Naar jaarlijkse gewoonte reikt de Vrije Middelbare School in december Ankers uit aan drie oud-leerlingen. Dit jaar krijgen oud-leerling en oud-leerkracht Eddy Debruyne samen met oud-leerlingen Koen Verhaeghe en Lynn Govaert een VMS-Anker. Lynn Govaert (33) is de meest opvallende naam. Zij is het hoofd van een onderzoeksgroep aan het Leibniz Instituut in Berlijn.
Lynn Govaert is een geboren en getogen in Roeselare. “Ik ben de oudste van een Roeselaars gezin met drie kinderen. Als twaalfjarige bezocht ik met mijn ouders verschillende scholen in Roeselare en de keuze viel op de VMS. Later zouden ook nog mijn broers Nick en Stef mijn voorbeeld volgen. Ik was een brave leerling, achteraf gezien, té braaf want ik had graag wel eens strafstudie gekregen”, klinkt het lachend.
Wiskunde was een vak dat je wel lag?
“Ik volgde in de VMS de afdeling Moderne Talen – Wiskunde en heb nog steeds contact met enkele klasgenoten van toen. Als tiener droomde ik ervan om leerkracht te worden, maar tijdens gesprekken met Chris Vermeersch die toen de studiekeuzebegeleiding van de zesdejaars deed, kwam een andere keuze bovendrijven. Met een brede interesse in zowel wiskunde, wetenschappen als talen, lagen namelijk heel wat opties open. Ik koos er uiteindelijk voor om wiskunde te gaan studeren, eerst aan de KULAK in Kortrijk, later aan de KU Leuven.”
Maar biologie begon je meer en meer te boeien?
“Tijdens mijn masterstudies wiskunde volgde ik ook biologie en dat was een vak dat me heel erg boeide. In die mate zelfs dat ik besloot om aansluitend nog een masteropleiding biologie te volgen. Ik combineerde die studie met een lerarenopleiding. Een jaar later kreeg ik de kans om te doctoreren. Tijdens mijn doctoraat werkte ik heel sterk op ecologische processen en de impact daarvan op de evolutie van plant- en diersoorten. Welke kenmerken veranderen door de invloed van bijvoorbeeld de klimaatverandering? Tijdens het laatste jaar van mijn doctoraat werd ik uitgenodigd naar de Universiteit van Zurich om daar gedurende twee maanden een project uit te voeren in een labo. Mijn Zwitserse promotor was heel enthousiast over mijn werk en stelde me voor om daar een postdoctoraat te doen. Ik ben dan ook twee en een half jaar aan de slag geweest als postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Zurich en aan het Zwitsers Federale Instituut voor Aquatische Wetenschap en Technologie.”
Daarna moest je de afweging maken of je in de academische wereld zou blijven of een job buiten de universiteit aannemen?
“Ik solliciteerde voor een aantal jobs en vanuit Berlijn kreeg ik positief nieuws op mijn sollicitatiebrief van het Leibniz Instituut, het grootste onderzoekscentrum van Duitsland voor zoetwaterecologie. Wetenschappers uit alle hoeken van de wereld en met een brede waaier aan opleidingen, werken er samen. Samen onderzoeken ze de ecologische processen in rivieren en meren met de bedoeling antwoorden te kunnen bieden op de grote uitdagingen van de toekomst. Dat onderzoek moet politici en de maatschappij in het algemeen in staat stellen om te gaan met die veranderingen zodat de toekomst van de ecosystemen, de natuur en de mensheid verzekerd zijn.”
Je kreeg zelfs een sturende rol in Berlijn?
“In het Leibniz Instituut leid ik de onderzoeksgroep die de eco-evolutionaire processen onderzoekt en meer specifiek de interactie tussen organismen en hun omgeving. Hoofddoel van mijn onderzoek is te begrijpen hoe ecologie en evolutie samengaan en hoe soorten reageren op klimaatverandering. In de toekomst zal ik ook doctoraatstudenten kunnen aannemen.”
“Hoofddoel van mijn onderzoek is te begrijpen hoe ecologie en evolutie samengaan”
“Ik ga deze jonge wetenschappers dan ondersteunen bij hun academisch traject en begeleiden bij het behalen van hun doctoraat. Ik ben in het Leibniz Instituut aangenomen voor twee periodes van drie jaar en na een positieve evaluatie wordt dit een permanente job. Ik wil mijn onderzoekswerk graag verderzetten en combineren met een lesopdracht aan de universiteit van Berlijn.”
Het is en blijft hard werken?
“Ik ben altijd een harde werker geweest. Dat was ik al in de VMS en dat heb ik ook tijdens mijn verder studies altijd gedaan. Ook vandaag, in het Leibniz Instituut, zijn werkdagen van acht uur ’s morgens tot acht uur ’s avonds geen uitzondering. Mijn werk als onderzoekster is voor mij echt een passie.”
Je bent Berlijn ook al gewoon geworden?
“Ik werk ondertussen bijna twee jaar in Berlijn en woon, samen met mijn man, in een gemeente net buiten de hoofdstad. Ik kom nog een paar keer per jaar terug naar België. Als kind ging ik nooit graag op reis, maar dat ik nu al in verschillende andere landen heb gewoond, voelt voor mij eigenlijk heel natuurlijk aan. Als jong meisje wou ik eigenlijk boerin worden, de kleine Lynn van toen zou nooit kunnen geloven dat dit uiteindelijk het traject zou zijn dat ze zou afleggen (lacht).”
De VMS-Ankers worden op zondag 11 december om 11 uur uitgereikt in de feestzaal van de VMS in de Arme-Klarenstraat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
