Laurette (72) is de Krak van Oudenburg: “Ik blijf me inzetten voor het welzijn van anderen”
Laurette Ingelbrecht (72) werd verkozen tot Krak vanwege haar jarenlange inzet voor onze krant. Daarnaast werd haar betrokkenheid in de gemeenschap geprezen: voor haar langdurige vrijwilligerswerk bij de sociale kruidenier Thope en voor haar hulp bij het Romeins Weekend in cc Ipso Facto.
Laurette Ingelbrecht
Privé
Laurette Ingelbrecht, geboren op 31 maart 1952 in Jabbeke, groeide op in Roksem. Ze woonde vele jaren in Brugge, maar keerde in 1993 terug naar haar roots in Roksem. Ze is de mama van Ilse en trotse oma van Lukas, Marlies en Leonie.
Loopbaan
Haar professionele loopbaan begon in 1971 bij het Vlaams Weekblad, waar ze tot 1992 werkte. Vervolgens was ze van 1992 tot 1994 actief bij het Brugsch Handelsblad en van 1996 tot 2015 bij De Zeewacht. Daarnaast was ze freelance medewerker in Oudenburg.
Vrije tijd
Houdt van lezen en misdaadseries op televisie. Tijd doorbrengen met haar dochter. Wandelen op het strand en oorwarmers breien voor de familie.
“Ik was al verbaasd vanwege de nominatie en nu mag ik horen dat ik de Krak van Oudenburg ben! Dat doet me deugd”, zegt Laurette Ingelbrecht. Ze heeft meer dan 50 jaar ervaring in de media, een carrière die toevallig begon maar waarin haar liefde voor taal altijd centraal stond. “Als kind schreef ik graag opstellen en behaalde ik steevast hoge cijfers. Een juf gaf mij ooit een 9,5 omdat ze nooit een 10 gaf, ondanks dat ik het verdiende”, lacht Laurette.
Nieuwe uitdaging
Ze behaalde een diploma A2 secretariaat talen en ging in 1971 aan de slag bij het Vlaams Weekblad, het blad van de socialistische partij in Brugge. Haar betrokkenheid bij de Rode Valken leidde ertoe dat ze door de Oostendse socialistische voorman John Lauwereins naar de zitdag van de latere Brugse burgemeester Frank Van Acker werd gestuurd. Haar taak was het uittikken en redigeren van binnenkomende artikelen. Na enkele jaren vroeg hoofdredacteur Jacques Roose haar om wekelijks een pagina over koken en lifestyle te schrijven.
Na het overlijden van Frank Van Acker in 1992 werd het Vlaams Weekblad opgeheven, wat Laurette veel verdriet deed. Dankzij haar netwerk in de Brugse journalistiek, waaronder Jean Herreboudt, toenmalig hoofdredacteur van het Brugsch Handelsblad, werd ze aangemoedigd te solliciteren bij de Krant van West-Vlaanderen. In oktober 1992 trad ze toe tot de redactie van het Brugsch Handelsblad als enige vrouw in een overwegend mannelijk team.
Eeuwig dankbaar
In 1994 maakte Laurette een korte overstap naar de medische sector als secretaresse, maar verloor haar baan na een rugoperatie. Vastberaden benaderde ze KW-directeur Eddy Brouckaert en ze kon in januari 1996 beginnen op de redactie van De Zeewacht in Oostende. “Ik ben Eddy Brouckaert daar nog steeds enorm dankbaar voor”, vertelt Laurette. “Dat ik mezelf daarenboven Krak mag noemen omdat ik actief meewerk als vrijwilliger bij de sociale kruidenier Thope en omdat ik help bij het Romeins Weekend in cc Ipso Facto, is een erkenning voor mijn jarenlange inzet voor de gemeenschap.”
Roeping
Ze vertelt verder: “Het is altijd mijn doel geweest om mensen in mijn omgeving te helpen. Ik werd destijds gevraagd door Jos Desmeth, voorzitter bij Kerit, om vrijwilligerswerk te doen. Ik zal me blijven inzetten voor het welzijn van anderen bij de sociale kruidenier Thope. Een babbeltje doen of gewoon eens luisteren naar mensen die het minder gemakkelijk hebben, ze hebben daar nood aan, dat merk ik.”
Laurette cijfert zichzelf dus vaak weg voor anderen, al heeft ze ook wel enkele toekomstwensen: “Een goede gezondheid en ik zou graag dit jaar op reis gaan naar Turkije, ik ga daar graag. Ik verkies altijd een zonnige bestemming.”
“Het is moeilijk om één herinnering te kiezen, maar mijn passie voor schrijven begon bij het Vlaams Weekblad, waar ik de ‘Evaspiegel’-pagina mocht vullen. Mijn mooiste herinnering bij De Zeewacht is ongetwijfeld de tijd in ons kleine bureau in Oostende. Na de verhuizing naar Roeselare vond ik snel mijn draai en genoot ik van de samenwerking met mijn collega’s.
Waar ben je echt trots op?“Zonder twijfel op mijn dochter Ilse, schoonzoon Bart en drie kleinkinderen Lukas, Marlies en Leonie. Zij zijn mijn grootste geluk. Als alleenstaande moeder gaf ik Ilse alle kansen om verder te studeren, en zij werd vroedvrouw en werkt nu als thuisverpleegkundige. Samen met Bart zorgde ze voor drie prachtige kleinkinderen.”
Mocht je het overdoen, zou je weer voor de mediawereld kiezen?“Eerlijk gezegd had ik graag in het onderwijs gewerkt, maar door familiale omstandigheden kon ik na het middelbaar niet verder studeren. Toch heb ik geen spijt van mijn keuze. Het luisteren naar mensen en hun verhalen opschrijven heeft me altijd veel voldoening geschonken.
Proficiat aan alle Kraks 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier