Op de Mercator met bezige bij Sofie Defever: “Ik word gelukkig als ik voor mensen kan zorgen”

Sofie Defever is een bezige bij, maar vindt na drukke jaren rust bij haar gezin, als zangeres en als motor van de Zwammadammen, die wekelijks in zee duiken. Een terugkeer naar de politiek sluit ze uit. “Ik haal enorme voldoening uit het werken met kinderen met een beperking”, zegt ze.

Sofie wordt lyrisch als ze aan boord stapt voor dit Mercatorgesprek: “De Mercator ken ik van in mijn jeugd. Het was het schip waar je ‘trapje op – trapje af’ kon spelen en kijken naar de kleine bedjes van de matrozen. In 2016-2017 werd de Mercator gerestaureerd en het was, als parlementair medewerker, één van mijn opdrachten om dat te documenteren. De Mercator is Oostende.”

Je hebt zeven kinderen. Was dat een bewuste keuze?

“Samen met Hendrik heb ik vijf kinderen en er zijn ook twee pleegdochters. De zusjes zijn al acht jaar bij ons. Ik wou altijd al een groot gezin. Dat heb ik tegen Hendrik vooraf gezegd, dus hij wist waar hij aan begon (lacht). Ik word gelukkig als ik voor mensen kan zorgen. Ik koos bewust voor pleegzorg omdat je een wezenlijk verschil kan maken. Het zijn nu tieners en we zullen, net als voor onze andere kinderen, doen wat nodig is tot ze gesetteld zijn.”

Veel mensen kennen je van de foto’s en filmpjes met de Zwammadammen die het hele jaar door in de Noordzee zwemmen. Hoe is het ontstaan?

“Ik zwom heel vaak in het zwembad ,maar tijdens de coronaperiode kon dat niet meer. Ik sloot me aan bij de Langerei Zwemmers in Brugge. Maar het speciale pak voor zwemmen in open lucht en de verplaatsing naar Brugge vond ik niet leuk. Daarop besloot ik om met een vriendin in zee te gaan. En we zijn niet meer gestopt. Je kunt het niet echt zwemmen noemen. Bij het ‘zwammen’ spelen we in de golven en babbelen. Het hele jaar gaan we twee tot drie keer per week met een achttal in zee. Momenteel is het water 10 graden en kunnen we er een 20-tal minuten in blijven. Het is erg ontspannend.”

Je noemt het ‘body positivity’. Kan dit initiatief nog uitbreiden?

“Het was een gewoonte een foto te posten voor we in zee gingen. Op onze posts kwamen erg veel positieve reacties omdat we gewoon in badpak poseerden zoals we zijn. Met lichamen die al wat breder, smaller, langer of groter zijn. Het zette mensen aan om over hun lichaam geen complexen te hebben. Het is triestig hoe veel mensen zich schamen over hoe ze er uit zien, terwijl dat geen belang heeft. De Zwammadammen helpen aan de bewustwording of body positivity. Ik ben erg enthousiast als mensen willen aansluiten. Maar het heeft een keerzijde. Het is niet zonder gevaar. Nu zijn we met acht en kennen het koude zeewater. In het verleden gingen nog mensen mee die een risico namen. Omdat ik graag zorg voor mensen, voelde ik me verantwoordelijk en kon zelf niet meer genieten van het zwammen. We zijn wat terughoudender geworden. Eigenlijk mag je niet zwemmen in zee. Gelukkig richtte Haike de vzw Koud en Krachtig op, waardoor het toch kan. We verwittigen ook telkens de hulpdiensten voor we in zee gaan.”

Je zingt in het koor en hebt een eigen groepje. Vanwaar de belangstelling voor muziek?

“In het secundair volgde ik muziekschool, speelde klarinet in de collegefanfare en volgde gitaar in het conservatorium. Toen onze twee pleegdochters muziekschool volgden, ondersteunde ik hen door mee te gaan. Ik volg er klassieke zang en ging bij het koor Gaudi Canticorum. Van daaruit ontstond Triomf, het a capella-muziekgroepje met Bart Simoens en Karine Vanloo. We delen dezelfde positiviteit en liefde voor Oostende. We zetten een Oostendse tekst op popsongs, treden her en der op, werken fijn samen en treden deze zomer op tijdens de Paulusfeesten. Het gaat hard, maar het is ontzettend fijn.”

Je koos pas later voor een job als leerlingenbegeleider in de school voor buitengewoon onderwijs De Branding in de Maurits Sabbestraat. Hoe komt dat?

“Ik begeleid leerlingen die cognitief sterk genoeg zijn voor gewoon onderwijs, maar door hun autisme niet normaal functioneren in een gewone omgeving. In ben actief in de eerste graad secundair, waar we hen voorbereiden op gewoon onderwijs. Een leerlingenbegeleider zorgt er de hele dag voor dat de kinderen met autisme voldoende rust hebben, zodat ze de lessen kunnen volgen. Ik kan rust brengen door met hen creatief bezig te zijn. Van schilderen tot een wandeling of fietstocht. Als twintiger volgde ik de opleiding, maar heb er toen nooit iets mee gedaan. Pas enkele jaren geleden, nadat ik de periode als parlementair medewerker afsloot, zette ik bewust de stap naar het buitengewoon onderwijs. Ik wist gewoon: dit wil doen.”

Je was politiek actief bij N-VA als OCMW-raadslid en tussen 2012 en 2017 was je parlementair medewerker voor Björn Anseeuw. Was dat geen vreemde wending in je loopbaan?

“Ik had een mooie loopbaan als lesgever in het secundair en was actief bij N-VA toen het aanbod kwam om parlementair medewerker te worden. Ik moest daarvoor serieus buiten mijn comfortzone treden. Ik probeerde om dat goed en met toewijding te doen. Ik blik tevreden terug op die periode, ook al is die abrupt geëindigd. (door een politiek conflict verloor Sofie haar job als parlementair medewerker, red.). Weet je, het leven dat ik nu leid, past veel meer bij mij. De politiek is een afgesloten hoofdstuk. Al flatteert het me dat ik aanbiedingen kreeg voor de gemeenteraadsverkiezingen. Wellicht omdat ik wat ‘in the picture’ loop. Ik heb naar iedereen geluisterd en hen veel succes gewenst, maar het zal zonder mij zijn. Mijn waardering is er wel voor mensen die zich engageren met de beste bedoelingen. Het is een gigantische opgave.”

Je bent moeder van zeven en hebt een druk sociaal en artistiek leven. Hoe doe je dat?

“Mijn oma was ook zo. Je pakt het op en maakt er het beste van. Maar ik ben wel efficiënt en combineer. Als ik de vaatwas vul, dan oefen ik mijn teksten. Als ik de kinderen ergens breng, combineer ik dat met de boodschappen. Ik doe het gewoon en het is leuk zo. Het maakt me gelukkig als ik andere mensen kan helpen, voor hen kan zorgen, kan faciliteren of lief kan zijn. Het geeft me energie. Alles doen en combineren zorgt voor mentaal geluk en dat kan ik overbrengen op mijn gezin. Ik zal dat zo houden.”