Hij was slechts 27, toen Elias directeur werd van het GO! Atheneum Bellevue in Izegem. Dat heeft ervoor gezorgd dat hij vandaag (volgens AgODi), op Dag van de Directeur, nog steeds de jongste secundaire schooldirecteur in onze provincie is. “De kans bestaat altijd dat je minder vertrouwen krijgt omdat je nog zo jong bent, maar dat viel in mijn geval enorm goed mee”, aldus Elias.
In basisscholen komt het wel vaker voor dat iemand voor z’n dertigste een directiepositie kan veroveren, in het secundair is dit eerder een uitzondering. Dat vormt toch wel een uitdaging, weet de Rumbekenaar te vertellen: “Je weet nooit wat je kunt verwachten hé. Dat het personeel denkt: zo’n jonge kerel, wat gaat die ons hier komen vertellen. Maar eerlijk, ik heb geluk gehad met mijn team, ze hebben mij heel snel opgenomen.”
Het Atheneum in Izegem is een relatief kleine school, waar de afstand tussen directie, leerkrachten en leerlingen sowieso kleiner is. “Dat is een groot voordeel voor iedereen”, meent Elias. “Leerlingen voelen zich geen nummertje. Als er zich problemen voordoen, kunnen de leerkrachten die veel sneller signaleren en daarop inspelen. De leerkrachten geven in de verschillende graden les, waardoor ze sommige leerlingen jarenlang kunnen opvolgen. Die kennis is heel waardevol wanneer de resultaten eens zouden tegenvallen bijvoorbeeld, je weet als leerkracht snel of er een achterliggende oorzaak is of niet.”
Gezond verstand
“Er hangt hier een ongedwongen sfeer. Ik gebruik niet graag clichés, maar het is eigenlijk echt een beetje een familieschool. Als directeur ken ik zowel de leerlingen als de leerkrachten heel goed, dat is fijn natuurlijk. Onderling hebben de collega’s een hele goede band met elkaar, waardoor projecten ook vlot verlopen. De verschillende vakgebieden worden daarbij geregeld gemixt, met een creatieve input als resultaat.”
Je merkt dat de leerkrachten en leerlingen afzien van die sociale afstand
De laatste weken trokken verschillende schooldirecties aan de alarmbel omdat het heel moeilijke tijdens zijn in het onderwijs. Elias probeert in dit opzicht positief te blijven. “Elke sector kampt de laatste maanden met ontzettend veel uitdagingen, denk ik. Dat is bij ons niet anders. De voortdurende wijzigingen zijn zeker lastig, maar ik zie het wel nog zitten. Misschien omdat ik eigenlijk niet veel anders gewoon ben”, lacht hij.
“De helft van mijn carrière als directeur vond plaats tijdens de pandemie. Ik heb er ook al uit geleerd, we springen niet meer direct wanneer er iets wordt aangekondigd. We weten dat elke maatregel een week erna al terug kan afgevoerd worden, dus dat je vaak veel moeite doet voor niets. We gebruiken ons gezond verstand. Ook op digitaal vlak hebben we grote stappen gezet. Weet je, elke school heeft ook een andere context, een ander team. Mijn leerkrachten zijn heel flexibel, ik ben hen daar zeer dankbaar voor.”
Focus op noodzaak
Toch haalt Elias aan dat hij hoopt dat het einde in zicht is, om verschillende redenen: langetermijnprojecten die blijven liggen, de mentale gezondheid van leerlingen, de gebrek aan fysieke sociale interactie tussen leerkrachten onderling en met de ouders… “De focus ligt nu al twee jaar op de noodzaak, op overleven, niet meer op wat leuk is. Dat mag echt beginnen veranderen.”
Of hij op ‘zijn’ feestdag nog steeds blij is dat hij voor de job heeft gekozen? “Dat is zeker”, klinkt het vastberaden. “De appreciatie die je krijgt, vandaag maar ook doorheen het jaar, dat doet wat met een mens. Zien dat je team zich goed voelt, merken dat je leerlingen verder hebt, dat je een positieve invloed op hun ontwikkeling hebt… Daar doe je het voor.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier