, waar ik foto’s van het potje plaatste. De kleinzoon van de confituurmaker, Jean-Michel Lamby, heeft nu gereageerd.”
Fabriek platgebrand
“Zijn overgrootvader begon jam te maken met zijn zakenpartner Dabin onder de naam ‘Confitures Lamby-Dabin’. Diens zoon, de grootvader van Jean-Michel, zette het bedrijf verder onder de naam ‘Confitures Lamby. De fabriek stond in Alleur bij Luik. Kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog was er een gevecht tussen Duitse soldaten en het verzet dichtbij de fabriek.”
“De Duitse soldaten eisten de vrachtwagens van de fabriek op om hun ontsnapping te vergemakkelijken. De confituurfabrikant had de delco-koppen – onderdelen van de motor – verstopt en weigerde ze aan de Duitsers te geven. Als vergelding staken Duitse soldaten de fabriek in brand. De man werd naar gedeporteerd en stierf een paar maanden later in een concentratiekamp. Zijn vrouw probeerde het bedrijf na de oorlog weer op te starten, maar zonder succes.”
Kerstverhaal
“Het is met de kleinzoon van de ongelukkige confituurmaker dat ik intussen al enkele keren contact had”, legt Kristien uit. “Hij vertelt dat ze nog altijd jam maken voor eigen gebruik en dat er altijd enige emotie mee gepaard gaat. We zullen natuurlijk nooit weten hoe dat potje op het strand is beland. Misschien heeft het met het stormweer te maken. Ik ben nu blij dat ik het potje niet in de glascontainer heb gegooid of in een kunstwerk verwerkt.”
“Ik vind dit zo’n warm verhaal, een echt kerstverhaal”, zegt Kristien. “In de kerstvakantie gaan wij een dagje wandelen in de Waalse bossen en ondertussen het potje brengen naar de man, die in Waver woont. Hij wil ervoor betalen, maar hij krijgt het van ons. Hij heeft me wel een pot confituur beloofd.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
