Op de Dag van de Leerkracht richt Vlaams minister van Jeugd, Benjamin Dalle, een persoonlijke brief aan Herman Defoort uit Kortrijk, zijn leerkracht geschiedenis, esthetica en klastitularis uit het zesde middelbaar. En dat laat de gepensioneerde leraar niet onberoerd.
In de brief haalt de minister herinneringen op aan zijn tijd in het Sint-Lodewijkscollege in Brugge. Meneer Defoort heeft een onuitwisbare indruk gelaten op de minister: zijn lessen geschiedenis – ondertussen 21 jaar geleden – hebben de kiem gelegd voor de interesse van de minister in politiek en staatshervorming.
Periode van twijfels
Elke jongere verdient een leraar als meneer Defoort: “Net als zoveel jongeren is het laatste jaar vooral een periode van twijfels: waar wil ik naartoe met mijn leven? Wat boeit me? Leerkrachten zijn op zo’n moment zo bepalend in dat jeugdige leven. Ze leren je te leven: geven je kracht. Leren je opstaan wanneer je valt. Leren je dat de vraag stellen vaak belangrijker is dan het antwoord te weten. Hun invloed gaat verder dan de muren van een klas,” zo schrijft Dalle.
Meneer Defoort is sinds juni dit jaar op pensioen. De brief werd hem intussen persoonlijk bezorgd, wat hij ervan denkt kan je zien in een filmpje, geïnspireerd op ‘de brief’ van ‘Iedereen Beroemd’ (VRT). Het laat hem zeker niet onberoerd.
Interessante discussies in de klas
Oud-leerkracht Herman Defoort koestert zelf ook goede herinneringen aan Benjamin Dalle. Het initiatief van zijn oud-leerling doet deugd. “Het doet me goed. Ik herinner me Benjamin nog altijd. Hij was een briljante jongen. Hij was verbaal goed en we hadden interessante discussies over de actualiteit en de politiek. Samen met zijn vriend Pieter-Jan zorgden ze voor een grappige sfeer in de klas. De hele klas zat vol met goede en slimme studenten. Al was het lerarenteam van het Sint-Lodewijkscollege zeer goed. Wij maakten elkaar sterk.”
Herman kreeg door de brief van de minister ook al andere reacties. “Op een Facebookgroep hebben enkele oud-leerlingen al gereageerd en dat doet heel veel deugd. Blijkbaar zijn ze mij niet vergeten. Nog voor ik die brief kreeg, liep ik soms ook eens een oud-leerling tegen het lijf en die zijn altijd positief.”
Liefde voor muziek
“Of ik zelf een inspirerende leerkracht had ? Oh zeker! Ik heb er zelfs twee. In het zesde leerjaar kreeg ik les van Antoon Herman. Hij gaf me de muziekbacterie. Tijdens het middelbaar in het Sint-Amandscollege in Harelbeke gaf Luc Vanderstraete Latijn en geschiedenis aan mij. Hij gaf me de lerarenbacterie.”
Alhoewel hij met pensioen is, is de band met het schoolleven niet helemaal verbroken. “Af en toe help ik de school met bijvoorbeeld hun website, maar voornamelijk geniet ik van het leven. Ik amuseer me met mijn vrouw en leer veel nieuwe mensen kennen.”
De brief van Benjamin Dalle
Brussel, 5 oktober 2021
Geachte Meneer Defoort,
Het mag dan al 21 jaar geleden zijn, toch zou het voor mij vreemd zijn u te moeten aanspreken als Beste Herman. U zal voor mij altijd Meneer Defoort blijven, mijn leerkracht geschiedenis en esthetica. Mijn klastitularis van het zesde middelbaar.
Daar in het het Sint-Lodewijkscollege, aan de Magdalenastraat in Brugge. Een bende ambitieuze jonge mannen en vrouwen, op de drempel van het studentenleven. Vaak een zootje ongeregeld.
Net als voor zovele jongeren is het laatste jaar vooral een periode van twijfels: waar wil ik naartoe met mijn leven? Wat boeit me?
Dat zesde jaar in Brugge was voor mij een sleutelmoment in mijn leven. Straks zouden we de vertrouwde muren van ons college verlaten. Niet langer elke dag met de fiets van Damme richting Brugge maar op zondag gepakt en gezakt de trein op naar Gent.
Leerkrachten zijn op zo’n moment zo bepalend in dat jeugdige leven. Ze leren je opstaan wanneer je valt. Leren je dat de vraag stellen vaak belangrijker is dan het antwoord te weten. Hun invloed reikt veel verder dan de muren van een klas. U was voor mij zo’n leerkracht.
U hield van debat en kritische zin. U leerde ons om te durven nadenken en te twijfelen. U daagde ons uit om niet alles zo maar te aanvaarden. Ik herinner mij lessen vol discussies over politiek en de maatschappij.
U opende een vaak onbekende wereld voor ons. Fascinerende denkers, kunstenaars en politici. Ik herinner mij nog levendig hoe aanstekelijk u vertelde over de staatshervormingen in ons land. De politiek als thriller: het Sint-Michielsakkoord, het Egmontpact, … al die cruciale momenten in de geschiedenis van ons land, zo aanstekelijker verteld. We hingen aan uw lippen wanneer we hoorden over al die intriges en gebeurtenissen in onze recente geschiedenis. U gaf ons een inkijk in de machinekamer van de politiek.
Ongetwijfeld heeft u daar het zaadje geplant voor mijn latere passie voor recht en politiek. Wie had ooit kunnen denken dat ik later zou mogen meeschrijven aan de zesde staatshervorming? De afgelopen jaren toen ik zelf mee in die machinekamer mocht onderhandelen en akkoorden mocht sluiten heb ik vaak terug gedacht aan uw lessen.
Ik weet dat het voor u niet altijd makkelijk was. Wij waren geen engeltjes. Weet u nog? Samen met Pieter-Jan, mijn beste maat. We hebben u vaak de kast opgejaagd. “Haast jullie eens!” maande u ons aan wanneer we weer eens te laat waren. “Maar meneer, we mogen toch niet lopen in de gang volgens het reglement.” Ah, het waren onschuldige steekjes en u vergaf ons snel.
Het is ondertussen drie jaar geleden dat we onverwacht afscheid moesten nemen van Pieter-Jan. We missen hem nog elke dag. Het is ook allemaal zo oneerlijk, maar terugdenken aan onze mooie tijd bij u in de klas is voor mij nog heel vaak een troost.
Ontmoetingen op het kruispunt van het leven zijn vaak de meest intense. Op veel van die kruispunten van onze jongeren staat een leerkracht. Ik wens het alle jongeren toe om zo’n gids te ontmoeten als u.
Ik weet dat u ondertussen op pensioen bent. In uw rijke carrière als leerkracht hebt u een grote rol gespeeld in het leven van duizenden jongeren uit Brugge. In naam van al die jongeren wil ik u heel oprecht zeggen: dank u meneer Defoort. Dank voor alles wat u voor ons hebt betekend.
Allerbeste groeten
Van uw trotste oud-leerling,
Benjamin.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier