Mathijs Werbrouck (15) is de Kinderkrak van Waregem: “Ik hoop in augustus weer te basketten”

Mathijs Werbrouck, basketter bij ION Basket Waregem, kreeg vorig jaar het harde verdict van een kwaadaardige hersentumor. Toch blijft de 15-jarige student wetenschappen niet bij de pakken zitten. Zijn onnavolgbare doorzettingsvermogen brengt hem door deze moeilijke periode.

De basketmicrobe kreeg hij mee van zijn papa Koen Werbrouck (47), jarenlang actief bij Bobcat Wielsbeke. Mathijs zette daar zelf ook zijn eerste stappen op een basketveld vanaf het tweede kleuterklasje. Daar bleef hij tot en met het zesde leerjaar. “Toen ik naar het middelbaar ging en dus moest veranderen van school, leek het mij gemakkelijker om in Waregem te gaan spelen”, doet Mathijs zijn verhaal. “Praktisch leek mij dit een stuk eenvoudiger. Ik ben gaan luisteren naar Basketschool Groenhove, maar koos uiteindelijk voor het Heilig-Hart College. Vorig seizoen was Thomas Tuytte mijn trainer, dit seizoen Swen De Moor.”

Hersenscan

Op 17 april 2023 veranderde het leven van Mathijs en zijn gezin drastisch. “In de zomervakantie 2022 kreeg Mathijs tijdens een basketzomerkamp last van misselijkheid”, vertelt mama Nele. “We dachten aan een buikgriepje. Maar dit euvel bleef de hele week aanslepen. Tijdens het basketseizoen in Houtem werd Mathijs onwel. We dachten dat hij een suikertekort had of te gretig was geweest tijdens de wedstrijd. Daarna ebde dit weer weg op hier en daar enkele kleine kwaaltjes na. Hij sukkelt sinds het vierde leerjaar wel al met een verminderd immuunsysteem. Dus was er niet snel paniek.

Blinde paniek

Tot hij tijdens de skivakantie tijdens de kerstperiode zich al voorzichtiger begon te gedragen. Daarna voelde hij zich ziek, zo hevig dat hij tussen de krokus- en paasvakantie niet meer kon basketten. Hij had ook last van dubbelzicht, waardoor we naar de kinderarts gingen. Er werd aan een verminderde oogspier gedacht. Gelukkig was er toen dokter Sarah Maesen. Zij raadde ons een hersenscan aan in Deinze. Uiteindelijk redde deze beslissing zijn leven. Toen begon er een rollercoaster van jewelste. Na de scan werd ik opgebeld tijdens een vergadering. Mathijs was toen nog op school. Hij moest in allerijl geopereerd worden omdat de hersendruk te hoog was. Het was alle hens aan dek. s ’Morgens werd hij geopereerd.

“Hij moest in allerijl geopereerd worden omdat de hersendruk te hoog was”

Alsof de grond wegzakt onder je voeten. Alles was error. Blinde paniek overheerste, maar je moet de knop omdraaien. Mathijs keek vooral hoe wij erop reageerden. Dan begint het pas. Er werd een bypass gemaakt in de hersenen en 10 dagen later namen ze een stukje biopsieweefsel. Dan is het drie weken angstvallig wachten op het resultaat. Ze laten niets weten. Ondraaglijk. Het verdict kwam. Diagnose: een zeldzame kwaadaardige kiemceltumor, maar wel een die ze konden behandelen. Dit was een heel zeldzame vorm waar onze huisarts misschien eenmaal in zijn leven mee te maken krijgt. Het ziekenhuis ook maar vijf keer per jaar. Vier heel zware chemokuren en vijf weken dagelijkse bestraling waren zijn deel. Tussenin moest er gerevalideerd worden. Van een supersportieve kerel ging het naar een jongen die van nul weer moest heropbouwen. Maar Mathijs is een doorzetter. Mocht hij die vechtlust niet hebben… Het is eigenlijk heel straf wat hij doet.”

Nabehandeling

“Op school volg ik mijn hoofdvakken, wiskunde, fysica en chemie”, gaat Mathijs verder. “Mijn examen fysica in december was met een emmer naast mij omdat ik misselijk was. Maar ik word gesteund door de directie, de zorgcoördinator, het lerarenteam en de opvoeders. Dat is al de helft van het proces. De kriebel om te basketten is eigenlijk nooit weggegaan. Ook tijdens de behandeling niet. Nu zit ik in het traject nabehandeling. De laatste scan laat uitschijnen dat niets erop wijst dat het terugkeert. Nu kan ik alles weer opbouwen in mijn lijf. Ik hoop, al plak ik daar geen datum op, om in augustus opnieuw de baskettrainingen te hervatten.”

Lichtjestocht

“Omdat we niet bij de pakken wilden blijven zitten, organiseerden we een lichtjestocht in het weekend dat hij jarig was op 12 november”, zegt Nele ten slotte. “We hoopten op 100 deelnemers, maar het waren er meer dan 1.000. Goed voor een opbrengt van 20.000 euro. Hierdoor kunnen we onze opbrengst schenken aan verschillende goede doelen: het Dietersfonds, Kom op tegen Kanker, het kinderkankerfonds. Op 17 maart namen we deel aan de 100 kilometer van KOTK in Halle.”

Lees hier alle verhalen van de Kinderkrak