Meer dan 250 kaartjes als verrassing voor verjaardag Hanne Degryse uit Roeselare

Hanne Degryse met haar honderden verjaardagskaartjes.©STEFAAN BEEL Stefaan Beel
Hanne Degryse met haar honderden verjaardagskaartjes.©STEFAAN BEEL Stefaan Beel
Redactie KW

Maandag 8 maart vierde Hanne Degryse uit Roeselare haar 27ste verjaardag. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat de jonge vrouw met een auto-immuunziekte overdonderd werd met meer dan 250 verjaardagskaartjes. “Ik vond het echt supertof”, vertelt Hanne.

Voor Hanne Degryse uit Roeselare was het maandag een leuk thuiskomen. “Ik had het totaal niet verwacht”, zegt Hanne. Al merkte ze de afgelopen dagen wel wat aparte gewoontes bij haar mama. “Ze wilde iedere dag zelf per se de post uithalen.” “Daarnaast belde er gisteren iemand aan onze deur. Toen ik aan ‘moeke’ vroeg wie het was, zei ze dat het een man was die de weg vroeg. Dat vond ik redelijk vreemd.” Maar dan moest het meest bijzondere nog komen. “Deze ochtend belde er opnieuw iemand aan onze deur. Dit keer vertelde mama dat het iemand was van Jehova’s getuigen”, vertelt Hanne. “Als je daar achteraf op terugkijkt, is dat natuurlijk vreemd. Maar op het moment zelf stond ik daar niet bij stil.”

Massale steun

Hanne kreeg enorm veel steun op haar verjaardag. “Vandaag alleen al ontvangden we meer dan 100 verjaardagskaartjes”, vertelt Els Wostyn, de mama van Hanne. “De kaartjes die we de afgelopen dagen en weken hebben ontvangen, zitten in deze doos. Dat zijn er ook al meer dan 150. Dus in totaal zijn dat tussen de 250 en 300 verjaardagskaartjes.”

Naast verjaardagskaartjes kreeg Hanne ook nog andere cadeau’s van vrienden, kennissen, maar ook van vreemden. “Er is iemand die een schilderijtje cadeau heeft gedaan”, zegt Els. “We hebben ook knuffeltjes, boeken en een soort mini cadeaumand met chips en dergelijke gekregen. Echt een mooi gebaar.” “Zorg maar dat je het allemaal wegsteekt Hanne, of ik neem de goeie dingen mee”, lacht de vriendin van Hanne.

Eventvolle verjaardag

Het werd een 27ste verjaardag om niet te vergeten voor Hanne. “Vanmiddag hebben we gepicknickt aan de zee en daarna ook nog een wandeling in mijn rolstoel, dus ik heb er zeker van genoten.”

Kloen, de vzw die zich al jarenlang inzet voor onder meer de Ziekenhuisclowns, zorgde ook voor een leuke verrassing. “De ‘Kloeniclown’ kwam gisteren ook langs en het was enorm leuk”, vertelt Hanne. “Het huis ligt hier vol met ballonnen.”

Leven met een spierziekte

Hanne sukkelt al sinds haar tiende met een spierziekte. “Ik heb een auto-immuunziekte, maar door ziekte is mijn autonoom zenuwstelsel aangetast. Zo heb ik dus autonome neuropathie en Dunnevezel-neuropathie.” “Dat werkt aftakelend, dus daardoor zijn bijvoorbeeld mijn maag en darmen aangetast, maar ook een lage bloeddruk. Ik heb ook heel vaak koortsopstoten, dus het tast op meerdere fronten aan.”

“Als kleuter en als kind was ik heel vaak ziek, maar het was nog niet meteen duidelijk wat het was. Maar toen ik een jaar of 10 was, begon dat heel erg op te vallen dat ik meer ziek was dan een ander kind.” “De kinderartsen vonden ook niet direct wat het was, maar een tijdje later vonden ze in Gent dat het een auto-immuunziekte was. Welke auto-immuunziekte het is, kunnen ze me tot op de dag van vandaag nog steeds niet zeggen.”

Hanne moet ook op enkele zaken letten door haar ziekte. “Ik moet heel veel rusten en slapen, meer dan dat ik zelf wil. Maar het moet nu eenmaal. “In de namiddag gaan we wel dikwijls een wandeling maken met de rolstoel, omdat ik niet zo goed kan stappen doordat de ziekte ook mijn spieren aantast”, vertelt Hanne.

Coronavirus

Ook de coronapandemie had en heeft zijn gevolgen voor Hanne. “Wanneer ik in het ziekenhuis lag, mocht alleen ‘moeke’ mij komen bezoeken. Dat vond ik wel irritant, omdat zij dan iedere dag naar Gent moest komen.”

“Het is natuurlijk voor iedereen wat moeilijk. Je kan nergens gaan en niemand mag op bezoek komen.”

Zeelyceum De Haan

Hanne studeerde vroeger plastische opvoeding op vrije kunstvlakken. “Ik probeer wel – als het gaat – een halve dag in de week in het Zeelyceum in De Haan te werken. Dat is een revalidatiecentrum voor kinderen en jongeren waar ik zelf ook heb gezeten. Daar probeer ik dan af en toe op het secretariaat te werken.”

Daarnaast heeft Hanne ook nog een passie voor tekenen en schilderen. “Ik heb illustraties gemaakt voor enkele kinderboekjes en ik probeer zoveel mogelijk in mijn vrije tijd te tekenen en te schilderen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier