Stadsparel Izegem wuift Juf Ingrid uit

In Prizma basisschool De Stadsparel is Ingrid Bincquet (61) met pensioen gegaan na een loopbaan van liefst 41 jaar in het onderwijs. Leerlingen en collega’s verrasten haar een hele dag lang, maar in de avond had juf Inge zelf nog een verrassing in petto…

“Exact 41 jaar en 3 maanden heb ik in het onderwijs gestaan”, rekent juf Ingrid Bincquet snel even na. “Ik ben destijds begonnen met een interim in Roeselare. Daarna was ik een poos aan de slag in de Heilige-Familieschool om uiteindelijk in het toenmalige Sint-Tillo – Sint-Jozef, nu De Stadsparel, te arriveren.”

Juf Inge was afwisselend op de twee sites die de school telt actief en dan vooral in de eerste en tweede graad. “Zeven jaar was ik ook taakleerkracht en de jongste jaren kon ik doen wat ik eigenlijk het liefst deed: de functie van zorgcoördinator op mij nemen”, vertelt ze. “Kinderen met andere noden bijstaan, dat is het mooiste wat er is. Het gaat bijvoorbeeld om kinderen helpen het tempo bij te benen, of net heel vaardige leerlingen extra uitdagen. Het uitgangspunt dat ik altijd voor ogen hield was dat elk kind iets kan. Voor de kinderen met extra zorgen heb ik altijd een boontje gehad.”

Door de jaren heen is er veel veranderd in het onderwijs. “Het is wat drukker geworden, er zijn meer prikkels, onder meer door het jachtige leven. De methoden die veranderden zorgden ook wel voor meer stress. Eens je de deur dichttrekt van je klas is het aan jou. Dan zijn het enkel nog je leerlingen en jezelf. Eigenlijk krijg je daar een podium, het is aan jou om de kinderen te begeesteren. Voor mij was dit dus het mooiste beroep.”

Openheid

“Ook op vlak van samenwerking is er veel verbeterd en veranderd. De openheid tussen collega’s is sterk toegenomen, je werkt niet meer elk op een eiland. School maken doe je samen, niet alleen. Het is veel aangenamer om als team iets te dragen.”

De laatste lesdag van juf Ingrid vond vorige donderdag plaats, op vrijdag werd ze dan gevierd. “Ik heb een heel leuke dag beleefd van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Zo in de bloemetjes gezet worden, dat kan enkel in het onderwijs. Al vroeg werd er bij me aangebeld en samen fietsten we naar school. Ik ben blij dat ik zo werd opgehaald, want ik heb het nogal voor het milieu. Op school volgde de ene verrassing na de andere, maar ’s avonds zorgde ikzelf voor een verrassing: samen met mijn man stak ik een party in elkaar voor de collega’s. Mijn heup doet nog pijn van het dansen”, lacht ze.

Reizen

Nu breekt er een zee van vrije tijd aan, al zal die ook zinvol ingevuld raken. “In de eerste plaats wil ik vooral voor mijn naasten tijd maken, er simpelweg zijn, en eens op alles ja kunnen zeggen. Verder staat ook reizen met de camper op het programma. Mijn man is immers al acht jaar met pensioen en hij telde werkelijk de dagen af tot het aan mijn beurt was… Mijn zoon is verhuisd naar Spanje, ook daar willen we heen gaan. Kortom: reizen en van de natuur genieten. We gaan ons nooit vervelen. Ook wil ik nog iets van vrijwilligerswerk doen ”, besluit ze.

(MI)