Ook in woonzorgcentrum Wielant in Ingooigem klopt de slogan ‘Iedereen wint met vrijwilligerswerk’ als een bus. Donderdag organiseerde woonzorgcentrum Wielant haar jaarlijkse vrijwilligersbedanking in ‘In d’Halve Maan’, waar een kleine twintig vrijwilligers en personeelsleden samen genoten van koffie met gebak en een gezellige babbel. “Ik heb heel veel respect voor onze vrijwilligers”, zegt ergotherapeut Stefanie Deruyter (34). “Ze vormen een grote meerwaarde voor onze dagelijkse werking.”
In het woonzorgcentrum zijn er ongeveer twintig vrijwilligers actief, waarvan de meesten ‘Yvegemse’ roots hebben. Het is een verzameling van mensen met het hart op de juiste plaats. Sommigen draaien al ruim vijfentwintig jaar mee, gaan al richting de negentig jaar en begonnen hun engagement naar aanleiding van een eigen familielid dat een tijdje bewoner was van WZC Wielant. Wat ze allen gelijk hebben is de voldoening die ze er als vrijwilliger uit halen en het besef dat je écht het verschil kan maken.
Vrijwilligers aan het woord
Michelle Vanderstraeten (58) is sinds de coronaperiode vrijwilligster in WZC Wielant. “Mijn vader was daar dan bewoner. Ik haal er heel veel voldoening uit omdat je de mensen ziet opfleuren. Ze zitten echt te wachten tot je er bent, want een babbeltje is enorm belangrijk. Ook met de andere vrijwilligers bouw je een waardevolle band op.”
Carine Vandeghinste (61) bevestigt dit en gaat het jaar rond mee gaan wandelen met de bewoners. “Sinds ik op pensioen ben, draag ik daar graag mijn steentje bij”, zegt ze. “Ook op verjaardagsfeestjes steek ik met plezier een handje toe.”
Ria (78) woont in Ingooigem en kwam per toeval in contact met de vrijwilligerswerking terwijl ze op zoek was naar nieuwe zingeving. “Mijn man is nog niet zo lang overleden en ik zocht een doel”, vertrouwt Ria ons toe. “Elke maandag help ik in het WZC met het breien. Steken oprapen, steken opzetten, steken afzetten en alles bij het breien waarin ik kan ondersteunen. Tussendoor wordt er heel wat afgepraat. Ik ervaar het absoluut als een win-win: zowel de bewoners als ik zelf hebben menselijk contact en een klankbord.”
Voor Cies Vanmechelen (48) is zijn lange revalidatieperiode de aanleiding om vrijwilligerswerk te doen. “Het thuiszitten tijdens mijn langdurig ziekteverlof wordt nu een dag in de week onderbroken door vrijwilligerswerk in huize Wielant waar ik telkens ga fietsen met de duofiets”, getuigt Cies. “Hierbij wil ik persoonlijk een oproep doen dat de driewieler de overige vier dagen in de week beschikbaar is voor andere kandidaten, dus wie zich geroepen voelt: niet twijfelen!”
Ook Stefaan Defoor (72) uit Ingooigem maakt graag tijd voor een wekelijks wandeluurtje van ruim vier kilometer op woensdag. “Met een groep van ongeveer twintig wandelaars bestaande uit bewoners, familie, vrijwilligers en personeelsleden ga ik al sedert een vijftiental jaar op pad”, vertelt Stefaan. “Omdat ik het graag doe en het geeft de bewoners de gelegenheid om een babbeltje te slaan, ook al verloopt het soms moeizaam.”
Vichtenaar Hubert Lanneau (76) maakt ook deel uit van het vaste wandelingen-team. “Mijn schoonmoeder verbleef een tijd geleden in WZC Wielant”, zegt Hubert. “Gedurende twaalf jaar komen mijn vrouw Lydie en ik met veel plezier naar Wielant omdat we iets kunnen betekenen. We voelen de dankbaarheid, ook op de gesloten afdeling. Op bepaalde dagen gaan we stil naar huis, onder de indruk van het leven en wat dat doet met een mens die ouder wordt. Er is bijvoorbeeld een dame die graag over haar man vertelt, maar zijn naam niet meer kent. Dat pakt mij. Je kan maar hopen dat je gespaard blijft van mentale aftakeling.”
Structuur brengen
Priester Michiel Declercq (84) draagt elke week de mis op voor een veertigtal mensen. “Het is een moment van samenzijn waarop iedere aanwezige het geloof van uit hun kindertijd nog eens kan herbeleven”, stelt priester Michiel.
“Met de familie van bewoners praat ik ook rond hun ervaringen. In de eerste plaats doe ik dit vrijwilligerswerk omdat ik mensen graag zie. Ik wil ook inzicht krijgen in hun leven. Het is te vergelijken met een kaartspel waarbij ik door aandacht en zorg te geven wat structuur en overzicht tracht te brengen.”
Noëlla (83) en Michel (88) zijn ook twee vaste waarden in het Yvegemse vrijwilligerslandschap. “Samen met mijn echtgenote Noëlla Vercruysse doe ik de vaste wandeling”, vertelt Michel. “Zij helpt ook tijdens de eucharistieviering de communie uitdelen. Verder breng ik ook de mensen terug naar hun kamer na een activiteit en dit al ruim vijfentwintig jaar. Ik heb tijd omdat ik in pensioen ben en woon op nog geen honderd meter van het woonzorgcentrum.”
“Ik rijd met een bewoner in een rolstoel tijdens de wandeling en het gebeurt ook dat ik iemand ga ophalen in het WZC om een toertje te wandelen om daarna een tasje koffie met een stukje taart bij mij thuis te komen eten. Ik ben dat beginnen doen toen mijn moeder bewoonster was en dat blijven doen omdat ik Stefanie, de ergotherapeute, graag zie”, lacht Jan De Vlaminck (80).. “Maar mijn vrouw zie ik na 56 jaar ook nog altijd bijzonder graag!”
Iedereen uit het dorp kent Stefanie
Ergotherapeut Stefanie Deruyter werkt ongeveer tien jaar in het Ingooigems woonzorgcentrum en leidt de vrijwilligerswerking in goede banen. “Het is vanzelf gegroeid dat ik de vrijwilligers een stukje onder mijn vleugels neem”, klinkt Stefanie. “Ik ben geboren en getogen in Ingooigem, waar ook de meeste vrijwilligers vandaan komen. Iedereen kent elkaar in het dorp en de vrijwilligers kennen mijn familie en het nest waar ik ben groot gebracht.”
“Na de lange lockdown tijdens de coronaperiode, waren zowel de bewoners, hun familie en het hele team van WZC Wielant superblij dat we allen weer meer naar buiten konden. We deden een oproep bij de vrijwilligers om meer te komen wandelen. Er zijn vrijwilligers die ik sinds jaar en dag ken sinds ik nu ongeveer tien jaar werk in WZC Wielant. Ik heb veel respect voor hen als mensen omwille van hun jarenlang engagement, inzet en toewijding. Ook van mijn kant vind ik het essentieel om te investeren in hen. Het zit vaak in kleine dingen. Tijdens de lockdowns heb ik bijvoorbeeld geprobeerd om het contact te onderhouden omdat dat belangrijk vond om de band niet te laten verwateren en wat nieuws van elkaar te vernemen. Ik heb duidelijk gemerkt dat de vrijwilligers dit apprecieerden.”
Ook toen Stefanie voor het eerst in verwachting was, trachtte zij de communicatie staande te houden en te investeren in de band. “Tenslotte ben ik het gezicht van de vrijwilligers en ook met deze groep vind ik een goede band belangrijk. Als ergotherapeuten zijn we ondertussen uitgebreid van drie personen in mijn beginjaren naar een team van vijf en binnen het volledige paramedisch team zijn we nu met acht waaronder twee kinesitherapeuten, een logopedist en een projectmedewerker.”
Welkom om mee te breien
Kinesitherapeut Davy Vandecasteele (47) bevestigt ook dat de vrijwilligers veel betekenen en dat er dankzij hen veel meer activiteiten kunnen aangeboden worden. Carine Callewaert (61) is de ergotherapeut die de breiclub in goede banen leidt. “Bij deze een grote en oprechte bedanking voor de helpende handen van de vrijwilligers en tevens ook een oproep aan iedereen die dit wenst om op maandag van 15 uur tot 16 uur mee te komen breien”, aldus Carine. “Gewoon om mee te breien of te helpen. We vinden het gezond dat er mensen van buiten het woonzorgcentrum ook de weg naar hier vinden in het kader van integratie van externen. De breiwerken worden deels verkocht in het winkeltje van het WZC ten voordele van onze animatiekas en ieder jaar sponsoren we met onze breiwerken ook een paar goede doelen in het kader van kansarmoede. Iedereen is van harte welkom in WZC Wielant!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier