Grace Vanassche (21) uit de Zwanestraat in Stavele bij Alveringem zit in haar derde van zes jaar universitaire studies in Gent. Grace kiest voor een echt knelpuntberoep: tandarts. “In de toekomst een praktijk in Stavele openen? Dat is niet uitgesloten. Mijn hart ligt immers in Stavele”, glimlacht Grace.
Grace Vanassche is de dochter van Benny en Kristel Laureys. Deze 21-jarige is een echte bolleboos en dat was ze al in het middelbaar.
“Ik heb inderdaad het geluk dat ik de gave van gemakkelijk te studeren heb meegekregen”, vertelt Grace. “In het middelbaar volgde ik de richting Latijn-Wiskunde en eigenlijk heb ik daar door gewalst. Puur wetenschappelijke vakken als scheikunde en fysica lagen me iets minder, maar niets was écht moeilijk. Latijnse woorden leerde ik ’s morgens aan de ontbijttafel (glimlach). Het lag dus in de lijn van de verwachtingen dat ik universitaire studies zou doen. “
Stress in Gent
“Omdat ik een brede waaier aan interesses heb, zag ik vele mogelijkheden: rechten, geneeskunde, tandheelkunde, kiné, communicatiewetenschappen, … In juli 2021 nam ik deel aan de ingangsexamens van geneeskunde en tandheelkunde. Voor geneeskunde was ik niet geslaagd, daags nadien voor tandheelkunde wel. Ik was blij want die job genoot ondertussen mijn voorkeur. Tandarts is ook echt een knelpuntberoep. Ik voelde veel stress om naar Gent te gaan. Je moet weten dat ik opgegroeid ben in een dorp van 600 inwoners waar alles en iedereen vertrouwd is. Op kot gaan, weg van mijn ouders en grootouders die naast ons wonen en met wie ik een zeer goede band heb, was dus een grote stap. We zijn het academiejaar met 80 studenten gestart. Het was een kleine groep en ik vond dat zeer aangenaam. Vriendinnen die aan de richting kiné of geneeskunde begonnen, vertelden me dat ze met 600 zijn en dus nog altijd lang niet iedereen kennen. Ik kan wél zeggen dat ik van iedereen weet wie ze zijn.”
Aanpassingsproblemen
Grace vertelt dat ze ondertussen in haar derde jaar zit. Maar ook dat het eerste jaar erg wennen was en ietwat zwaar.
“Twee dagen voor de start van de herexamens is mijn opa gestorven”
“In het eerste jaar tandheelkunde zijn de vakken identiek aan die van het eerste jaar geneeskunde. Zware cursussen van fysica, chemie, celbiologie, genetica, … Tot dan had ik nooit moeite moeten doen. In het middelbaar las ik de leerstof een paar keer en klaar was Kees. Ik dacht dat aan de unief ook zo te doen, maar dat was dus fout gedacht (glimlach). Van de vijf examens in het eerste semester had ik … vier onvoldoendes. Het was een reality-check, maar aan stoppen heb ik nooit gedacht. Ik moest vooral de juiste studiemethode vinden. Aan het tweede semester hield ik slechts één buis over, een bevestiging dat ik op de goede weg was. Twee dagen voor de start van de herexamens is mijn opa gestorven. Wij hadden een zeer hechte band en zijn dood kwam op het slechtst mogelijke moment. Ik heb toen maar één vak kunnen goedmaken en heb er vier meegenomen naar het tweede jaar. Ondertussen zit ik in mijn derde jaar van zes. Het zesde jaar is stage. Mijn eerste jaar is volledig afgerond en uit het tweede jaar zijn enkel nog twee kleinere vakken – farmacologie en anesthesie – lopende. Ik heb dus al flink geschoven, maar geen nood: ik heb alles onder controle! Ik ben niet de enige die geen modeltraject heeft en ik weet nog altijd in welke les ik word verwacht”, glimlacht Grace.
Knelpuntberoep
Grace beseft dat ze later een job met veel verantwoordelijkheid zal hebben én dat ze voor een heus knelpuntberoep heeft gekozen. Dat laatste vindt ze extra positief.
“Heel wat gevestigde tandartsen voeren tijdelijk of permanent een patiëntenstop in, tandartsen gaan met pensioen en hebben niet altijd een opvolger, … Je gebit goed verzorgen, is nochtans erg belangrijk. Een jaarlijks nazicht betekent kleine problemen en kleine kosten, maar het omgekeerde is ook waar! Een niet verzorgde tandvleesontsteking bijvoorbeeld kan nare gevolgen hebben op andere plaatsen in het lichaam. En wie jaarlijks naar de tandarts gaat, krijgt meer terugbetaald. Ik doe dus naarstig voort aan mijn studies! Een praktijk in het 600 zielen tellen Stavele? Wie weet, heel graag zelfs! Ik ben nogal gehecht aan mijn streek, dorp en familie. Kom gerust binnen een jaar of drie nog maar eens terug”, zegt Grace.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
