Het Wevelgemse gemeentebestuur zette Leen Cosaert, Stefaan Van Den Bogaerde, Filip Messely en Xavier Desmet in de bloemen. De vier zijn kandidaten voor het ereteken van ‘Laureaten van de Arbeid’, die in naam van de koning door Het Koninklijk Instituut der Eliten van de Arbeid uitgereikt wordt.
Een van de vier Wevelgemse laureaten is Leen Cosaert, de echtgenote van Bakker Nico uit Gullegem. Ze startte haar carrière als administratief medewerkster in een schoonmaakbedrijf, maar al snel was duidelijk dat het paar wilde starten met hun eigen bakkerij. “In die tijd waren daar heel wat kandidaten voor en weinig plaatsen beschikbaar. Vandaag is het eerder omgekeerd”, vertelt Leen. Wat haar tofste ervaring is? “Vooral de dagelijkse babbels en mensen tevreden zien, zijn onze mooiste cadeaus. Tijdens de eerste coronaperiode kwamen er zelfs kindjes met een tekening met daarop ‘Onze bakker is onze held’? Dat doet toch iets met je.” De belangrijkste vaardigheid? “Dat we met ons tweetjes samenwerken. En dat het al zo lang blijft duren is vooral omdat we onze eigen plek hebben. Nico in het atelier, ikzelf in de winkel”, knipoogt Leen.
“We proberen ons te onderscheiden met onze patisserie, met de verjaardagstaarten en door klantvriendelijkheid. We hebben ook het logo ‘Echt Brood’ uithangen in de winkel, wat betekent dat we hier nog zelf het deeg mengen, zelf kneden en bakken.” Nico kreeg zijn opleiding in Ter Groene Poorte en volgde nog bijscholing. “Na al die jaren lukt het nog, omdat ik het graag doe. Dat is ook nodig als je zo vroeg moet opstaan. De lange dagen kunnen doorwegen. We zijn nog zes dagen op zeven open.” Staat er opvolging klaar? “We hebben drie kinderen, maar die zitten elk in een andere sector.”
Als ik enkele dagen vakantie heb, wil ik al meteen weer aan het werk
Ook Stefaan Van Den Bogaerde was kandidaat. Hij kreeg het zilveren ereteken met vermelding ‘Ervaring en Innovatie’. Stefaan is als vierde en wellicht laatste generatie van een bakkersfamilie de grote concurrent van Nico, en laat dat met de glimlach duidelijk merken. “Theofiel Braems was de eerste, de vader van mijn grootmoeder.” Toen Stefaan 15 jaar was, overleed zijn vader, Laurent, heel plots. Na het behalen van zijn leercontract aan het Vormingsinstituut, nam hij de bakkerij over. “En ik doe het nog altijd graag. Zo graag zelfs, dat als ik enkele dagen vakantie heb, ik alweer aan het werk zou willen gaan.”
Kaasdoos-medaille
Chauffeur Filip Messely woont nu al enkele jaren op de Wijnberg, maar komt uit Kuurne. Hij kreeg het gouden ereteken in de sector ‘Goederenvervoer en logistiek voor rekening van derden’, en werd ook gelauwerd als ‘expert in het beroep’. Filip werd al in 2007 voorgedragen voor een ereteken door zijn toenmalig bedrijf Devatrans, na 10 jaar dienst. Maar voor 10 jaar ervaring is er nog geen ereteken voorzien en dus knutselden zijn collega’s met een kaasdoos van ‘La Vache Qui Rit’ en een lint een medaille in elkaar. “En eenmaal je in het systeem zit, krijg je een uitnodiging voor de volgende eretekens”, legt Filip uit. In zijn eerste jaren vervoerde hij producten tussen het Ruhrgebied en Parijs. Vandaag rijdt Filip voor het bedrijf Vanheede, vooral met klein gevaarlijk afval. “Op mijn zestigste heb ik daar nog een opleiding voor gevolgd. Dat is pas liefde voor de job hé (lacht).”
Spade in de grond
Xavier Desmet werkte 33 jaar op de begraafplaatsen van Wevelgem en is als gepensioneerde sinds 2016 de vreemde eend in de bijt. Maar Xavier werd in zijn laatste jaar voorgedragen en kreeg het gouden ereteken in de sector ‘provincie en gemeentepersoneel’ al toegekend in 2018. Pas onlangs werd hij gevierd door het gemeentebestuur.
Xaviers grootvader was, zoals hij het zelf noemt, ‘puttenmaker in Gullegem’. Xavier ging al van jongs af aan met zijn opa mee. Het duurde niet al te lang voor hij ook zelf een spade in de grond stak. Xavier putte altijd veel voldoening uit zijn werk. “Ik heb veel mooie en trieste herinneringen aan mijn job. Zo heb ik eens een kindje moeten begraven. En ik herinner me een rallypiloot waar de helm op de kist meeging. Het gebeurde ook dat je mensen begroef die je zelf kende. Zo heb ik mijn eigen ouders uitgestrooid, dat is zeer hard.” (HV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
