Mieke en Stijn genieten van natuur en rust in Hongarije: “We zijn hier niet op het stroomnet aangesloten”

Een 9-to-5-job en het jachtige leven in Vlaanderen ontvluchten, dat was al een tijdje de idee. Maar toen de klassieke wegvluchtzone in Frankrijk financieel niet haalbaar bleek, gingen die plannen een tijdje de kast in. Tot Mieke en Stijn met hun gezinnetje in Hongarije verbleven: ze waren meteen overtuigd dat dit dé plek zou worden.

Zowel Mieke als Stijn hadden nochtans stevige studies achter de rug: Mieke als dierenverzorger, Stijn als toerismemanager. “We hadden na een tijdje genoeg van de drukte en de stress in België en wilden op die manier niet door het leven gaan.” Van zijn studies herinnerde Stijn zich nog dat Frankrijk één van de toplanden op toeristisch gebied is. “Maar dit was toen al niet meer haalbaar qua budget. De plannen werden op de lange baan geschoven en we gingen wat meer reizen. Griekenland, Bulgarije, Argentinië, Falklands en… Hongarije. In de nazomer van 2015 kwamen we eerder toevallig in een regio terecht, waarvan we vrij snel beseften dat dit was wat we zochten.”

Complexe verhuis

Allemaal goed en wel, aanlokkelijk en romantisch tegelijkertijd, maar hoe maak je zo’n droom realiseerbaar? In de zomer van 2016 vloog Mieke voor een weekend naar Hongarije, waar ze een afspraak had met een makelaar. “De eerste tanya (hoeve, red.) was meteen raak. Dit zou onze nieuwe woonst worden. Een hele administratieve mallemolen werd in gang gezet en in de loop van januari 2017 was deze droomplek eindelijk van ons.”

“Dankzij de gastvrijheid van de Hongaren voelden we ons meteen thuis”

De volgende grote opdracht was het zoeken naar de geschikte glampingtenten en ervoor te zorgen dat die tegen het zomerseizoen opgebouwd waren. “Maar het spannendste was de verhuis zelf omdat ook katten, honden en een paard mee moesten. Begin juni wisselden we België voor ons nieuwe thuisland, waar het meteen alle hens aan dek was. Alles verliep echter precies zoals afgesproken en enkele dagen later was alles klaar voor onze allereerste gasten.”

Naast twee ruime vakantiewoningen kun je bij Mieke en Stijn ook logeren in glampingtenten. “Die voegen een extra element toe aan een verblijf. Je bent één met de natuur. ’s Morgens opstaan met de zang van nachtegaal en wielewaal, geelgors en bijeneter. ’s Avonds op het terras of bij de vuurschaal nagenieten van de dag, nog steeds vergezeld van een bonte kolonie zangvogels. Bovendien weet je zeker dat de ecologische voetafdruk niet al te groot wordt. We zijn hier volledig aangewezen op de zon en niet aangesloten op het stroomnet. Dus elk verbruik van stroom is volledig duurzaam.” De belangrijkste troeven van een vakantie op de Hongaarse poesta (grote laagvlakte) zijn natuur en rust. “Hier ben je pas echt weg van drukte en beslommeringen, kun je helemaal relaxen en genieten van de stilte. Wie dat wil, kan urenlang wandelen of fietsen zonder ook maar iemand tegen te komen. Paardenliefhebbers kunnen hier ook hun hartje ophalen door een poestashow bij te wonen of in de buurt zelf in het zadel kruipen.”

Aanpassing

Toch vergt het heel wat aanpassingsvermogen en moet je buiten je comfortzone treden als je in Hongarije voet aan de grond wil krijgen: “Dankzij de gastvrijheid van de Hongaren voelden we ons meteen thuis. We hebben geen echte buren, maar omdat de kindjes in het dorp school lopen, hebben we wel wat contact met andere ouders. De taal is aartsmoeilijk maar de kinderen zijn echte mini-tolkjes geworden.”

Ook de kinderen moesten zich dus aanpassen. “De twee oudste zijn in België geboren: Lieze in januari 2015 en Lars in juli 2016. Senne werd in Hongarije geboren en is nu drie jaar. Hij start na de zomer in de eerste kleuterklas. Ibe is net één geworden.”

“Genieten van het nu, dat is het belangrijkste. En dat lukt hier best aardig”

“Het is een plezier om te zien hoe makkelijk zij overschakelen tussen Nederlands en Hongaars. Tijdens het spelen spreken ze vaak Hongaars onderling. Lieze is een dansliefhebber en heeft nu al twee jaar Hongaarse volksdansles achter de rug. Ze danst als een echte Hongaarse en doet dit fantastisch, ook volgens de dansleraar trouwens.”

Toekomst

Het enthousiasme waarmee Mieke en Stijn ons te woord staan, laat er weinig twijfel over bestaan: zij keren niet meteen terug. “We hebben dit niet allemaal opgebouwd om na een paar jaar alles weer te verkopen. We voelen ons hier prima en gaan hier, als het even kan, nooit meer weg. Natuurlijk mis je familie en vrienden, het grootst mogelijke cliché, maar voor de rest missen we niets, tenzij misschien een bezoekje aan een echte frituur. Wat de kinderen later willen, daar denken we nu nog niet te veel aan. Genieten van het nu, dat is het belangrijkste. En dat lukt hier best aardig.”