De Warmste Week komt eraan en dit jaar zijn alle ogen gericht op het thema ‘Eenzaamheid’. Lauwenaar Bryan Nuttin (18) woont in het PCM en hoopt om van dit moment gebruik te kunnen maken om één van de laatste taboes te kunnen doorbreken. “We kenden een moeilijke periode in het leven, maar daarom zijn we nog geen paria’s!”
Eenzaamheid, alleen zijn en vooral het gevoel er alleen voor te staan? Het is één van de nog vaak onbekende problemen van de 21ste eeuw. De Warmste Week brengt het onderwerp onder de aandacht, maar toch verschijnen heel wat mensen nog steeds niet op de radar. Bryan Nuttin behoort tot die laatste categorie en besluit om het stilzwijgen te doorbreken.
“Ik woon tijdelijk in het psychiatrisch centrum omdat ik me laat verzorgen, ik ben niet besmettelijk en je kunt dan ook geen depressie krijgen door met mij te praten.”
Gedwongen opname
De jongeman begon drie jaar geleden met zichzelf in de knoop te liggen, en kwam zo voor een eerste keer gedwongen in de psychiatrie terecht. “Zwaarlijvig, autisme en ADHD? Ik was het gedroomde doelwit voor pestkoppen. Ik voelde me op school voortdurend belaagd en zakte steeds dieper de mentale afgrond in. Op zo een momenten zocht ik een uitweg, eerst door zelfverminking maar later ook met een zelfmoordpoging.”
“Je voelt je voortdurend alleen op de wereld en niemand lijkt ook maar aandacht aan je te schenken.”
De eerste gedwongen opname werd een tweede, totdat Bryan de kracht vond om zelf hulp te zoeken. “Je voelt je voortdurend alleen op de wereld en niemand lijkt ook maar aandacht aan je te schenken. Het zijn van die situaties die een soort van neerwaartse spiraal creëren en daar raak je niet uit.”
“Na mijn tweede gedwongen opname, kreeg ik de klik en vroeg ik zelf om hulp. Eenmaal ik 18 jaar was, kon ik mezelf vrijwillig laten opnemen in het PCM van Menen en kon ik beginnen werken aan mezelf.”
Neveneffect
Die weg naar genezing, kwam echter met een bikkelhard neveneffect. “Je komt er bijna automatisch opnieuw alleen voor te staan. Eenzaamheid is, vooral voor jonge mensen, bijna een garantie. Ik woon dan wel tijdelijk in het PCM, ik ga nog altijd gewoon naar school. En daar was en is het nog steeds eenzelfde scenario dat zich keer op keer afspeelt.”
“We kunnen echt wel goede vrienden zijn, we hebben gewoon nood gehad aan een extra stimulans in het leven”
“Je leert nieuwe vrienden kennen, je gaat er eens mee op stap en van zodra ze vragen om eens af te spreken? Dan kun je weinig anders dan bekennen waar je woont. Weg vriendschap, weg menselijk contact en wederom sta je alleen.”
Lans breken
Met zijn oproep wil Bryan een lans breken voor zijn lotgenoten. “Het is wat het is: tijdens de kerstperiode en wanneer de Warmste Week eraan komt, zijn mensen meer bereid te luisteren. Ik wil met mijn verhaal vooral duidelijk maken dat we geen monsters zijn.”
“We kampen met een depressie of met een mentale aandoening, maar dat is niet besmettelijk. Probeer alsjeblieft toch met ons te praten en laat ons niet vallen. We kunnen echt wel goede vrienden zijn, we hebben gewoon nood gehad aan een extra stimulans in het leven.”
Voor Bryan lijkt de toekomst alvast beterschap te brengen. “Ik kan nu starten met werken en zal ook opnieuw alleen kunnen gaan wonen, zij het dan wel nog voor een deel beschermd. Als ik mag dromen, dan zou ik graag aan de slag gaan in de houtbewerking maar ik wil eerst werk maken van een volledig herstel.”
“Daarnaast heb ik ook een instagram-account opgestart, waarmee ik lotgenoten een hart onder de riem wil steken. Er is niets gruwelijkers, dan te voelen dat je alleen op de wereld bent.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
