
In onze minireeks over ondernemende 65-plussers die opnieuw gaan studeren, mag Bart Caron (69) zonder discussie op het bovenste ereschavot plaatsnemen. Hij behaalde het hoogste niveau van academische studie en is nu doctor in de sociale wetenschappen. “Doctoreren, dat was vier jaar lang een voltijdse job”, zegt de Markenaar die het avontuur op dag een van zijn pensioen aanging.
Bart Caron in een handvol zinnen omschrijven, is niet eenvoudig en dus beperken we ons tot enkele van zijn belangrijkste exploten. Velen kennen hem als de gedreven volksvertegenwoordiger die hij een paar decennia lang was voor Groen. Dat hij ondertussen ook dertig jaar lang in de luwte de uitstekende contrabassist was in de groep van Willem Vermandere is iets minder bekend. Zeker ook te vermelden is dat hij een van de centrale figuren was achter het succes van Brugge als Europese culturele hoofdstad in 2002. En dan is er dus ook Bart, ‘de eeuwige student’, die op zijn veertigste licentiaat (of master, zoals dat nu heet) werd in de sociale en culturele agogiek om er nu dit jaar nog een knap slotstuk aan te breien.
Bart, nooit gedacht om het op je 65ste wat rustiger aan te doen?
“Haha, neen dat zou niets voor mij zijn geweest. Het zat al lang voor mijn pensioen in mijn hoofd dat ik dan aan mijn doctoraat zou beginnen. Al kostte me dat meer tijd dan ik had vermoed. Mijn vrouw heeft inmiddels meer dan eens opgemerkt dat ze aan niets kan zien dat ik met pensioen ben. (lacht) Het was dan ook zo goed als een voltijdse job. Zo heb ik alle boeken en artikelen gelezen die in de bibliografie van mijn doctoraatsstudie staan en die telt 22 bladzijden. Vervolgens waren er tal van diepgaande interviews die ik gedaan heb, onder meer met alle ministers van Cultuur: van Jan Jambon over Bert Anciaux tot Patrick Dewael. Daarnaast kwamen ook nog tal van andere sleutelfiguren uit de cultuursector aan bod. Vervolgens moest ik alles uitwerken.”
Je bent in eerste instantie maatschappelijk werker van opleiding. Wanneer is het beginnen te kriebelen om met universitaire studies te starten?
“Ik was al een jaar of vijftien aan de slag als cultuurfunctionaris bij de stad Kortrijk, mijn eerste job, toen ik daarvoor goesting kreeg. Het besef groeide dat een bijkomende universitaire opleiding in de sociale en culturele agogiek me een betere theoretische basis zou geven om als beleidsmedewerker dingen te kunnen realiseren in de cultuursector. Dit doctoraat, tot slot, liet me toe om me als onderzoeker waar te maken.”
“Mijn vrouw zegt dat ze aan niks kan zien dat ik met pensioen ben”
Jouw doctoraatsstudie heeft als titel ‘Cultuurbeleid en ideologie. Kan je het cultuurbeleid politiek-ideologisch typeren?’ Hoe zit het precies?
“Kort samengevat zou je kunnen zeggen dat een links cultuurbeleid er een is waarbij zowel (beginnende) artiesten als bezoekers van festivals of concerten kunnen genieten van betaalbare toegangsprijzen, door de subsidies. En dat is niet onbelangrijk wil je cultuur toegankelijk maken voor velen. Neem nu Theater Antigone in Kortrijk. Dankzij de subsidies is het mogelijk om een voorstelling van hen te bekijken voor 15 euro. Mochten die wegvallen, dan zou een ticket 50 euro kosten. Een rechts beleid wil zo weinig mogelijk gesubsidieerde culturele activiteiten en vindt dat artiesten het grotendeels op eigen houtje moeten zien waar te maken.”
Je bent zelf al vele tientallen jaren actief als muzikant. Heb je zelf kunnen genieten van enige overheidssteun?
“Nee, ik kreeg persoonlijk nooit subsidies. Dat is niet nodig voor een muzikant die veel kan spelen bij een populaire artiest. Wat ik verdiende heb ik ook grotendeels geïnvesteerd in mijn muziekinstrumenten, versterkers enzovoort. Een contrabas kost toch al snel 20.000 tot 30.000 euro.”
Ooit schreef je een column vanuit de vraag: Is een kunstenaar ook een ondernemer? Hoe zit het nu?
“Dat is absoluut zo. Kunstenaars zijn in het gros van de gevallen zelfstandigen, of zoals in mijn geval zelfstandige in bijberoep, die het grotendeels alleen voor mekaar moeten zien te krijgen. Ik had een job in de cultuursector, maar wilde ook als artiest mijn ding doen. Ik kon als freelancemuzikant her en der gaan spelen in de wereld van de klassieke muziek, de jazz en de folk om uiteindelijk terecht te komen in de groep van Willem Vermandere.”
Tot slot, welk cultureel initiatief in Kortrijk verdient van jou nog enige extra publiciteit?
“Dan wil ik toch PERPLX noemen, de vzw die hedendaagse circuskunsten ondersteunt, onder meer door artiesten in residentie te nemen in Kortrijk en soirees en een jaarlijks festival voor jonge makers te organiseren. Dat vindt plaats in Buda, Antigone en bij De Unie der Zorgelozen in de Pluimstraat in Kortrijk.”
Wie is Bart Caron?
Bart Caron (69) is getrouwd met Griet Deschamps (63). Ze wonen in de Leieweg in Marke. Bart is vader van Bieke (42), Arne (40), Floor (30), Stan (28) en Mira (26).
Studies/loopbaan
Bart is maatschappelijk assistent, behaalde later een licentie sociale en culturele agogiek en is nu doctor in de sociale wetenschappen aan de Universiteit Antwerpen. Hij was bijna 20 jaar cultuurfunctionaris bij de stad Kortrijk, was kabinetschef voor Cultuur, Jeugd en Sport bij ministers Bert Anciaux en Paul Van Grembergen en was informateur en algemeen coördinator Brugge, 2002.
Politiek
Was Vlaams volksvertegenwoordiger voor Groen van 2004 tot 2019 en gemeenteraadslid in Kortrijk van 2008 tot 2016.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier