Maandagavond speelden de Rode Duivels tegen Frankrijk in het EK voetbal. Het werd voor de Duivels dé match van het kampioenschap, een match die we helaas verloren. Toch mocht dat de sfeer in het land niet drukken. Overal stonden supporters klaar in fandorpen, EK-straten en voetbalzones om zich de longen uit het lijf te schreeuwen. Ook wij volgden de belangrijkste match van de eeuw, in de meest belegerde gemeente van het land: Komen-Waasten.
Betonblokken, containers, tractors met opleggers dwars over de straat en volledige centrumzones die werden afgesloten. Het was Komen-Waasten menens op gebied van veiligheid, tijdens de match Frankrijk-België. Met in hun kielzog Wervik, het Franse Armentiers en zelfs Wervicq-Sud en Comines France werd besloten geen enkel risico te nemen. De nasleep van de wedstrijd tussen de Duivels en ‘Les Bleus’ die in 2018 werd gespeeld, blijft nog steeds in het geheugen gegrift. Gesloopte vitrines, auto’s die in brand werden gestoken en de ordediensten die de handen vol hadden met amokmakers allerlei? De gemeente had er helemaal geen zin meer in en besloot om de boel op slot te doen. De grenzen gingen dicht en de meest gevoelige zones waren verboden terrein voor de stervelingen.
“Voor mij was het duidelijk: wie zin had om hier de boel op stelten te zetten, vloog er meteen uit” – Franck Clarion, zaakvoerder van Aux Acacias
Meer dan voldoende redenen voor Franck Clarion, de zaakvoerder van Aux Acacias, om er de match op het grote scherm uit te zenden. “We zijn zowat de meest belegerde gemeente van het land en waarom? Omdat een paar idioten hier in het verleden de boel kwamen slopen? We zijn een grensgemeente. Belgen en Fransen leven hier in harmonie, maar we zouden ons allemaal moeten opsluiten vanwege die amokmakers? Dat dacht ik dus niet! Al onze klanten waren hier vandaag welkom, waarmee we duidelijk wilden maken dat voetbal nog steeds een feest is. Ik was overigens niet zinnens hierover te gaan debatteren: wie zin had om de boel hier op stelten te zetten, vloog er meteen uit.”
Meters bier
De strenge woorden van de horeca-baas bleken onnodig. Een uur voor aanvang van de start stroomden klanten toe, van beide nationaliteiten, en de sfeer zat er meteen goed in. Vlaggen en feesthoedjes bepaalden het decor en trommels maakten de voorkeur meteen duidelijk.
De eerste half-time bleef relatief rustig. De aanwezige supporters sprongen van tijd tot tijd al eens van hun stoel, al was er van euforie geen sprake. Tijdens de pauze werden meters bier verloot, want dit is nog steeds België natuurlijk.
De tweede helft bleek al heel wat pittiger. Aanvallen volgenden elkaar op, de spanning was in het café te snijden. En hoewel het meer dan eens tot luidkeelse reacties kwam, bleef de amicale sfeer permanent aanwezig. “Niet te vatten dat enkele randgevallen steeds maar weer de media halen in deze grensstreek. Precies alsof hier enkel maar wordt gevochten! Belgen en Fransen zijn goeie vrienden, ‘des copains’, en een voetbalmatch verandert daar weinig aan.” Wijze woorden van een aanwezige supporter.
Rustig gebleven
Het fluitsignaal was zonder genade: de Belgen gingen de doos in met een verlies van 1-0. Euforie in het café, en meteen ook verbroederende woorden. “Kom, drinkt er ene! Jullie hebben gevochten als leeuwen”, brulde een supporter. De opgetrommelde politiemacht, die in iedere uithoek van de gemeente aanwezig was, kon de wapenstok laten rusten. Met uitzondering van enkele strubbelingen, nog voor de match begon, bleef het rustig in de meest belegerde gemeente van het land. Als Belgische helft van een Franco-Belgisch koppel, kregen we te kampen met een dubbel gevoel. Natuurlijk hebben we verloren, maar meteen wonnen we ook. Ongeacht hoe: we hebben nog steeds een ploeg om voor te supporteren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
