De leerlingen uit de richting Orthopedietechnieken van het Oostendse Vesaliusinstituut kregen onlangs een niet zo alledaagse opdracht voorgeschoteld: hun leerkracht Frederick Coene daagde de tieners uit om een rolwagen te ontwerpen die zijn driepotige bordercollie Maya weer op de ‘been’ zou helpen. “Een win-win”, zegt Frederick, “Maya kan weer mee op pad, en mijn leerlingen vonden dit fantastisch om te doen.”
Maya raakte haar voorpoot kwijt in een verkeersongeval. “Een jaar of vier geleden werd ze op straat aangereden nadat ze ontsnapt was via het tuinpoortje. Er waren complicaties, waarop de dierenarts besliste om haar gekwetste voorpoot te amputeren”, vertelt Frederick. Nu Maya een dagje ouder en nog minder goed te poot is, kwam hij op een idee. “Ik dacht: waarom maak ik geen rolwagentje met mijn leerlingen? Orthopedie gaat eigenlijk heel breed, naast het maken van bijvoorbeeld steunzolen, korsetten en beenprotheses, past ook het ontwerpen van rolstoelen perfect in ons kraam. Het was voor mijn leerlingen een leuke en leerrijke uitdaging om nu eens een hulpmiddel voor een viervoeter te ontwerpen”, klinkt het.
Al vroeg dat volgens Frederick wel wat ‘out of the box denken’. “De leerlingen maten haar borstomtrek en Maya moest van kop tot teen in het gips. Niet zo evident voor een hond, maar Maya is superlief en werkte heel goed mee. Ze genoot ook van al die aandacht. Hoe meer aandacht, hoe liever ze het heeft”, lacht Frederick. Zijn leerlingen brachten de opdracht tot een goed einde: Maya rolt ondertussen alweer vrolijk rond. “Het rolwagentje betekent een enorme ontlasting voor haar: voordien kwam al het gewicht op één schouder terecht. Ondertussen is Maya ook al vijftien jaar oud, hoogbejaard en dus past zo’n rolwagentje wel in het plaatje”, glimlacht Frederick. “Maya heeft nu ook veel minder pijn bij het wandelen, waardoor we terug een wat langer toertje met haar kunnen doen. Voorheen ging het na dertig meter al niet meer.”
Of hij niet veel bekijks heeft met zijn hond op wielen? “’t Is inderdaad wel een beetje een gek zicht, ja”, geeft Frederick toe. “We worden op straat heel veel nagekeken en ik heb zeker al honderd keer het hele verhaal moeten doen. Maar het belangrijkste voor mij, is dat Maya weer een blije hond is. Hondje blij, baasje blij”, klinkt het.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
