Er heerst grote ongerustheid in de Streuvelswijk in Vlamertinge nu de sociale woonmaatschappij Ons Onderdak liet weten dat er huurhuizen tegen de vlakte moeten. Dat gebeurt omdat tegen 2050 alle woningen ‘klimaatneutraal’ moeten zijn. Bij de getroffen bewoners kwam het nieuws binnen als een bom. “Ik begrijp dat er renovaties moeten gebeuren, maar moet dit nu echt op zo’n drastische manier?”, zegt een bewoner, die samen met zijn buren nog met heel wat vragen zit. “We laten niemand aan zijn of haar lot over”, reageert Philip Bolle, schepen (Vooruit) en voorzitter woonmaatschappij Ons Onderdak.
“We staan voor enorme uitdagingen”, klinkt het bij Ons Onderdak, een woonmaatschappij die woningen en appartementen verhuurt in Ieper, Heuvelland en Mesen. “De Vlaamse klimaatstrategie legt immers op dat alle woningen ‘klimaatneutraal’ moeten zijn tegen 2050. Dit wil zeggen dat alle woningen een EPC-score moeten behalen die kleiner is dan 100 kWh/m². Om dit bereiken moet ruim 75 procent van al onze woningen, en dat zijn er ruim 1.100, worden gerenoveerd of worden vervangen binnen een periode van slechts 25 jaar. Geen eenvoudige oefening als we rekening houden met het feit dat het 60 jaar duurde voor het huidig patrimonium werd opgebouwd. Het heropbouwen of renoveren van dit patrimonium moet nu gebeuren in slechts de helft van de tijd.”
Niet meer verhuurd
“Om de doelstellingen van 2050 te halen is het een kwestie om vroeg genoeg de renovatieronde in te zetten”, klinkt het. “De volle 25 jaar zullen we hard nodig hebben. Het niet voldoen aan de klimaatdoelstelling tegen 2050 wil zeggen dat de woningen niet meer verhuurd kunnen worden en dat moeten we vermijden. Tegen 2045 mag dus slechts 10 procent van de te renoveren of vervangen woningen overblijven, willen we niet geconfronteerd worden met een doemscenario. De woonmaatschappij wil daarom de oudste woningen met de hoogste renovatienoden en slechtste EPC-score eerst renoveren. Dit betekent dat huizen tussen 1960 en 1980 het eerst worden aangepakt.” Ondertussen zijn de eerste renovaties al begonnen in Ieper. Vorige week kregen ook de bewoners van de huizen in de Streuvelswijk het nieuws dat ook in hun wijk drastische veranderingen op stapel staan: 30 woningen in de wijk gaan tegen de vlakte. De renovatieronde in de wijk zal in fases gebeuren en dat in functie van de haalbare verhuisbewegingen. De bedoeling is om de bouwwerken te beginnen in de 2de helft van 2025.
41 jaar
“Dit is toch een beetje onmenselijk”, zuchten Manuel Mourisse (66) en Trees Delbaere (67). “Wij wonen hier zomaar eventjes 41 jaar en dan krijg je zo een nieuws. Het was een klop van de hamer, dat kan ik u verzekeren. Het is niet alleen je huis dat je moet achterlaten, het is je volledige omgeving. Kijk naar mijn tuin. Ik heb het hier altijd onderhouden alsof het het mijne was. Ooit zei iemand die met een helikopter was overgevlogen dat ik de groenste tuin van de wijk heb. Het doet me pijn dat ik die moet achterlaten.” Klimaatwaanzin, noemt Manuel het. “Ik begrijp niet dat de woonmaatschappij niet nog kan wachten. Als je ziet wat de gemiddelde leeftijd is van de bewoners, het zijn allemaal plus zestigers en zelfs zeventigers en tachtigers. Veel van die mensen moeten wellicht naar een rusthuis binnen enkele jaar. Dat ze daarop dan die huizen aanpakken, dat zou toch veel logischer zijn.”
“Het is niet menselijk, ik ben er ziek van”, zegt Trees. “Waar wij naartoe moeten als het hier wordt afgebroken? Ik weet het niet, maar naar een appartement gaan zie ik toch niet zitten. Wij komen van de buiten. Als er echt niets mogelijk is, dan moeten we kijken naar de privémarkt, maar dat is een stuk duurder. We zitten niet voor niets in een sociale woning. Onze buurvrouw is 83 jaar en woont hier 53 jaar. Wat moet die dan doen? We hebben hier samen staan wenen toen we het nieuws hoorden.”
Shock
“Op de brief die we kregen staat dat het 120.000 euro zou kosten om de huizen klimaatneutraal te maken”, zegt Manuel. “Maar wat het kosten om nieuwe woningen te plaatsen? Dat zal toch veel duurder zijn. En als je dan ziet hoeveel leegstand er is in Ieper. En de kazerne? Daar kan je toch een mooie wijk op bouwen?”
Aan de andere kant van de straat woont Nancy D’hooge (53). “Ik ben al 24 jaar bewoner van dit huis en ook voor mij was het shock te horen dat ik hier weg moet. Wanneer dat precies zal zijn, weet ik nog niet. De woonmaatschappij zal iets zoeken voor mij, maar ik zou toch graag in Vlamertinge blijven. Als alleenstaande krijg je een woning met een kamer. Ik heb echter één kleinkind en er is nog eentje op komst. Waar moet ik met die naartoe als je maar één slaapruimte hebt. Bovendien, wat moet ik doen met mijn hond? Het is een Amerikaanse Buldog. Ik kan dit toch niet meenemen naar een appartement? Ik vind het wel spijtig.”
“Ik ben net op pensioen en dan krijg je dit op je bord”, zegt Anne Malesys (65), die samen met haar zoon Cédric Demets (38) in het begin van de wijk woont. “We kregen een uitnodiging voor een vergadering en we dachten dat het over het plaatsen van zonnepanelen op de woningen in de wijk zou gaan. Maar het was schrikken toen we hoorden dat we weg moesten. De woonmaatschappij zegt voor een oplossing te zullen kijken, maar ze kunnen bijvoorbeeld niet garanderen dat we in Vlamertinge kunnen blijven. Net dit jaar bracht ik mijn moeder onder in woonzorgcentrum Wintershove, hier in Vlamertinge. Als wij nu naar Heuvelland moeten of zo, dan wordt het een stuk moeilijker om haar te bezoeken.”
Digitale meter
“De woonmaatschappij zal een voorstel doen”, zegt Anne. “Tegen eind mei moeten we beslissen of we zelf iets anders gaan zoeken of dat we nog willen terugkomen. Feit is dat de nieuwe woningen heel wat kleiner zullen zijn. Wij hebben van de garage een washok gemaakt, dat zouden we dan kwijt zijn. Andere mensen installeerden hier onlangs nog een keuken of een badkamer. Dat gaat allemaal verloren. We begrijpen dat er renovaties moeten gebeuren, maar moet dat nu echt zo drastisch? En moet je het toppunt weten: we kregen ook een brief dat er op 23 mei een digitale gas- en elektriciteitsmeter wordt geïnstalleerd. Hoe absurd is dat niet?” Anne werd een tijdje geleden weduwe. “Dit huis hangt nog vol herinneringen aan mijn man, je laat het dan ook niet graag achter.”
“Op vandaag zitten we deels met een patrimonium dat voornamelijk werd gebouwd in de jaren ‘60 en ‘70 en dat vooral gericht was op grote gezinnen”, reageert Philip Bolle, schepen (Vooruit) van Wonen en Ruimtelijke Ordening en voorzitter van Ons Onderdak. “Vandaar de vele woningen met drie tot vier slaapkamers en grote tuinen. Op vandaag staan er 1.330 mensen op de wachtlijst van ‘Ons Onderdak voor een huurwoning en 60 procent (!) daarvan zijn letterlijk alleenstaanden. Nog eens 20 procent is alleenstaande met 1 of 2 kinderen. Ons aanbod is dus totaal niet meer aangepast aan de noden van vandaag.” Ons Onderdak probeert in de wijken waar moet worden gesaneerd, extra aanbod te creëren, vaak onder de vorm van enige appartementen. “Maar voor de Streuvelswijk ligt dat moeilijk”, zegt de schepen. “Het ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP) voor die wijk laat geen appartementen toe. Vandaar dat creatief werd gezocht naar hoe we op dezelfde oppervlakte toch wat extra huisvesting konden aanbieden, en tegelijk meer bouwen op maat van de hoge noden. Een gezonde mix van jonge en minder jonge gezinnen alsook alleenstaanden in het belang van een goede samenlevingskwaliteit.”
Onwaarheden
“Ook in de Streuvelswijk zijn heel wat alleenstaanden en senioren die in veel te grote woningen wonen”, duidt Bolle. “Dit is niet in het belang van de bewoners en het wordt simpelweg ook niet meer toegestaan met de nieuwe regelgeving. Heel veel bewoners begrijpen dit zeer goed. Ze hebben weliswaar een wat dubbel gevoel bij de tijdelijke verhuis, maar zien ook wel in dat hun huidige situatie niet optimaal is. Het spijtige is dat het soms (klein)kinderen zijn van bewoners die de trom roeren en het draagvlak voor deze belangrijke operatie ondergraven. En daarbij worden onwaarheden helaas niet geschuwd.”
“Om te beginnen, niemand wordt uit zijn of haar huis gezet. Voor wie sociale huurder wenst te blijven, zullen wij in afwachting van de vernieuwbouw zorgen voor een andere woning. Tijdens en na de herbouw zullen we samen met onze huurders kijken of er in de vertrouwde omgeving een woning op hun maat beschikbaar is, en dit laatste zal – en ik wil dit benadrukken – onze grootste zorg zijn. Een gezonde, comfortabele, veilige en energiezuinige woning op basis van hun gezinssamenstelling en hun noden. En hierbij zal rekening worden gehouden met de parkeernorm en -nood. Die ligt een stuk lager in een sociale woonwijk dan in de stad waar autobezit veel hoger is. Garages blijven in sociale woonwijken heel vaak ongebruikt. We laten dus niemand aan zijn of haar lot over. Wij hebben een maatschappelijke taak om kwetsbare en minder kapitaalkrachtige mensen bij te staan om hun woningnood te lenigen en we doen dat met veel inlevingsvermogen. We hebben niets dan het beste voor met onze huurders, want zij hebben net zo goed als iedereen recht op een gezonde woning. Het helpt dus al zeker niet als buitenstaanders een vertekend beeld verspreiden van een mooi en toekomstgericht project voor onze sociale huurders.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
