An Verhalle (61) ging na een carrière van 41 jaar als schooljuffrouw met pensioen. Deze week nam ze afscheid van haar leerlingen van het eerste leerjaar van vrije basisschool Madonna. “Ik zal deze school voor altijd in mijn hart blijven dragen”, vertelt ze.
An Verhalle is de echtgenote van Bernard Cools en ze wonen in de Poelkapellestraat in Langemark. Hun kinderen zijn Daan Cools en Sien Braem en Miet Cools en Wouter Verstraete. An is ook oma van Rien, Loes, Inti, Frieda en Ravi. An is een geboren en getogen Langemarkse.
“Na mijn lagere school in Langemark trok ik voor drie jaar naar het Lyceum in Ieper en nadien volgde ik nog drie jaar menswetenschappen in Tielt. Nog eens twee jaar later behaalde ik uiteindelijk mijn diploma van onderwijzeres. Mijn schoolloopbaan begon in Sint-Juliaan en na twee jaar verhuisde ik naar de vrije basisschool in Langemark. Nog eens twee jaar later maakte ik dan de overstap naar Madonna, waar ik uiteindelijk bleef tot mijn pensioen.”
Boerderijklassen
“Het was vooral heel boeiend en fijn om met kinderen te werken”, vervolgt An. “Je krijgt er veel dankbaarheid voor terug. Niet alleen van de kinderen maar ook van de ouders. Ik heb 31 jaar lang zeer graag les gegeven aan het eerste leerjaar. Kunnen schrijven en lezen, is een wereld die voor de kinderen open gaat en ik ben trots dat ik daar zo veel kinderen heb kunnen in begeleiden. Heel plezant waren ook de tweedaagse boerderij- en sprookjesklassen, waarbij we telkens bleven overnachten.”
“We deden allerlei activiteiten passend bij het thema. Op zo’n tweedaagse leer je ook de kinderen op een andere manier kennen. We planden de tweedaagse altijd net voor de krokusvakantie en dan konden we er ’s avonds samen carnaval vieren. Die dagen waren ontzettend druk, maar ook heel aangenaam.”
“In mei of juni was er ook iedere keer de eerste communie, een mooi moment waar we met de hele klas naar uitkeken. Ik heb ook veel kinderen in de klas gehad, van wie ook de ouders bij mij in de klas zaten. We maakten ook enkele trieste momenten mee op school, zoals het overlijden van een kind, een broer of zusje, een ouder… We zorgden er toen telkens voor dat we met de hele school op een serene manier een warm herdenkingsmoment konden organiseren.”
Enorme evolutie
“Binnen het onderwijs maakte ik ook een enorme evolutie mee. Vroeger kon alles in een boekentas, nu telt ieder vak vier of vijf handleidingen en is de computer er met al zijn mogelijkheden bij gekomen. Ik heb ook het geluk gehad om in een aangenaam en gemotiveerd team te werken. We gingen er steeds samen voor, we hielpen elkaar als het nodig was. De vele babbeltjes voor en na de lessen en tijdens de koffiepauze heb ik steeds als gezellig ervaren.”
Geen zwart gat
“Maar of ik nu in een zwart gat zal vallen? Nee, helemaal niet. Ik verlang ernaar om voor de kleinkinderen te zorgen en hen een dag per week op te vangen. Daarnaast zal ik mijn vrije tijd vullen met lezen, puzzelen, uitstapjes maken en genieten… Ik beleefde mooie jaren op school en ben blij dat ik kan stoppen op een moment dat ik het nog graag doe en enthousiast ben. De Madonnaschool blijf ik in mijn hart dragen.”
(RB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
