De leerlingen van de BAMO-school in Moorsele hebben directeur Paul Vermeersch uitgezwaaid. Na 37 jaar dienst, waarvan negen als directeur, gaat hij met pensioen. Op zijn laatste dag werd hij door de leerlingen, de leerkrachten en het personeel extra in de bloemetjes gezet.
Als peuter begon Paul Vermeersch (62) in de BAMO-school aan zijn schoolloopbaan. Zestig jaar later eindigde die op dezelfde school, gezeten op een troon, waarbij de verrassingen elkaar opvolgden.
“Een onvergetelijke dag”, geniet directeur Paul nog na. “Eigenlijk was het een dubbel afscheid. Eerst op vrijdag 28 april van de leerlingen. Ik werd opgepikt en rondgereden in een cabrio. Eens op school kreeg ik de ene opdracht na de andere. Ik denk dat ik zowat alle taken heb vervuld die je in een school kan vervullen. Even meehelpen op het secretariaat, de gang poetsen, de maaltijden serveren, meedansen met de kleuters en op bezoek bij alle klassen. Toch telkens met wat spanning”, geeft hij toe. “Zo uit het hoofd de oppervlakte berekenen van een cilinder of een tafeltoets oplossen samen met de leerlingen van het vijfde! Het waren zware opdrachten, maar ik heb me geamuseerd.”
Dessertenbuffet
De dag daarop was het Paul zelf die uitnodigde. Alle personeelsleden werden vergast op een dessertenbuffet en een fijn samenzijn. Meteen het einde van een schoolcarrière die hij op enkele jaren na volledig doorbracht in de Moorseelse lagere school.
“Toen ik als peuter startte, waren er nog meerdere afdelingen”, vertelt Paul. “Mijn vader Michel was er onderwijzer. Het was nog een echte schoolmeester, hij verbleef veel op school om er te werken en vaak mocht ik meehelpen.”
Ik zie me in september wel opnieuw opduiken in de Rozenstraat
Na het secundair onderwijs koos Paul ervoor om in de voetstappen van zijn vader te treden, met wie hij overigens tot 1990 nog samen in de leraarskamer stond. Hij volgde de richting onderwijzer in Sint-Thomas Brussel waar je heel wat West-Vlamingen tegen het lijf liep. Een van zijn schoolstages vonden haast vanzelfsprekend plaats in BAMO. Na enkele interims begon zijn loopbaan in Moorsele in september 1986. Die kende een trapsgewijs verloop. “Ik startte in het vierde leerjaar waar ik vijf jaar bleef”, aldus Paul. “Daarna stond ik gedurende tien jaar in het vijfde leerjaar en vanaf 2001 tot 2007 in het zesde. Vervolgens werkte ik gedeeltelijk als zorgcoördinator waarvoor ik een bacheloropleiding volgde en als coach werkplekleren. Toen de vorige directeur Rik Lambrecht met pensioen ging, dacht ik: waarom niet? Die job heb ik nog niet gedaan.” (lacht)
Bouwheer
Toen Paul in 2014 directeur werd waren er nog drie vestigingen. Met het verdwijnen van SPWe werd alles geleidelijk aan geconcentreerd in de Rozenstraat. De gebouwen dienden grondig aangepakt te worden, de kamers van de kloosterzusters werden klaslokalen. Paul was dus niet alleen een directeur die een team van 70 personen waaronder 40 leerkrachten aanstuurde, hij was al die jaren ook bouwheer.
Een gesprek met Paul voert naar een waar pleidooi voor de job van onderwijzer. Hij betreurt dat te weinig mannen die keuze maken. “Er zijn mannen te kort in het onderwijs”, benadrukt hij. “Een carrière in het onderwijs is niet meer hip, je kan nauwelijks promotie maken en toch is het een belangrijke job waar je veel voldoening uithaalt. Niet alleen bij het lesgeven, ook omdat je mensen helpt. Als leerkracht ben je een vertrouwenspersoon van de kinderen. Je kan ze helpen in noodsituaties en dat vergeten ze nooit. Een jongen uit mijn klas had zijn moeder verloren, als leerkracht gaf ik hem alle steun die ik kon. Dertig jaar later is hij mij daar nog steeds dankbaar voor. Je kan echt iets betekenen in deze job.”
Gras afrijden
Achterover leunen in de zetel is niet onmiddellijk aan Paul besteed. “Ik hou ervan te werken in de tuin en we hebben een bosje in Sente dat nogal wat onderhoud vergt”, aldus Paul. “Verder zing ik in het parochiaal koor, met echtgenote Lieve ga ik vaak fietsen en voor de kleinkinderen Babette en Morris maken we graag tijd. Bovendien zie ik me nog vaak in BAMO verschijnen. Oud-directeurs Rik Lambrecht en Marc Vuylsteke worden ook vaak ingeschakeld, dus ik zie me in september wel opnieuw opduiken in de Rozenstraat. Al is het om het gras af te rijden.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
