Godelieve tante Lieve Melis (72) nam vorig week donderdag na bijna 31 jaar afscheid van VBS De Ladder in Reninge. Bijna een half leven lang hielp ze mee in de keuken, en was ze de steun en toeverlaat van de schoolkinderen. “Ik zal ze enorm missen.”
Godelieve Melis ging in 1990 aan de slag in Vrije Basisschool De Ladder in Reninge. “De zusters vroegen me om de soeptassen te komen afwassen”, doet Godelieve haar verhaal. “Toen ik er startte, had ik nooit gedacht dat ik er dertig jaar later nog zou werken. Geleidelijk aan kwamen er tal van klusjes bij, zoals poetsen, de grote kuis tijdens de zomervakantie en andere onderhoudswerkjes.”
Maar met de komst van directeur Geert Cool veranderde er heel wat voor Godelieve. “Hij introduceerde de warme maaltijden en vroeg me om ’s middags mee te helpen”, zegt Godelieve. “Ik moest daar toch eens goed over nadenken, want dat betekende dat ik elke middag op school moest zijn. Maar wat ben ik blij dat ik toen heb toegezegd. In het begin werden de maaltijden geserveerd in de bibliotheek, en voor de afwas moesten we een eind verderop naar de keuken van de zusters. Maar met de bouw van de nieuwe eetzaal kwam een hele verbetering. Het was een grote zaal met aansluitend een keuken en een vaatwasmachine.”
Tante Lieve
Langzamerhand leerde Godelieve alle schoolkinderen kennen. “De kleinkinderen van mijn zus liepen er ook school en noemden mij tante Lieve”, zegt Godelieve Melis. “Maar na verloop van tijd spraken alle kinderen mij aan met tante Lieve. En dat zijn ze blijven doen. Ik heb de voorbije jaren heel veel mondjes afgeveegd, traantjes gedroogd en geheimpjes bewaard. De kinderen vertrouwden mij. Als ik zag dat nieuwe leerlingen zich een beetje onwennig voelden of een traantje lieten, vond ik altijd wel een manier om hen te troosten. Ik heb alle kinderen in mijn hart gesloten alsof het mijn eigen kinderen waren.”
Gedurende de voorbije dertig jaar maakte Godelieve ook heel wat mee. “Zo was ik op een dag aan het poetsen in een klas met een branddeur die uitgeeft op een platform”, vertelt Godelieve. “Maar toen ik langs die branddeur naar buiten ging, kon ik niet meer terug binnen. Meer dan een uur stond ik daar in de kou te roepen tot iemand me zag”, lacht ze.
Godelieve was eigenlijk van plan om in de school te werken tot haar eerste kleinkind er op de schoolbanken zou zitten. “Maar ondertussen zijn het al vier kleinkinderen en deze van mijn zus en broer”, zegt Godelieve. “Enkele jaren geleden kwam ook mijn man Willy Deturck meehelpen in de keuken met de afwas. Je moet eens stoppen, hoe jammer het ook is. Maar liever er in schoonheid een punt achter zetten dan te moeten stoppen door ziekte. Maar het afscheid doet toch pijn.”
Schoolfeest
De kinderen, leerkrachten en directie bezorgden Godelieve en Willy een prachtig afscheid. Met een filmpje werd het koppel naar school gelokt. “Het was eigenlijk een groot schoolfeest”, geniet Godelieve nog na. “De kinderen kregen ’s middags frietjes van een frietkraam. Daarna voerden alle klassen een nummertje op voor ons. We werden ook overladen met bloemen en cadeautjes, waaronder een prachtige zitbank met daarop te tekst Tante Lieve en Willy zet junder nere, we danken junder wel duizend kere. Ik wil dan ook iedereen bedanken voor de jarenlange vriendschap en de samenwerking. De directie en leerkrachten betekenen heel veel voor mij, het is bijna familie. Ik zal nog veel aan hen terugdenken. Het was een heel mooie periode in mijn leven.”
Nu ze niet elke middag meer op school wordt verwacht, zal Godelieve Melis haar dagen anders moeten invullen. Maar stil zitten staat niet in haar woordenboek. “Ik ben voorzitster van Okra en ben van plan om computerlessen te volgen”, zegt ze. “Daarnaast doe ik ook vrijwilligerswerk in het woonzorgcentrum en maak ik graag een fietstochtje. Ook de kleinkinderen zijn steeds welkom. Ik heb er 21. Als ze allemaal samen zijn op een familiefeest, is dat eigenlijk ook een kleine school.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
