Terwijl het hoge waterpeil op de meeste plekken in de Westhoek blijft zakken, ging Noël (69) toch zijn tuinhuis beveiligen dat de voorbije dagen helemaal omsingeld raakte door de IJzer. Maar de reddingsoperatie met zijn oud roeibootje liep verkeerd, waardoor de man uiteindelijk zelf moest gered worden.
Met zandzakjes en een dompelpomp kroop garagist Noël Tanghe (69) uit Hooglede woensdagnamiddag in zijn roeibootje bij de ondergelopen weilanden van de ‘Waterhoek’ in Lo-Reninge. Bestemming: zijn tuinhuis, dat een kilometer verderop bedreigd werd door het gestegen water van de IJzer.
“Dat tuinhuis is ons buitenverblijf, waar we in de zomer graag komen vissen en barbecueën”, vertellen Noël en zijn vrouw Flavie. “De enige keer dat de IJzer ons tuinhuisje bedreigde, was in 1994.”
Roeispaan breekt
Ook toen haalde Noël hetzelfde roeibootje boven om het huisje te beveiligen. “Ik naderde van de kant van de IJzer en dat was goed gelukt. Dit keer vertrok ik vanaf de weg, de verkeerde keuze, bleek achteraf. Onder het wateroppervlak zitten afsluitingen en prikkeldraad verscholen. Het gaat tenslotte om weides, die deel uitmaken van het overstromingsgebied ‘de broeken’. Het water stond op bepaalde plaatsen meer dan een meter hoog, maar ik brak een van mijn roeispanen af, wellicht tegen een obstakel onder het water. Sinds mijn vorige reddingsactie zijn die roeispanen al bijna 30 jaar ouder. En ik ook. Toch ondernam ik nog een poging om mijn tuinhuis te beveiligen. Een late opstoot van midlifecrisis zeker?”
Toen ik op dat eilandje strandde, dacht ik aan vader die verdronk
Maar die kon verkeerd afgelopen zijn. “Met één roeispaan kon ik de boot niet meer recht houden. Ik werd stuurloos en door de felle wind dreef ik af op de broeken, die je nu kan vergelijken met een zee: overal water, tot aan de horizon. Plots kon ik me vastgrijpen aan de takken van een bomenrij, die precies een eilandje vormden van amper een meter breed. En daar zat ik dan, tussen de eenden en andere vogels. Gelukkig had ik mijn gsm bij om hulp in te schakelen.”
Dank aan brandweer
Na wat zoeken kwam een ploeg van Brandweer Westhoek een uurtje later aangevaren om Noël van zijn eiland te redden. “Tijdens het wachten kreeg ik dorst, terwijl ik omsingeld was door ondrinkbaar water. Het deed me denken aan mijn vader, die in 1968 verdronk op zee tijdens het sportvissen. Ik dacht even dat mij hetzelfde zou overkomen. Ik ben de brandweer dan ook heel dankbaar.”
En de oude roeiboot, die blijft nog een tijdje liggen tot de ‘zee’ weer weide wordt. “Ik heb die zandzakjes uiteindelijk niet aan mijn tuinhuis kunnen leggen, maar dat is nu het minste. Ik ben altijd een avonturier geweest. Na een parachutesprong ben ik zelfs eens door het dak van een hangaar geland. Mijn vrouw is content dat ik er nog ben. Stuur je de foto’s van de redding op? Dan hang ik ze uit aan ons prikbord.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
