Noël Vandenabeele en zijn vrouw Agnes Maertens wonen sinds een jaar in de knap ingerichte zorgunit in de tuin van de woning van hun zoon, in de Vlasbloemstraat. “We hebben het hier volledig naar onze zin en hebben alles bij de hand wat we nodig hebben”, zegt Agnes met stralende ogen.
Een zorgunit plaatsen in je tuin of naast je woning, de wetgeving maakt het mogelijk. Rudi Van- denabeele vatte de koe bij de horens. “Ik kwam uit een scheiding, ik woon hier nog niet zo heel lang in de Vlasbloemstraat, waar de tuin de bouw van zo’n unit toelaat. Mijn ouderlijke woning is in de Lendeleedsetraat. Mijn moeder woonde al heel haar leven in die straat, mijn pa is afkomstig uit Ingelmunster. Maar ondertussen was hij ook verknocht aan de woning in Lendeleedsestraat. En een oude boom verplant je niet zomaar…”
“Ze hebben 60 jaar voor mij klaargestaan, het is nu aan mij om voor hen te zorgen”
Maar het koppel kreeg al met wat ouderdomskwaaltjes te kampen. “Ze zijn iets minder mobiel. De trap nemen lukte niet meer, een lift steken bleek onhaalbaar. Bovendien hadden ze daar ook nog een grote tuin met wat koterij, het was niet evident om dat allemaal te beredderen.”
Bij elkaar op de koffie
Met het fiat van zijn partner Ann Gheysens ging Rudi aan de slag. “Ik vond in Waregem de firma ADD Home, die zulke units kan plaatsen. Ik heb heel mijn leven in de wereld van sanitair en verwarming gewerkt, ik ken dus wel iets van de bouw. Ik tekende zelf een plan en dat heeft de firma perfect uitgevoerd. Enkele containers werden aan elkaar gezet en ruim voorzien van isolatie, gyprocwanden en een vloertje. De rest was voor mij. De nutsleidingen komen van de straatkant onder onze keukendeur, verwarmen doen ze met de airco.”
De zorgunit meet net geen vijftig vierkante meter en is voorzien van een leef- en eetruimte, een slaap- en een badkamer. “Meer hebben ze echt niet meer nodig. Ik heb ook een mooi egaal pad aangelegd naar de achterkant van de tuin, tegen de tijd dat ze met een rollator moeten lopen zal dat daarover ook lukken.”
Ook de buren werden op de hoogte gebracht. “Quasi louter positieve reacties. Er wonen hier ook Kosovaren naast ons, bij hen is dat gebruikelijk dat ouders bij hun kinderen gaan inwonen. Bij ons is dat er met de jaren uitgegaan.”
Zorgkundige
Rudi’s partner Ann is zorgkundige in wzc De Plataan. “Uiteraard weten mijn collega’s dat, ze vragen er dikwijls naar. Sommige bewoners zouden dat ook wel willen, maar het moet mogelijk zijn, natuurlijk.”
Rudi: “Het is nu nog niet nodig en er bestaan al verschillende vormen van zorg aan huis, maar het is natuurlijk wel handig met iemand als Ann in huis, ze heeft de ervaring.”
En het is niet dat ze bij elkaar de deur platlopen. “Ik spring elke dag wel eens binnen. Logisch, het is op het einde van onze tuin. Ik zet ook de pilletjes klaar die ze moeten nemen”, zegt Rudi. Ann: “En we gaan bij elkaar op de koffie, of nodigen elkaar eens uit op een etentje.”
Drie weken op reis
Het seniorenkoppel krijgt nog vaak bezoek van familie, de dokter kent de weg naar achteren, net als de poetsvrouw. “We zijn nu net drie weken zelf op reis geweest. Af en toe is iemand eens komen checken, maar ze hebben het goed gesteld zonder ons”, zegt Rudi.
Noël en Agnes kijken uit op de tuin van het gezin. Naast hen is er de kippenren, en er staat in de tuin ook een serre. Leven genoeg in de brouwerij dus, rond de woning van Noël en Agnes. “We hebben het hier zalig”, zegt Agnes. “We komen hier niets te kort. Ik kan hier nog koken. Voor de kleinere boodschappen ga ik te voet naar Delhaize, de zwaardere stukken brengen Ann en Rudi mee. We zouden hier niet meer weg willen.”
De woonunit doet ook nog een beetje aan hun woning denken. “Daarvoor heb ik gezorgd”, zegt Rudi. “We verhuisden de hangende klok en wat kasten mee, de woonkamer heeft dezelfde opstelling als bij hen thuis. Ons ma was eerst bang dat ze in een ruwe zeecontainer zou wonen, maar je ziet door de aankleding niet dat de basis van deze constructie uit containers bestaat.”
Rudi doet het af alsof het logica zelve is, maar niet iedereen neemt zomaar zijn ouders nog in huis of in hun geval in de tuin. “Ze hebben zestig jaar voor mij klaargestaan als ik ze nodig had, nu is het aan mij om voor hen te zorgen. Ze worden wat moeilijker te been, maar hopelijk kunnen we hier nog lang genieten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier