Onthaalmoeder Patsy V. (26) uit Langemark-Poelkapelle moest voor de rechter verschijnen voor opzettelijke slagen en verwondingen aan vijf kinderen.
Aanvankelijk werd de zaak uitgesteld en werd het oordeel gevraagd van twee deskundige dokters, één in Gent en één in Ieper. Alle twee kwamen ze tot de bevinding dat het hersenletsel bij één van de kleintjes te wijten was aan het shakenbabysyndroom en aan niets anders. De ouders van de vier maanden oude baby dienden een klacht in. Na onderzoek kwamen nog meer slachtoffertjes aan het licht. Omdat het nog niet zeker was dat de baby, die al twee operaties onderging, blijvende letsels zou overhouden, werd ook verder onderzoek gevraagd. Dat onderzoek stelde volledige genezing vast, maar durfde niet te zeggen of er ooit nog iets aan het licht zou komen.
De schuld van de fietskar?
Meester Thomas Vandemeulebroucke trad op als verdediging van de ouders van de kleine Warre. Hij beweerde dat het onomstotelijk bewezen was dat het dooreenschudden van de baby gebeurde door de beklaagde. De verdediging had er geen problemen mee dat het vaststond dat de baby dooreen werd geschud, maar vroeg zich af of dit onopzettelijk gebeurd kon zijn door de ouders die hun baby met de fietskar naar de crêche brachten. In dat geval is het hoofd van het kindje ook niet gestut. Opnieuw volgde er meer onderzoek. Daarbij stelde de deskundige met zekerheid vast dat de fietskar niet kan aangeduid worden als mogelijke oorzaak. Dat werd in twijfel getrokken door de verdediging, die zich afvroeg of de ouders alle voorziene veiligheidsvoorschriften naleefden.
Dokter Van Parys, die ook optrad als deskundige, zegt in zijn verslag dat de baby inderdaad onderhevig moet zijn geweest aan meer dan een sterke kracht. Maar of de onthaalmoeder daarin de schuldige is, dat wordt niet duidelijk. Ook het gebruik van de polygraaf vond de verdediging niet kunnen, want die werd afgenomen op een moment dat de onthaalmoeder ziek was en medicatie nam. Dus mocht ze toen geen test worden afgenomen, zo stelde de verdediging, die ook zei dat de baby bij zijn aankomst bij de onthaalmoeder op 12 oktober 2012 weende en dat onophoudelijk bleef doen. “Was er toen al iets aan de hand?” vroeg de verdediging zich af, die ook nog zei dat er bij twijfel geen veroordeling kan volgen.
Ook de onthaalmoeder, die het laatste woord kreeg, bleef bij haat stelling dat ze onschuldig is.
Vonnis op 23 april.
(HV)
Sociaal
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier