Dorine gaat met pensioen na 40 jaar bij het poets- en keukenpersoneel van Scholengroep Sint-Rembert: “Collega’s waren mijn familie”

Dorine Eeckhoudt (60) bij het internaat dat ruim 40 jaar tot haar poetsterritorium heeft behoord. (foto JS)
Redactie KW

Na ruim 40 jaar is Dorine Eeckhoudt, een van de boegbeelden van het poets- en keukenpersoneel van de plaatselijke Scholengroep Sint-Rembert, met pensioen gegaan. “Het werk op zich zal ik niet missen”, zegt ze. “Maar de collega’s des te meer.”

Dorine (60) woont in haar eentje in de Kasteelstraat. “Na het overlijden van mijn moeder heb ik nog nauwelijks naaste verwanten”, aldus Dorine. “Ik beschouwde het onderhoudspersoneel op school als mijn familie, maar nu moet ik ook daarvan afscheid nemen. Toch heb ik geen schrik voor het zogenoemde zwarte gat. Ik ben ervan overtuigd dat ik mijn dagen goed zal kunnen vullen.”

As voor Aswoensdag

Dorine startte haar loopbaan aan wat toen nog algemeen het Sint-Jozefsinstituut heette op 16 september 1983. “Een vrijdag”, herinnert ze zich als de dag van gisteren. “Ik kreeg van bij de prille start het internaatsgebouw onder mijn hoede en zou er heel mijn carrière blijven poetsen. Voorts werd ik na een paar weken keukenhulp. Dat laatste ben ik gebleven tot vijf jaar geleden, toen het nieuwe schoolrestaurant De Brug geopend werd. Nu maakte ik, naast het internaat, ook de kapel en de feestzaal schoon. Tijdens het poetsen in de kapel heb ik dikwijls luidop gezongen. Ik schrijf weleens Engelstalige liedjes en de heiligenbeelden in de kapel waren mijn gewillige toehoorders (lacht). Ooit heb ik in de kapel eens té ijverig gepoetst en de as voor Aswoensdag in de vuilbak gekiept. Gelukkig heb ik, toen ik van de inwonende priesters hoorde dat ze die as niet vonden, ze tijdig kunnen recupereren.”

Van Dorine weet je perfect wat je aan haar hebt. Als er iets op haar lever ligt, flapt ze het eruit. “Maar als ik me ergens boos over heb gemaakt, ben ik het snel weer vergeten”, glimlacht ze. “Ik kan er een streep onder trekken.”

Sociaal contact

Ruim 40 jaar in dezelfde school poetsen: het is geen klein bier. “Ik heb zelden of nooit tegen mijn zin mijn job gedaan. Ik heb er veel vriendschap ervaren. Ook vanwege de directie en leerkrachten, waarvan ik sommigen al zowat hun hele loopbaan ken. Ik besef dat ik het sociaal contact zal missen, maar straks doe ik allicht vrijwilligerswerk, bijvoorbeeld in de zorgsector. En voor een babbeltje met kennissen en vrienden ben ik altijd te vinden (lacht). Ik zal me niet vervelen. Ik heb nu ook de tijd om creatief bezig te zijn.” (JS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier