Damienne Cottens (63) met pensioen bij scholengroep Sint-Michiel: “Het is goed geweest, maar nu is het tijd voor iets anders”

Damienne Cottens bij haar afscheid van K33. © Stefaan Beel
Redactie KW

1 september zal nooit meer hetzelfde zijn voor Damienne Cottens (63). Na een carrière van 30 jaar in de Burgerschool, leidde ze de afgelopen 11 jaar het pedagogische project van scholengroep Sint-Michiel en nu gaat ze met pensioen. “Directeur zijn is een prachtige job, maar de verschillende scholen coördineren via de scholengroep, is een roeping.”

Pianoles volgen, besturen in CLB Trikant en de ‘Universiteit Derde Leeftijd’, een goed boek lezen en vooral meer tijd doorbrengen met haar kinderen en kleinkinderen. Dat zijn de plannen die Damienne Cottens alvast maakte om het befaamde ‘zwarte gat’ te vermijden. Nu ze met pensioen is, kijkt ze met een tevreden blik terug op haar loopbaan.

Roeping

Damienne Cottens is geboren in Meulebeke en verhuisde in 1984 naar Roeselare. Ze is master Geografie en startte in de Burgerschool als leerkracht aardrijkskunde. In 1995 werd Damienne adjunct-directeur van de Burgerschool en 8 jaar later volgde ze er Herman Vansteenkiste op als directeur. “Toen in 2012 het ambt vrij kwam van coördinerend directeur van de scholengroep, had ik in eerste instantie geen plannen om te veranderen. Ik hield van mijn job als directeur. In die functie zie je namelijk het effect van je acties en heb je contact met zowel de leerlingen, leerkrachten als ouders.”

Maar toch zette ze de stap. “De job van coördinerend directeur voelde als een roeping”, legt Damienne uit. “In die functie moet je de neuzen in dezelfde richting krijgen, ook al is dat niet altijd eenvoudig. Directies staan, heel terecht overigens, voor hun school en elke school heeft zijn identiteit. Toch is het belangrijk om af en toe als groep naar buiten te komen en daartoe heb ik toch mijn steentje bijgedragen.” Professionalisering en zorg voor de leerlingen zijn andere verwezenlijkingen waar Damienne met trots op terugkijkt. “Geef me geen gebouwen of boekhouding”, lacht ze, “dat is niet mijn ding. Maar laat me het pedagogisch aspect en de zorg aanpakken en ik leef op.”

Blikken verruimd

En dan is er nog het hervormingsplan dat scholengroep Sint-Michiel in 2017 wilde uitrollen. “Het was een periode waarin heel wat scholengroepen naar een andere structuur zochten in het kader van de onderwijsvernieuwingen met eerstegraadsscholen, domeinscholen en campusscholen. Het plan dat wij voorstelden, viel als een bom in het onderwijslandschap, wellicht onder andere door een gebrek aan participatie en communicatie. Ik ben blij dat Barnum en VISO wel verder bouwen op deze pedagogische visie en samen een sterke campus aan het uitbouwen zijn in de omgeving van Barnum en Ter Berken. Ik ben ervan overtuigd dat er nog opportuniteiten zijn in de scholengroep.”

“Ik ben blij dat Barnum en VISO wel verder bouwen op ons plan om te hervormen”

De scholengroep laat ze nu even los, maar wat wenst ze Sint-Michiel toe in de toekomst? “We bieden heel kwaliteitsvol onderwijs aan in Roeselare en ik hoop dat de scholen dit voldoende aan de buitenwereld kunnen tonen. Daarnaast zou het fijn zijn moesten we een aantal studierichtingen die we nu als centrumstad niet hebben, toch naar Roeselare kunnen halen.” Maar de scholengroep staat ook voor enkele grote uitdagingen. “Sint-Michiel beschikt over een groot patrimonium dat niet zo goed scoort op energetisch vlak en waar renovatie of nieuwbouw zich opdringt. Hier moet heel wat gebeuren en ook op digitaal vlak kunnen we nog heel wat stappen vooruit zetten. Ik ben ervan overtuigd dat de huidige directie met Leen Wyseur en Kristof Dewaele dit heel goed zal aanpakken. Eigenlijk moet de scholengroep op hetzelfde elan verdergaan. Met een brede blik en oog voor opportuniteiten.”

Pianoles

Maar nu laat Damienne de onderwijswereld achter zich. “Alhoewel ik de deur niet helemaal achter mij toe trek”, lacht ze. “Vanaf 1 september ben ik voorzitter van CLB Trikant, een uitdaging die ik wel nodig heb. Ik schreef me ook in om pianoles te volgen, maar eerst wil ik uitrusten. De laatste twee weken van augustus waren een echte eindsprint en dat voel ik. Met wat meer tijd voor mijn kinderen en mijn vier kleinkindjes, komt dat zeker in orde!”, besluit Damienne. (Lieve Coffyn)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier