Hoera, het mag opnieuw! 1 september werd niet alleen de dag dat de jongsten onder ons terug naar school mochten. Het werd meteen ook de dag dat de Belgen opnieuw richting toog mochten. Na een maandenlange periode van coronamaatregelen breekt het tijdperk van versoepelingen opnieuw aan. Met uitzondering van de mondmaskers worden de teugels voor alle cafés opnieuw gevierd.
Een pintje bestellen aan de toog, blijven plakken na het werk of de benen losgooien na een intensieve werkweek? Het zijn zaken die het afgelopen anderhalve jaar niet langer synoniem stonden voor amusement en vertier maar voor boetes en sancties. De coronaduivel legde ons sociale leven nagenoeg compleet stil, wat niet alleen een impact had op de horeca maar ook op het leven van de Belg. Een bezoekje aan het stamcafé maakt deel uit van het Belgisch patrimonium, een traditie die we dus nu opnieuw mogen oprakelen.
In de Gainsbar, een populair café op de Kortrijkse Vlasmarkt, tekenden de eerste klanten aan de toog alvast present op woensdag. “We horen wel eens dat de cafés al een eindje open waren, maar aan een terrastafel is dat toch hetzelfde niet.” Aaron Benoit (31) tapt lustig verder wanneer de eerste schuine moppen over de toonbank schuiven. “Daar gaat het mij om: het directe contact” lacht hij. “Mensen zaten in hun bubbel rond hun tafel maar daarmee werd meteen een stevige tik uitgedeeld aan het sociale karakter van een café. Wie een pint gaat pakken, is niet alleen op zoek naar bier in een glas. Ik denk maar luidop: de alleenstaanden! Die kwamen vroeger aan de toog hangen en binnen de kortste keren hadden ze wel iemand te pakken waarmee ze aan de praat raakten. Zie je diezelfde mensen al moederziel alleen zitten aan een tafel? Het liet dan ook niet lang op zich wachten alvorens die klanten niet meer langs kwamen. Tafel op of neer, zolang ze niet pal aan de tapkraan hun bestelling konden zetten, was de ‘leute’ er voor hen af. Voor ons zelf waren het ook, los van het zakelijke aspect, niet echt leuke maanden. Vooral in het begin van de beperkingen werden we verplicht om politieagent te spelen. Dan zie je dan klanten, goeie klanten zelfs, die even onoplettend waren. En meteen moesten we er op reageren. Boetes loerden om de hoek, zowel voor de gasten, en die wilden we koste wat kost vermijden. Gaandeweg had je ook wel door dat mensen het helemaal hadden gehad met de wirwar aan regels en tijdens de zomermaanden was niemand nog bezig met gans die situatie. Ook de politie, in het begin bijna continu aanwezig, liet heel wat begaan omdat de logica volledig zoek was.”
Van een rush was er in de Gainsbar niet echt sprake, al is de impact van die versoepelingen toch voelbaar in de kassa. “Enkel bedienen op terras stond voor ons gelijk aan extra mankracht aanwerven en dat kost geld”, verklaart de waard. “Nu komen de mensen gewoon naar binnen, waardoor ik het gros van de tijd achter mijn toog kan blijven staan en doorwerken.”
Vanop de barkrukken knikken verschillende hoofden instemmend. “Het was voor ons een beetje zoals de eerste dag terug naar school. Alleen hebben we hier geen huiswerk en boeken om te kaften maar heel wat cafépraat om in te halen. Een niet te onderschatten taak die we met volle goesting zullen uitvoeren!”
Onbegrijpelijke maatregelen
De versoepelingen laten niet alleen toe dat er opnieuw op en rond de toog kan worden geleefd. Qua indeling van de zaak kan ook opnieuw meer worden toegelaten, iets wat zich nagenoeg meteen liet voelen in ‘t Belfort. De Meense brasserie, pal op de Grote Markt, bouwde naam en faam op door niet alleen hun assortiment aan bieren maar eveneens met hun verse keuken. “Van dag op dag konden we opnieuw meer mensen laten zitten, wat voor ons neerkomt op 36 extra plaatsen. Meer dan 30 extra monden die vanaf vandaag extra kunnen eten? We ontvangen ze met open armen.” Voor Laetitia Ricart (50) kwamen de nieuwe regels geen dag te vroeg want haar brasserie ligt middenin een nieuwe feestzone. “Dit weekend wordt de stad ondergedompeld in de sfeer van de Wieltjesfeesten, waarbij muzikaal entertainment centraal staat. Het zijn standaard topdagen maar vorig jaar was er helemaal niets. Dit weekend boden we mosselen aan, enkel op reservatie en die reserveringen stroomden in geen tijd binnen. Het was zonder twijfel de meest gestelde vraag: is er nog plaats? We hebben niemand teleur moeten stellen, wat voor een horeca ondernemer meer dan deugd doet. Natuurlijk zijn er bij de klanten nog heel wat vragen want eerlijk, niemand raakte nog wijs aan de maatregelen. Neerzitten is masker af, naast diezelfde stoel rechtop staan is masker opnieuw aan? Wie vindt die regels eigenlijk uit? Ah ja, onze klanten proberen er ondertussen de humor van in te zien, terwijl ze opnieuw zorgeloos kunnen tafelen. Maatregelen die met geen haar te begrijpen zijn, zijn even Belgisch geworden als een stevige portie mosselen met friet.”
Roodgloeiende telefoon
Nachtraven kunnen zich ondertussen ook opnieuw volledig uitleven, want het verplichte sluitingsuur? Dat werd naar de eeuwige jachtvelden verbannen. Dat ze hier in Menen, meer nog dan in de rest van de regio, er reikhalzend naar uit zaten te kijken wordt al snel duidelijk wanneer we Club 51 binnenstappen. Het libertijnse café, dat ook de grootste en meest complete SM-kelder van de Benelux huisvest, is niet bepaald de plaats waar je voor koffie en taart gaat. “Dat de mensen niet aan de toog mochten zitten, was al een gigantisch probleem voor ons”, horen we bij de zaakvoerder. “Het café is op zich niet echt groot want wij moeten het vooral hebben van ons volledige concept. Door die beperkingen konden we nog een handvol mensen laten zitten en ik moet er ook geen tekening bij maken dat we in deze branche maar moeilijk een terras hier buiten op straat kunnen zetten. Ons cliënteel komt vaak van eindeloos ver dus niemand waagde zich aan de verplaatsing, niet zeker zijnde dat ze aan een tafeltje konden zitten om iets te drinken. De absolute dooddoener was voor ons dan wel dat sluitingsuur. Tegen dat het gros van de klanten, allemaal mensen met drukke banen, besloot om langs te komen moesten we hen vragen af te ronden en op te hoepelen. Dat de klanten opnieuw mogen blijven tot in de vroege uurtjes deed trouwens erg snel de ronde, zelfs buiten de landsgrenzen. De telefoon stond al roodgloeiend, allemaal klanten die nog snel even zekerheid wilden.”
Op café’s is het opnieuw als vroeger. Corona bestaat nog, maar lijkt weer wat meer op dat Mexicaans bier van weleer. Het verleden en de toekomst gaan hand in hand, terwijl de tapkranen weer overuren kunnen draaien. En de vaccinatiecampagne? Daar wordt aan de toonbank stevig over gedebatteerd. “Als we nu eens bij een streekbier geen potje met nootjes, maar een Pfizerke zouden aanbieden? Dan zou het vooruitgaan!” U ziet, ook de toogwijsheden zijn terug van weggeweest.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
