“Als ik nu niet hard werk, dan kan het later misschien niet meer.” Nina is amper 25 jaar, maar heeft haar portie ‘miserie’ in het leven al gehad. Op haar 18de kreeg ze de diagnose: zware vorm van Fibromyalgie. Ze weet nooit hoe ze zal opstaan. Toch blijft ze niet bij de pakken zitten. Zo opende ze op haar 19de haar eigen schoonheidssalon, is ze opvoeder bij Koninklijk Werk IBIS en nam ze sinds kort de voetbalkantine van KWS Oudenburg over.
Toen ze amper 12 jaar was stierf haar broertje, en door de mentale last die ze daarvan ondervond, reageerde haar lichaam. Nina kreeg last van constante pijnen, alleen hadden die volgens verschillende dokters geen verklaring. Pas op haar 18de kreeg ze het verdict te horen: een ernstige vorm van fibromyalgie. “Ik werk constant onder de pillen”, vertelt Nina. Fibromyalgie is een chronische aandoening waarbij de samenwerking tussen de hersenen en bepaalde hormonale klieren die je spieren aansturen, verstoord is. Pijn, stijfheid en vermoeidheid zijn de grootste symptomen.
“Ik weet nooit hoe ik de volgende morgen zal opstaan”, legt Nina uit. “Er kan een dag komen dat ik mijn armen en benen amper nog zal kunnen gebruiken en ik kan dat op geen enkele manier tegenhouden. Het enige wat ik kan doen is pijnstillers nemen en er leren mee leven. Fybromyalgie is op geen enkele manier te genezen.”
Ondanks de diagnose heeft Nina net als veel jonge vrouwen dromen. Zo droomt ze van een gelukkig gezin. “Dat is misschien wel mijn grootste droom”, zegt ze. “Maar daar wil ik dan alles aan kunnen geven. Dat is de reden waarom ik nu zo veel werk.” Nina startte op haar 19de met haar eigen schoonheidssalon, aanpalend aan haar eigen huis in Bredene. “Tijdens de coronaperiode moest ik mijn salon sluiten en ging ik aan de slag als opvoeder bij IBIS. Ik ben daar blijven ‘plakken’. Ik doe het ook enorm graag.”
Voetbalkantine
Sinds begin augustus baat ze nu ook nog eens de voetbalkantine uit van KWS Oudenburg, de plaatselijke voetbalclub. “Ik kom hier al sinds mijn zeventiende”, duidt ze die keuze. “Ik ken hier veel mensen en ken ook de kantine zelf. Toen die over te nemen was, zag ik het als een buitenkans. Minieme investering en de kans om nog wat meer te werken. Het is nu dat ik het moet doen en niet binnen tien jaar. Want tegen dan kan mijn leven er helemaal anders uitzien.”
Die gedrevenheid zit in de genen. Haar grootouders Fernand Vanhove en Elisabeth David waren bekend tot ver buiten Oostende als uitbaters van een schietkraam en een visspel op de kermis. “Ik was altijd met hen mee en dat ondernemerschap zat toen al een beetje in mij”, zegt Nina lachend. “Ik dacht altijd met hen mee hoe we iets beter konden doen. Ik heb heel veel van hen geleerd. Ze leerden me dat goed zijn voor de mensen zich altijd reflecteert op jezelf. Ik was 17 jaar toen mijn opa stierf en een jaar later stierf ook mijn oma. Ik mis ze op vandaag nog heel hard.” Zonder de steun van haar ouders zou het Nina naar eigen zeggen nooit gelukt zijn. “Ik heb heel veel aan mijn mama en aan mijn stiefpapa. Zonder hen zou ik dit allemaal niet kunnen doen. Ik ben ze daar ook heel dankbaar voor.”
Nu en dan zullen er in de voetbalkantine evenementen georganiseerd worden. Er is ook een dartsteam dat op vrijdag competitie speelt en op dinsdag traint en het is het lokaal van supportersclub De Waait Star. Op 29 augustus is er een grote opening met een gratis vat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
