De Vrije Basisschool Boezinge nam vandaag afscheid van juf Katrien Poissonnier (62) die na een lerarenloopbaan van 40 jaar met pensioen gaat. Ze werd door heel de school hartverwarmend uitgewuifd met een luidkeels meegezongen ‘Laat de zon in je hart’.
Katrien Poissonnier woont in Ieper en is getrouwd met Bernard Forrez. Ze is de mama van Erik, Jozefien en Anneleen. Katrien begon haar loopbaan met een korte interim in Wijtschate en was daarna haar hele loopbaan aan de slag in Zuidschote en als zorgleerkracht in Boezinge. Vandaag was het juf Katriens laatste werkdag en dat wilde men, ondanks de huidige moeilijke tijden, niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Tussen 10 en 11 uur hield het gelukkig even op met regenen zodat de hele school juf Katrien een coronaveilig en hartverwarmend afscheid kon geven.
Tijdens de speeltijd trakteerde juf Katrien eerst iedereen op een ijsje van een ijskar die op de parking stond. In zijn korte afscheidsspeech loofde directeur Giovani Tommeleyn de leerkracht, en kreeg ze geschenken en bloemen. Daarna zong heel de school uit volle borst mee met ‘Laat de zon in je hart’ als dank voor Katriens 40 jaar hartverwarmende inzet.
Graadklassen
Katrien liep zelf school in de H. Familie in Ieper en vertelt ons dat ze al van kleins af in het onderwijs wilde staan. “Mijn twee oudere zussen, intussen overleden, stonden in het onderwijs en ik wilde dat ook. Na mijn hogere studies in Kortrijk kon ik voor een korte periode aan de slag in de lagere school in Wijtschate. Na dat trimester begon ik in de toen nog onafhankelijke lagere school in Zuidschote. Oorspronkelijk voor een jaar als vervanging van juf Nelly Taveirne in de graadklas voor het 1ste, 2de en 3de leerjaar.”
“Uiteindelijk volgden er nog 28 jaren in het 4de, 5de en 6de leerjaar. Ja, ik heb altijd in graadklassen gestaan; die meerdere leerjaren in één klas vond en vind ik nog altijd super. Men wil daar nu zelfs weer naartoe. Kinderen kunnen zo veel opsteken van elkaar. Ik heb het nooit als storend ervaren, de betere trekken de mindere mee en de kinderen komen er veel zelfstandiger uit.”
Zorgcoördinator
In het schooljaar 2009-2010 kreeg Katrien de kans om zorgcoördinator te worden in de hoofdschool in Boezinge waartoe de school van Zuidschote toen ook al behoorde. “Een moeilijke keuze, ik heb lang getwijfeld. Langs de ene kant vond ik het spijtig om de school in Zuidschote te moeten verlaten. Zuidschote, dat was iets speciaals. De school vormde een kleine gemeenschap met allemaal vrienden; Bernard en ik zaten er zelfs tot vorig jaar nog in het Sint-Maartenscomité.”
“Maar zorgleerkracht was ook iets wat ik nog wilde doen. En nu ik de kans kreeg omdat Magda Vervisch met pensioen ging, wilde ik die grijpen. Ik was tenslotte al 50 jaar. Het zou voor een periode van acht jaar worden om dan met pensioen te gaan. Het zijn er twaalf geworden en ik ben er niet rouwig om. Ik was blij dat ik niet op mijn 58ste moest stoppen. De laatste acht jaar werkte ik wel parttime.”
Algemeen welbevinden kinderen
De taak van zorgcoördinator is in de loop der jaren geëvolueerd. “Vroeger haalden we de kinderen uit de klas, meestal om een achterstand op te halen van wiskunde en taal. Nu gaan we hen helpen in de klas en dat gaat niet alleen over zwakkere maar ook over meer begaafde kinderen. De klasleerkracht geeft altijd de les, en ik help de kinderen die het moeilijk hebben met iets. Nu helpen we niet alleen voor de vakken maar kijken we ook naar het algemeen welbevinden van het kind.”
“Dat kinderen zich goed voelen, is voor mij altijd het belangrijkste geweest. De coronapandemie stelde ons voor enkele uitdagingen. Zo was het vorig jaar wel moeilijker om de kinderen na die lange sluiting weer mee te krijgen. Dit jaar is het lastiger voor directie en leerkrachten door het constant moeten schakelen en aanpassen omdat de reglementen altijd veranderen. Nu, tot de laatste dag heb ik mijn werk graag gedaan; ik telde niet af naar mijn pensioen.”
Samen op pensioen
Omdat haar man Bernard, die zaakvoerder was van Meubelen Ypriana, sinds februari ook met pensioen is, staat vanaf nu samen genieten op de agenda. “Eerst zijn we nog aan het verbouwen, dus we weten nog wat doen. Ik kijk vooral uit naar meer contact met de kinderen en de drie kleinkinderen die we het laatste jaar niet veel hebben gezien. Reizen doen we ook heel graag. We maakten al veel wereldreizen en gaan dat, eens het weer veilig kan, weer doen.”
“Ik ben altijd graag (zorg)leerkracht geweest en kwam met alle collega’s goed overeen, maar het is nu tijd voor iets anders: het is een deur die ik sluit om een nieuwe te openen”, besluit Katrien. Chanel Delameilleure, die al enkel uren werkt in VBS Boezinge, neemt tot het einde van dit schooljaar de uren van Katrien als zorgcoördinator over. (FB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
