Na 42 dienstjaren is postbode Dirk Maertens uit Sint-Kruis met pensioen. Hij bedeelde 25 jaar in Anderlecht en 17 jaar in Male de post. Voor zijn afscheid hingen de Malenaars donderdag in tien straten ballonnen aan hun brievenbus.
“Dat was een lieve verrassingsactie van mijn vrouw Esther Billiet. Ze is in honderden brievenbussen ballonnetjes gaan steken”, zegt Dirk Maertens (60). Sedert zijn achttiende beoefende hij slechts één job, die van postbode.
Levenslang
“Na mijn humaniora in het Sint-Leocollege droomde ik ervan om onderwijzer te worden. Maar mijn ouders zeiden: doe zoals je schoonbroer John Denolf en word postbode. Je hebt dan levenslang vast werk. Ik ben in Gent samen met 3.000 andere kandidaten examens gaan afleggen bij de PTT.”
Een kwarteeuw bedeelde Dirk Maertens de post in Anderlecht. “Mijn ronde startte aan het voetbalveld van Paars-Wit. Af en toe ging ik even naar de trainingen kijken. Toen had je daar als postbode nog tijd voor.”
Half miljoen aan pensioenen
“In die Brusselse periode had ik soms een half miljoen Belgische franken op zak, want toen nog betaalde de PTT vele pensioenen cash uit. Bang dat ik zou beroofd worden, was ik niet. Maar de pompbediende van het BP tankstation, bij wie ik mijn postzak altijd plaatste, werd tijdens mijn ronde doodgeschoten door twee drugverslaafden die haar wilden beroven. Toen ik mijn postzak wou ophalen, stond de politie daar al. Ik heb nadien moeten getuigen voor het assisenhof.”
“In Male moet ik eerst met de auto alle pakjes bedelen, vooraleer ik per fiets de brieven ronddraag. De online verkoop is enorm toegenomen. Het zwaarst is de dierenvoeding, ik moet met zakken van 20 kilo rondzeulen.”
Eenzame mensen
“Er zijn veel eenzame mensen op Male. Die wachten mij op om een babbeltje te slaan. Een oude dame vroeg ooit mijn hulp, omdat ze haar jampot niet open kreeg en dus niet kon ontbijten.”
“Al die jaren werd ik nog nooit door een hond gebeten en ben ik nooit van mijn fiets gevallen. Ik liep wel een spierscheur op, toen mijn tweewieler kantelde. Ik deed geen aangifte van een arbeidsongeval, omdat we de volgende dag op reis vertrokken.”
Toiletten
“Er moet mij iets van het hart: bpost zou moeten zorgen voor toiletten op onze routes. Wij mannen kunnen, als de nood het hoogst is, tegen een boom plassen. Vrouwen niet. Het is gênant om aan mensen te moeten vragen of je hun toilet mag gebruiken”, besluit Dirk Maertens.
Of hij nu in een zwart gat zal vallen? Dirk: “Neen! Ik heb al drie kleinkinderen. Leon, het zoontje van mijn docher Joke is twee maanden oud. Mijn zoon Arne heeft al twee kinderen: Achiel en Cecile.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
