Toen Koen Seynaeve eind november 1988 als directeur van het Sint-Lodewijkscollege van start ging, durfde hij ook zelf niet vermoeden dat hij er de rest van zijn carrière zou doorbrengen. Ruim drie decennia later heeft de man een onuitwisbare stempel op de school gedrukt. “Ik ben tevreden over het parcours dat ik afgelegd heb. Maar dat kon ik alleen maar met de hulp van de vele goeie mensen rondom me”, zegt hij.
Koen Seynaeve, die op 16 juni zijn zeventigste verjaardag mag vieren, groeide op in Oostrozebeke en werd in 1976 tot priester gewijd. Na zijn studies geschiedenis en filosofie in Leuven ging hij aan het Sint-Janscollege van Poperinge aan de slag als leerkracht geschiedenis en godsdienst. “Daar stond ik drie jaar fulltime voor de klas, daarna combineerde ik de job met die van provinciaal proost bij de VKSJ en nationaal proost bij de Katholieke jeugdraad”, graaft hij in zijn geheugen. “Niets deed toen vermoeden dat ik hier in Brugge mijn definitieve stek zou vinden.”
Toenmalig bisschop Roger Vangheluwe vroeg Koen om directeur van het Sint-Lodewijkscollege te worden. “Al was er niet echt de optie om het aanbod naast me neer te leggen”, glimlacht hij. “Het onderwijs sprak me gelukkig enorm aan. Kunnen werken met jonge mensen schenkt me veel voldoening. De bisschop vroeg me om de functie eerst drie jaar uit te oefenen. Ik stemde in, op voorwaarde dat ik West-Vlaams proost van de VKSJ kon blijven. Maar die drie jaar zijn er ondertussen bijna 33 jaar geworden. De tijd is voorbij gevlógen.”
“We zijn erin geslaagd om de juiste mensen op de juiste plaats te zetten”
Koen Seynaeve volgde op 28 november 1988 Gaby Buyse op, die toen deken van Tielt werd. “Ik herinner me dat ik de eerste maanden erg veel prikkels kreeg”, vervolgt hij. “De kennismakingsronde was bijzonder intensief. Ik lag elke avond om 20.30 uur al in bed, doodmoe van alles wat er op mijn pad kwam. Er ging dan ook een compleet nieuwe wereld voor me open: een school met een duizendtal leerlingen, een andere omgeving en stad die ik zo goed mogelijk de mijne wilde maken… Ik maakte er ook een punt van om alle leerkrachten persoonlijk te spreken. Ik kwam haast tijd te kort, maar had meteen het gevoel dat ik hier op mijn plek zat. Mede dankzij Willy Verbanck, die toen adjunct-directeur was. We begrepen elkaar blindelings.”
Grote evolutie
In 33 jaar tijd zag Koen het onderwijslandschap een stevige metamorfose doormaken. “Er is erg veel veranderd. En dan druk ik me nog zacht uit. Destijds was het Sint-Lodewijkscollege nog een ‘onafhankelijke’ school, nu werken we binnen de scholengemeenschap Sint-Donaas samen met elf secundaire scholen. Die onderlinge kruisbestuiving zorgt voor sterke synergieën, iets waar ik volledig achter sta. Ook de leerstof is gegroeid. Eind jaren tachtig evolueerde die veel minder snel dan nu. Om een voorbeeld te geven: sinds 2018 zijn we een laptopschool: elke leerling heeft zijn eigen draagbare computer mee om de lessen te volgen. In 1988 stond de meest krachtige pc van de school op mijn bureau. Daar zouden onze leerlingen vandaag niks mee kunnen aanvangen. Wij hebben ook altijd de klemtoon gelegd op een stevig pakket kennis, maar de leermethodes zijn nu compleet anders. Activerende werkvormen, zelfsturend leren, meertalig onderwijs, persoonlijke trajecten…”
Anno 2021 is Koen Seynaeve zo goed als vergroeid met het Sint-Lodewijkscollege. “Deze school zit onder mijn vel”, zegt hij met glinsterende ogen. “Het is mijn thuis geworden, ik ken het DNA van dit instituut door en door. En ik heb het geluk gehad om op lange termijn te kunnen werken.”
“Het Sint-Lodewijkscollege is mijn thuis geworden. Ik ken het DNA van dit instituut door en door”
Met Koen Seynaeve aan het roer is de school zo goed als helemaal vernieuwd. “Dat klopt ergens wel. Er is een nieuwe bibliotheek en we beschikken over een tot in de puntjes uitgerust auditorium. Het internaat zit helemaal in het nieuw, we beschikken over nagelnieuwe labo’s en een muziekklas met opnamestudio’s. Er komt ook een ruimte voor levensbeschouwing: een kapel. Naast directeur was ik ook bouwheer. Ondertussen kan ik op bouwtechnisch vlak al een aardig mondje meepraten”, knipoogt hij.
Maar het meest trots is hij toch op het team dat het Sint-Lodewijkscollege dag na dag gaande houdt. “Hier werken zo’n 160 mensen. Zij vormen de échte kern van onze school. We zijn er steeds in geslaagd om de juiste mensen op de juiste plaats te zetten. De warme sfeer onder de personeelsleden geeft iedereen vleugels. Samen met hen is het goed werken.”
Geen zwart gat
Woensdag 30 juni wordt Koens laatste werk- en schooldag. “Ik ben zeer tevreden over het parcours dat ik afgelegd heb”, benadrukt hij. “Maar dat kon ik alleen maar met de hulp van de vele goeie mensen rondom me. Daar ben ik erg dankbaar voor. Ik blijf nog aan boord als coördinerend directeur van de scholengemeenschap Sint-Donaas, maar er komt sowieso meer tijd vrij. Ik wil veel bijlezen, want er wachten enkele honderden boeken op me. Wanneer het weer kan, ben ik van plan om maandelijks één tot twee keer naar het Concertgebouw op ’t Zand te trekken en ik wil de tuin van mijn nieuwe huis in de stadsrand van Brugge zelf in een vers jasje steken. Ik woonde al die jaren in een appartement binnen de schoolmuren, maar ben ondertussen naar mijn nieuwe woonst verhuisd. Die stap heb ik dus al gezet. Ik kijk er ook naar uit om me aan het fornuis uit te leven en vrienden en familieleden culinair te verwennen. Neen, het zwarte gat hoef ik niet meteen te vrezen.”
Een groot afscheidsfeest op het einde van het schooljaar is door de huidige coronamaatregelen niet aan de orde, maar uitstel is geen afstel, zegt Koen. “Op 24 september worden de nieuwe schoolgebouwen officieel geopend en dan wil ik ook plechtig vaarwel zeggen aan het Sint-Lodewijkscollege”, klinkt het. “Ik geef de fakkel door aan Bert Vandenberghe. Hij is al vijftien jaar lang leraar Frans bij ons en heeft een doctoraat Romaanse talen op zak. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik onze school in goeie handen achterlaat, al zal het Sint-Lodewijkscollege altijd in mijn hart blijven zitten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
