Deze week zwaaide basisschool De Klimtoren in Jabbeke de leerkracht lichamelijke opvoeding Geert Devriese (61) met veel toeters en bellen uit. De man gaf maar liefst 37 schooljaren na elkaar sportles aan de Jabbeekse, Snellegemse en Zerkegemse kinderen.
Deze week kreeg sportleerkracht Geert Devriese, met de vrolijke bijnaam ‘meester kleermakerszit’ uit zijn beginjaren, het afscheid dat hij verdiende. Basisschool De Klimtoren schonk hem een nieuwe koersoutfit en stond hem met een erehaag op te wachten. Daarna mocht hij voor de hele school een work-out verzorgen, gevolgd door een optreden van collega-leerkrachten, die uitpakten met een Klimtorenlied.
Geert Devriese hoorde bij de eerste generatie sportleerkrachten uit ons onderwijssysteem. “In mijn jeugd gaf de leerkracht ook gewoon turnles, later besliste het ministerie om daar gespecialiseerde mensen op te zetten. Ik ben bijna mijn hele loopbaan actief geweest in de katholieke scholen van Jabbeke, Snellegem en Zerkegem”, zegt Geert. “Ik zou het zo opnieuw doen en heb enkel mooie herinneringen aan mijn carrière. Het mooiste naast de turnlessen zelf, vond ik de schoolfeesten. Er kwam weliswaar veel werk bij kijken, maar we maakten er met de groep altijd een heuse show van. Zo hebben we een keer opgetreden als ‘De Omeo’s’ en heb ik Marijn Devalck begeleid op gitaar.”
Iedereen sporter
Voor Geert Devriese is elk kind een topsporter. “Er wordt eigenlijk te weinig sport gegeven op school en dat is spijtig want ze leren er veel vaardigheden die ze in het latere leven goed kunnen gebruiken. Ik heb onder mijn leerlingen heel wat kinderen gehad die Belgisch kampioen zijn geworden.”
“Maar het mooiste voorbeeld vind ik Marino Vanhoenacker. De ‘bink’ was als kind eigenlijk geen begenadigd sporter, maar net door zijn karakter en doorzettingsvermogen bereikte hij de internationale top als triatleet. Die kampioenen zijn niet mijn verdienste, wel meen ik dat ik regelmatig kinderen sterker heb gemaakt door de ouders te overtuigen ze in te schrijven in een sportclub.”
Droom
Als ode aan zijn overleden broer Jozef wilde Geert op de laatste sportdag uit zijn bestaan een ‘paralympische spelen’ organiseren, maar de coronapandemie gooide roet in het eten. “Mijn broer had een beenprothese en wilde net als ik sportleerkracht worden. Maar in die tijd werd hij gewoon weggelachen. Gelukkig zijn de tijden wel veranderd en zie je nu mensen met een beperking als leerkracht L. O. opduiken.”
“Jozef werd wel topsporter, zo werd hij vier keer wereldkampioen tafeltennis.” Zich vervelen zal Geert niet doen. Hij concentreert zich nu op de opleiding tot instructeur vrijduiken, het duiken zonder duikmateriaal. “En daarnaast zijn mijn vrouw en ik ook altijd blij met de komst van de kleinkinderen Maud (6), Jula (4) en Warre (4). Ik geef hen trouwens zelf zwemles, of wat had je gedacht?”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
