Het lerarentekort in de meeste Vlaamse scholen is ondertussen al lang geen opzienbarend nieuws meer. Om tegemoet te komen aan het acute probleem krijgen scholen van minister Weyts de mogelijkheid om in zogenaamde proeftuinen experimenten te doen in de strijd tegen het lerarentekort. Verschillende Brugse scholen doen mee met deze proeftuinen en experimenteren met flexibelere lestijden, meer jobmobiliteit binnen de scholengemeenschap of het inzetten van gepensioneerde leerkrachten.
Eén van de scholen waar effectief iemand voor de klas staat, die al enkele jaren de stofjas aan de haak hing, is het Sint-Andreasinstituut. Patrick Dewulf (73) is licentiaat Romaanse filologie en ging ruim tien jaar geleden met pensioen. Tijdens zijn actieve loopbaan gaf hij verschillende jaren les in het buitenland. Hij was ook een tijd directeur van het voormalige KTA aan de Lindenlei in Gent. “Ik heb in de voorbije jaren al regelmatig opnieuw voor de klas gestaan”, opent de kranige zeventiger. “Dat waren kortere opdrachten, maar nu ben ik hier ondertussen al meer dan een maand aan de slag als leerkracht Nederlands in de derde graad. Ik vervang normaal gezien tot aan de paasvakantie een leraar die met ziekteverlof is. Eigenlijk ben ik ingegaan op de vraag van onze kleindochter Mila die hier op school zit. Ze vertelde over de vele afwezige leraren en vroeg of ik geen zin had om les te geven in haar school. Stilzitten is mijn ding niet, want ik ga ook regelmatig naar het buitenland om opleidingen te geven. Ik had nog wat ruimte in mijn agenda en bijgevolg geef ik nu les in de school van mijn kleindochter. Ik ben hier heel goed opgevangen door collega’s die me met raad en daad bijstaan”, zegt Patrick.
Het is niet normaal dat iemand van mijn leeftijd nog voor de klas staat
“De sfeer is hier ontspannend en leuk. Wat de inhouden betreft, hoef ik me geen zorgen te maken. De zieke collega heeft heel goed aangeduid wat er van mij verwacht wordt. Uiteraard bereid ik mijn lessen grondig voor en dat vergt toch wat tijd. Ik hou ervan om de leerstof aan te passen aan de actualiteit, want dat maakt het boeiender voor mij en de leerlingen.”
Jong geweld
Op de vraag wat de scholieren ervan vinden om les te krijgen van een zeventiger geeft Patrick Dewulf eerder een ontwijkend antwoord. “Ik weet niet goed wat ze van mij denken, maar daar ben ik eigenlijk niet mee bezig. Ik hou van het contact met de jeugd en ik doe wat ik graag doe. Wat kan een mens op mijn leeftijd nog meer verwachten. Eigenlijk is het niet normaal dat iemand van mijn leeftijd nog voor de klas staat. Toen ik in 1971 als pas afgestudeerde solliciteerde, moest ik soms weken wachten op een job. Nu krijg ik om de haverklap een aanbieding om voor de klas te staan. Indien ik het zou willen, kan ik voor een heel jaar aan de slag. Dat is uiteraard niet de bedoeling, want thuis wachten straks enkele karweitjes in de tuin. Zolang ik me goed voel en voldoende goesting heb om het jonge geweld dat in de klas voor me zit te trotseren, blijf ik doorgaan”, besluit Patrick Dewulf glimlachend. (PDC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
