Na de kraanramp in Nieuwpoort: “We zijn vrienden voor het leven, maar ik heb geluk gehad”

27 december 2017. Een datum die in het geheugen van alle Nieuwpoortenaars gegrift staat. Een torenkraan werd door de wind omver geblazen en viel op een appartementsgebouw. Brandweerman Martin Gyselinck (45) haalde toen Abel Vallaeys vanonder het puin. Voor diens vrouw kon geen hulp meer baten. Anderhalf jaar later zijn Martin en Abel vrienden voor het leven. Maandag krijgt de Nieuwpoortse brandweerman een ereteken voor een daad van moed, zelfopoffering en menslievendheid.

Door Bert Feys en Saskia Meysman

Op 27 december 2017 viel tussen de Meeuwenlaan en de Franslaan in Nieuwpoort een torenkraan om door een stevige stormwind. De kraan belandde op de bovenste verdiepingen van residentie Mosselbank. Brandweerman Martin Gyselinck, die op dat ogenblik de handen al vol had met stormschade allerhande, was samen met een collega vlakbij, toen de kraan viel. “We snelden onmiddellijk toe om te kijken of we konden helpen. Terwijl mijn collega zich ontfermde over de mensen op de begane grond, snelde ik het appartementsgebouw binnen. Vanop de grond zagen we dat er kinderen in paniek op een balkon stonden.”

Op dat ogenblik besefte Martin nog niet dat een gedeelte van de twee bovenste verdiepingen van het appartementsgebouw letterlijk weggeslagen was. “Ik probeerde zo snel mogelijk iedereen naar buiten te krijgen. Toen dat gelukt was, liep ik instinctief nog eens naar boven. Ik hoorde iemand om hulp roepen en stampte een deur in… waarna ik voor een diepe afgrond stond. De ravage was enorm. Het leek wel oorlogsgebied.”

Onder het puin merkte de brandweerman Abel Vallaeys op, een man uit het Kortrijkse die samen met zijn vrouw in residentie Mosselbank verbleef. De brandweerman aarzelde niet en klom naar beneden. “Ik besefte op dat moment niet dat ik eigenlijk twee verdiepingen lager belandde.”

Dit ereteken voor zelfopoffering en moed is er een voor alle collega’s

Door constant met het slachtoffer te praten probeerde de brandweerman Vallaeys bij bewustzijn te houden. Martin ruimde ook wat puin, zodat de bejaarde man gemakkelijker kon ademen. Ondertussen had de brandweerman ook contact met een collega op de begane grond. “Inmiddels waren de hulpdiensten ter plaatse. We merkten echter dat de toestand van Abel achteruit ging. We beslisten hem vanonder het puin te halen, wetende dat hij daardoor misschien zwaarder gewond zou raken.”

Uiteindelijk werd de man gered. Voor zijn vrouw, die helemaal onder het puin belandde, kon hulp niet meer baten. Anderhalf jaar na de ramp hebben Abel Vallaeys, die wonderwel hersteld is, en Martin nog vaak contact. “We zijn nu vrienden voor het leven. Toch heb ik een dubbel gevoel bij die vreemde eerste ontmoeting. Ik heb jaren als paracommando gewerkt. Toen de kraan neerviel, zetten mijn verleden en opleiding bij de para’s mij aan tot handelen. Op dat ogenblik was elke minuut kostbaar. Ik besef echter dat ik heel veel risico genomen heb en zelf geluk heb gehad. Die avond heb ik mijn kinderen en vrouw eens goed vastgepakt.”

Op maandag 20 mei krijgt brandweerman Martin een ereteken voor zijn daad van moed, zelfopoffering en menslievendheid. Dit mede op vraag van Abel. “Zonder hem was ik er niet meer. Martin heeft zijn job gedaan op een manier die misschien niet volgens het boekje is, maar dankzij zijn tussenkomst leef ik nog. Iemand die dat voor me doet, wordt familie“, zegt de dankbare man. Martin Gyselinck is fier op het ereteken, maar blijft bescheiden. “Een interventie werk je niet alleen af. Die medaille is er een voor alle collega’s die dag en nacht klaar staan om mensen te helpen”, besluit de Nieuwpoortse held.