Ongeneeslijk zieke Thomas stapt voor strijd tegen kanker: “Uitdagingen houden mij gaande”

Thomas Junghanel kreeg een keihard verdict te horen van de dokters, maar weigert de handdoek in de ring te gooien. © Joke Couvreur
Philippe Verhaest

Een verkoudheid die maar niet wilde gaan liggen, deed Thomas Junghanel bij de huisarts aankloppen, maar enkele onderzoeken later bleek de man met een uitgezaaide longkanker te kampen. Ongeneeslijk, was het harde verdict midden maart, daar de Diksmuidse cafébaas weigert de handdoek te gooien. Woensdag 18 augustus wandelt hij tijdens de Vierdaagse van de IJzer acht kilometer om fondsen in te zamelen voor de dienst oncologie van het AZ West in Veurne. “Ik wil nog zoveel mogelijk uit mijn laatste jaren halen”, zegt hij.

Zijn hele leven al is Thomas Junghanel, die op 16 september zijn 59ste verjaardag mag vieren, actief in de horecasector. Eerst in Veurne, waar hij als vijfjarig ukje met zijn ouders van aan de Bodensee in het Duitse Beieren belandde, sinds een jaar in Diksmuide. Daar runt hij, samen met zijn zoon Brian Smagghe (23), in de schaduw van de IJzertoren de taverne The Cheers.

“We hebben onze krabbel op 13 maart 2020 gezet”, legt hij uit. “En net die dag werd de eerste lockdown afgekondigd… Maar we verloren de moed niet en timmeren verder aan de weg.”

Kort na Nieuwjaar werd Thomas echter ziek. “Hoesten, niezen, een loopneus… Ik dacht dat ik een zware verkoudheid opgelopen had. Mijn huisarts, Kimberly Devos, schreef me eerst twee antibioticakuren voor, maar die brachten weinig soelaas. Uteindelijk stuurde ze me richting AZ West in Veurne voor verder onderzoek. Daar kreeg ik op 15 maart te horen dat ik longkanker had en dat die naar mijn lever uitgezaaid was. Het voelde alsof de hemel op mijn hoofd viel. Mijn hele leven lang al werk ik keihard en ben ik amper ziek geweest…”

Boordevol plannen

Ondanks het harde nieuws besloot Thomas vrijwel meteen om te vechten. “Niet om te genezen, dat is volgens de behandelende artsen uitgesloten, wel om nog het beste te maken van de tijd die me nog rest. Ik hoop op nog zo’n drie of vier goeie jaren. En daar wil ik alles uithalen.”

Thomas liet meteen een eerste chemokuur opstarten en heeft er nu vier achter de rug. “Die sloegen aan en lieten me meteen wat beter voelen. Nu ben ik overgestapt naar immunotherapie, maar die heeft niet hetzelfde effect. Daarom volgt straks een nieuwe chemokuur. Ik wil koste wat het kost vermijden dat ik mijn einde moet zitten afwachten, dus werk ik ook gewoon verder. Ik wil ons café laten bloeien en heb nog een pak andere plannen. Zo wil ik eind september met mijn familie naar mijn geboortestreek aan de Bodensee afzakken. Ik wil hen tonen waar ik geboren ben en de eerste jaren van mijn leven heb doorgebracht en er mijn familie nog eens bezoeken. En begin 2022 hoop ik naar de Verenigde Staten af te reizen. Met vader woont er al meer dan dertig jaar en heeft nu zijn stek in de staat New York. Die doelen maken het de moeite waard om te blijven vechten en mijn tijd bij mijn geliefden zolang mogelijk te rekken. Ik zal nooit opgeven.”

Zijn behandelingen krijgt Thomas bij de dienst oncologie van het AZ West in Veurne, een plek die hij stilaan als een tweede thuis beschouwt. “Ik ben er bij erg warme mensen terecht gekomen”, zegt hij. “Ze zorgen er heel goed voor me, in alle betekenissen van het woord. Die mensen verdienen een standbeeld.”

Geld inzamelen

Daarom wil Thomas ook iets terugdoen voor hen. Op woensdag 18 augustus zal hij tijdens de Vierdaagse van de IJzer een wandeltocht van acht kilometer ondernemen. “Op die manier wil ik geld inzamelen voor de dienst oncologie, want ze verdienen alle steun. In ons café zullen we per consumptie een halve euro aan hen schenken en ik heb ook een rekeningnummer geopend waarop mensen een vrije gift kunnen storten. Tijdens mijn wandeling zal ik vergezeld zijn door mijn trouwe viervoeter Kenzo en enkele vrienden. Ik zal me niet forceren, maar wil die acht kilometer op mijn eigen tempo afwerken. Zo ben ik zeker dat ik mijn missie tot een goed einde zal brengen.”

“Sowieso wordt het een erg emotionele dag. Sinds mijn diagnose ben ik ook veel gevoeliger geworden. Je weet dat je geen tientallen jaren meer te leven hebt, dat het einde al een beetje vastligt. Maar uitdagingen zoals de Vierdaagse van de IJzer houden me gaande.”

Hoeveel Thomas bij elkaar wil wandelen, laat hij in het midden. “Elke euro is welkom, al hoop ik natuurlijk om een mooi bedrag te kunnen overhandigen. Het geld zal goed besteed worden, daar ben ik van overtuigd.”

Thomas steunen, kan door een bedrag naar keuze over te schrijven op het rekeningnummer BE60 0003 5236 9270 of op 18 augustus van taverne The Cheers in de IJzerlaan 71 in Diksmuide af te zakken.