Nicolas Desmet (46) heeft er zijn eerste jaar als directeur van Ten Anker bijna opzitten. “Dit was de heftigste periode uit mijn carrière”, zegt hij. “Mede door de strijd die we moesten voeren tegen corona. Gelukkig zijn er hier geen doden gevallen”, klinkt het.
Het interview in Ten Anker, een voorziening voor volwassenen met een verstandelijke beperking, vindt plaats op de laatste dag van de quarantaine voor een flink pak van de bewoners. “Ik ben blij dat ze daar bijna van af zijn”, zegt Nicolas Desmet, directeur met ambitie die zich een uur lang ontpopt tot een gedreven spreker.
De crisis was al begonnen toen je van start ging als directeur van Ten Anker. Had je geen spijt toen je gestopt was bij Groep Ubuntu?
Nicolas Desmet: “Zeker niet, zo zit ik niet in elkaar. Het neemt niet weg dat ik terugblik op een erg zwaar jaar. Ik moest me inwerken in mijn nieuwe job terwijl het coronavirus volop aan het woeden was en is. Het lastigste was nog dat we op zeker ogenblik overspoeld werden met informatie die we amper gelezen kregen. Bovendien kregen we richtlijnen die de dag nadien al volledig tegengesproken werden door nieuwe instructies. De enige zekerheid die er was, was de onzekerheid (glimlacht).”
Laat ons hopen dat er nu weer betere tijden op komst zijn. Wat worden de eerste uitdagingen in het post-coronatijdperk?
“Er wacht ons een groot verbouwingsproject dat in september van start moet gaan. Die werken moeten er voor zorgen dat het woongedeelte volledig gescheiden zal zijn van de administratieve diensten bij Ten Anker. Onze bewoners zullen dan niet langer het risico lopen dat ze iemand tegen het lijf lopen die om professionele redenen naar onze voorziening komt. Ze hebben ook recht op privacy. Het onthaal zal een volledige make-over krijgen. Het wordt een professioneel uitgebouwde infobalie. Het plan is dat tegen september 2022 alles achter de rug is.”
Jullie verhuizen dan tijdelijk. Is het al duidelijk waar jullie dan terecht kunnen?
“Voor de administratieve diensten lijkt een oplossing in zicht. Mogelijk kunnen we in de oude CM-gebouwen terecht. Het is moeilijker om een geschikte locatie te vinden voor de 20 mensen die in Ten Anker wonen. We hebben al zowat alle leegstaande gebouwen in Waregem onder de loep genomen maar voorlopig zonder resultaat. Nu zijn we ook buiten de gemeentegrenzen aan het zoeken. Wie denkt ons te kunnen helpen mag ons zeker contacteren.”
Plan
Aan uitdagingen is er geen gebrek. Heb je in dat speciale eerste jaar ook al de mogelijkheid gehad om je stempel te drukken op de werking?
“Ja toch wel en de belangrijkste verandering die ik heb doorgevoerd is dat medewerkers meer verantwoordelijkheid krijgen binnen hun eigen werkterrein. Die hadden ze voordien niet. Voor het minste moesten werknemers aankloppen bij de directie. Dat is niet mijn stijl. Zo krijg je mensen die slaafs uitvoeren wat hen gevraagd wordt terwijl ze volgens mij beter functioneren als ze zelf meer zeggingskracht krijgen. Ook bij Groep Ubuntu (die biedt eveneens ondersteuning aan kwetsbare groepen, red.) was dat voor mij een topprioriteit en dat blijft een stokpaardje. Het was even wennen voor iedereen maar ik heb de indruk dat onze medewerkers zich nu heel goed voelen bij deze nieuwe manier van werken.”
“De enige zekerheid die er was, was de onzekerheid”
Ook in de zachte sector zie je hoe langer hoe meer fusies ontstaan. Gaat Ten Anker als kleine instelling zelfstandig kunnen blijven?
“Dat is het plan. De raad van bestuur wil onafhankelijk blijven en ik steun dat idee. Al wordt dat een serieuze uitdaging, misschien wel onze grootste voor de komende jaren. We zijn dan ook al meermaals benaderd door de grote spelers in de sector die ons maar wat graag willen inlijven om zo ook voet aan de grond te krijgen in Waregem. We houden de boot af in de wetenschap dat kleinschaligheid een troef kan zijn. We willen die de komende jaren meer uitspelen.”
Voel je je als Kortrijkzaan wat thuis in Waregem overigens?
“Zeker! Wat me wel verbaast is hoe dat Waregem-tegen-Kortrijkgevoel hier toch wel flink gekoesterd wordt. Dat merkte ik al op bij mijn eerste overleg met burgemeester Vanryckeghem die me verwelkomde met ‘ha dat is er één van Kortrijk dus’ (lacht). Dat was ironisch bedoeld natuurlijk, maar ik vond het wel treffend. Ondertussen werk ik wel uitstekend samen met de burgemeester.”
Was je al vertrouwd met Waregem toen je hier van start ging?
“Ik moet bekennen dat Waregem voor mij onbekend terrein was. Mijn kennis reikte niet veel verder dan Waregem Koerse waar ik ooit heb meegeholpen in een viptent. Mijn vrouw en ik gaan graag uit eten maar tot begin vorig jaar waren we nog nooit in een Waregems restaurant binnengestapt. Inmiddels zijn we al eens gaan tafelen in restaurant Hobo’s en dat is ons bijzonder goed bevallen.”
(FV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
