“Nooit een punt van gemaakt dat ik een vrouw ben”

Stap je naar een fietsenzaak, dan zet een man je tweewieler helemaal op punt. Zo zijn we het gewoon. Dankzij de 20-jarige Delphine Feyers komt daar nu verandering in. Sinds kort is ze gestart als fietshersteller bij de nieuwe speciaalzaak in elektrische fietsen Cool Electro Cycles in Waregem. “Dit is mijn droomjob”, zegt ze.

Delphine Feyers sleutelt aan een fiets als ik de nieuwe zaak aan de Stationsstraat 46 in Waregem binnen stap. Ze wast snel haar handen voor ze aan tafel plaatsneemt voor een gesprek.

Meisjes worden verkoopster in een boetiek, maar jij bent fietshersteller. Leg eens uit?

“De wielerwereld fascineert me enorm. Wat je allemaal kunt doen op twee wielen, is toch ongelofelijk. Bovendien vind ik dat fietsen synoniem staat voor vrijheid. Ik heb zelf al erg veel gefietst en tot vorig jaar zelfs gecrost bij de amateurs. Zo werd ook mijn interesse gewekt voor dit beroep. Ik ben technisch aangelegd en volgde een opleiding houtbewerking aan het VTI Waregem. Daarna volgde ik een opleiding fietshersteller bij Syntra Gent vooraleer ik hier begon.”

Je werkt graag met je handen maar bent toch in eerste instantie moderne wetenschappen gestart. Waarom?

“Omdat ik in het lager onderwijs altijd meer dan 80 procent van de punten behaalde. Dan is het nogal snel de regel om moderne of Latijn te volgen. Ik ben dus gestart in het OLV-Hemelvaartinstituut in Waregem maar na een jaar ben ik overgestapt naar het VTI. Ik voelde al snel dat ik geen zin had om hele dagen met mijn hoofd tussen de boeken te zitten.”

“Twee tot vier jaar mag ik zelf niet meer koersen”

In het VTI kwam je als meisje terecht in een omgeving van in hoofdzaak jongens. Lukte dat wat?

“Het was niet altijd gemakkelijk. Ik was het enige meisje in de klas en ik moest er goed op toezien dat wat ik deed in orde was. Sommige jongens zaten altijd klaar om commentaar te leveren. Dat deden ze niet bij andere jongens. Prettig was dat niet.”

Vond je makkelijk een job in de sector, waar mannen toch de dienst uitmaken?

“Er zijn toch wel wat vooroordelen tegenover vrouwen die een job als fietshersteller hopen te vinden. Toen ik een stageplek moest zoeken tijdens mijn opleiding bij Syntra Gent bleek dat heel moeilijk. Op één plek was het zelfs heel frappant: er was geen plaats voor mij terwijl een jongen uit mijn klas daar even later ging solliciteren en zonder problemen kon starten. Ik was er niet goed van.”

Bij Cool Electro Cycles ben je een maand geleden begonnen. Verliep het daar vlotter?

“Het zat hier meteen goed. Om te beginnen is er nooit een punt van gemaakt dat ik een vrouw ben. Ik krijg ook alle kansen en ben daar mijn baas Nicolas heel erg dankbaar voor.”

Nicolas Cool: “Ik zie echt niet in waarom we een onderscheid zouden moeten maken tussen mannen en vrouwen. Het enige wat telt is dat Delphine haar werk goed doet. We waren heel erg gecharmeerd omdat ze spontaan kwam solliciteren. Het viel meteen ook op dat ze goesting had om dit te doen. Ze werkt bij ons nu een kleine maand en ik ben heel tevreden over haar.”

Delphine, toch nog even een vraag over dat fietsen. Waarom ben je er vorig jaar mee gestopt?

“Omdat ik overtraind was. Ik heb de voorbije jaren te veel gereden en te weinig pauzes ingelast. Dat was niet goed voor mijn lichaam. Als ik fiets, wil ik altijd het onderste uit de kan halen. Dat moet ik nu bekopen met een verplichte rustpauze.”

Op je veertiende reed je al Luik-Bastenaken-Luik met de wielertoeristen. Kwam het door de zware inspanningen op jonge leeftijd dat je overtraind was?

“Neen, de moeilijkheden zijn ontstaan nadat ik met cyclocross bij de amateurs begonnen ben. Ik heb verschillende jaren in de winter gecrost terwijl ik ondertussen bleef meerijden met de wielertoeristen van KSV Deerlijk. Ik nam dus geen rustpauzes. Dat was niet goed voor mijn lichaam. Ik had een hele goede fysieke conditie en had niet echt door dat het toch fout kon gaan. De sportarts heeft gezegd dat ik twee tot vier jaar moet rekenen voor ik weer kan koersen. Dat was niet prettig om te horen, maar ik zal me daar wel aan houden.” (Freddy Vermoere)